De bruidegom en zijn vriend (1)

De discipelen van Johannes de - Doper gaan zich nu toch wel ernstig zorg maken. 'Rabbi, Die met u was over de Jordaaii, Welken gij getuigenis gaaft, zie. Die doopt en zij komen allen tot Hem.' Als het zo nog even doorgaat, dan houdt hun rabbi geen mens meer over. Hij had veel aanzien verworven, Johannes de Doper, maar op deze wijze smelt al zijn aanzien als sneeuw voor de zon. Vandaar de bezorgdheid van deze discipelen van Johannes. Intussen, wanneer we ons hoogmoedige hart een' beetje kennen, verstaan we wat een geweldige verzoeking dit is voor de Doper.

Johannes wijst zijn discipelen terecht, wijst van zichzelf af. Een mens kan geen ding aannemen zo het hem uit de hemel niet gegeven zij. Dat ziet op de roeping die Jezus vanuit de hemel ontvangt.

En dan het treffende woord van de bruidegom en zijn bruid. Die de bruid heeft, is de bruidegom. Johannes wil zeggen: de bruid, de kerk is er voor de bruidegom, voor Jezus. Ik ben alleen maar de vriend van de bruidegom. Wat een schandelijke vertoning: een bruid die er is voor de vriend van de bruidegom en niet voor de bruidegom zelf. Zo schandelijk zou het zijn als Johannes mensen werft voor zichzelf en niet voor Hem, Wiens voorloper hij is. Hoe vaak wordt in de Bijbel de verhouding tussen God en Zijn volk tussen Christus en Zijn Gemeente niet getekend als die tussen een bruid en zijn bruidegom? Hij kocht zijn bruid met de dure prijs van Zijn bloed. Hij werft haar door Zijn Woord en Zijn Heilige Geest. Zij komt Hem toe. Onbegrijpelijk. Hier een Bruidegom Die een bruid zoekt en werft die Hem van huis uit vijandig gezind is. Lezer, dat zou u kunnen bemoedigen, als u zegt: wat zou Hij in mij kunnen zien? Deze Bruidegom overwint het verzet van Zijn bruid. Hoort u de apostel der liefde maar: ik heb Hem lief, omdat Hij mij eerst heeft Hefgehad.

Johannes wil zeggen: ze moeten juist bij Hem zijn, niet bij mij. Ik ben maar de vriend van de Bruidegom. Dat moet op bruiloften in het oude Oosten een bekende verschijning zijn geweest: de vriend van de bruidegom. We weten niet helemaal precies wat zijn plaats en taak was. Wel nam hij een vertrouwenspositie in vóór en op de bruiloft. Zijn belangrijkste taak was wellicht wel het werven van de bruid voor de bruidegom. Zo sprak hij tegenover de toekomstige bruid goede woorden van de bruidegom. Denkt u maar eens aan Eliëzer die een vrouw zoekt voor Izak.

Zo vergelijkt Johannes zichzelf hier bij een vriend van de bruidegom. Wat is hij hier groot in zijn ootmoed, in zijn zelfverloochening. Wat eên genade heeft deze man gekend. Om jaloers op te zijn, dacht u niet? Hij begeert niet op de stoel van de Bruidegom te zitten. Die vriend van Simson wel, Johannes niet. Wat zijn we, ook als ambtsdragers, walgelijk in de ogen van God wanneer we meer de mensen aan onszelf willen binden dan aan Christus. : Wat zijn u en ik van huis uit grenzeloos hoogmoedig. Zien we dat?

Maar ook aan de andere kant: wat leert de .genade van God, de waarachtige verbondenheid aan de Bruidegom om groot te denken van Hem, klein van jezelf. Wat een voortdurende strijd. Voor ambtsdragers. Voor ieder op de plaats waarop hij is gesteld.

Intussen is dat voor Johannes toch ook een eretitel: vriend van de bruidegom. We moeten dat maar niet al te gemakkelijk van onszelf zeggen, als we niet voortdurend ons hart onderzoeken voor God en geoefend worden in de ootmoed. Maar dan, wat een rijke zaak om vriend van de Bruidegom te mogen zijn. Dat wil zeggen de bruid te werven voor de grote Bruidegom. Een goed woord over Hem te brengen. Het huwelijksaanzoek van de hemelse Bruidegom over te brengen.

