Bijeen of uiteen?

Zo kon het Pinksteren 'worden en zo werd het Pinksteren. De discipelenkring van de ten hemel gevaren Christus is bijeen. Zij zijn allen eendrachtig bijeen. Letterlijk schrijft Lukas: allen samen bijeen, bij elkaar, op één plaats. Er wordt