De Bruidegom werft Zijn bruid. Ten diepste houdt Hij dat werk in Zijn eigen hand. Gode zij dank wel, want wie zou er anders komen? Maar wel gebruikt Hij Zijn vrienden daarbij. Dat is nu Johannes' lust en leven: mensenharten winnen voor de Bruidegom. De bruid werven, toebereiden voor de ontmoeting met de Bruidegom.

Beseffen u en ik dat elke prediking van het Woord een huwelijksaanzoek is van de grote Bruidegom? Een worsteling om mensenharten te winnen voor Christus. Maar als dat zo is - en zo is het! - wie is dan te verontschuldigen, die zijn hart verre van deze Bruidegom houdt? Hoe moet dat in eeuwigheid verantwoord worden als mijn hart vol is van de wereld en niet van Hem? Ik hoor iemand zeggen: hoe zal ik mijn weerbarstige hart veranderen en vernieuwen? Is dat u tot nood? Leg het dan maar aan de Bruidegom voor. Hij weet weerbarstige harten in te nemen door Zijn Woord en Geest.

Nu zegt Johannes: maar de vriend van de bruidegom, die staat en hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem van de bruidegom. Hoe moeten we ons dat voorstellen? Wanneer de vriend van de bruidegom met de bruid heeft gesproken, de bruid heeft geworven, dan maakt hij een afspraak met de bruidegom. Die en die tijd zal de bruidegom zijn bruid halen. De vriend van de bruidegom staat er dan ook bij in het huis van de bruid als zij door de bruidegom wordt begroet. Welnu, dan verblijdt de vriend van de bruidegom zich zeer om de stem van de bruidegom.

Christus vangt Zijn openbare optreden op aarde aan. Hij gaat Zijn bruid begroeten en ontmoeten. En daarover kan Johannes zich alleen maar hartelijk verblijden. In het Hoog-Hed horen we de stem van de Bruidegom: Zie, gij zijt schoon. Mijn vriendin, gij zijt schoon. Wat een blijdschap voor Johannes. Wfet u waarom? Omdat hij een echte vriend van de Bruidegom is. Hij treedt zelf terzijde en is verblijd om de Bruidegom. En om de bruid. Weet u daar iets van, van deze blijdschap om de stem van de Bruidegom als Hij Zich over een oneindig diep gevallen zondaar heenbuigt en zegt: ge zijt Mijn? Zegt u nu zelf eens: als we er vanuit ons eigen leven van weten zo gezocht en gevonden te worden door Hem, dan kan het toch niet anders of het wordt ons diepste verlangen dat harten van anderen voor Hem worden gewonnen.

Wat blijdschap smaakt mijn ziel, wanneer een zondaar voor Hem knielt. Wanneer Hij spreekt van troost en vrede tot Zijn armezondaars-bruid. Genade maakt toch gunnend? Genade doet toch verlangen dat er paarlen aan Zijn middelaarskroon worden gehecht? ! Genade doe weten dat Hij het zo eeuwig waard is bemind te worden.

U zegt: dat is waar, maar het gaat mij te hoog. Ik kan mezelf niet bij Zijn bruid rekenen.

Johannes doet vanwege de Bruidegom een huwelijksaanzoek uitgaan. Het komt tot u. Daar hoort ook bij de klemmende waarschuwing: de bijl ligt alreeds aan de wortel der boom. Bekeert u. Zonder de hemelse Bruidegom sterft u de eeuwige dood. Maar Hij zoekt een bruid die in zichzelf niets heeft waarom Hij naar haar kan omzien. Onmachtig. Onwilhg. Daarmee mag u voor Hem neervallen, met de schreeuw om genade. Opdat Zijn vrienden zich verblijden. De engelen zich verblijden. En Zijn Naam wordt grootgemaakt. Ik had U niet lief. Gij hebt mij liefgehad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen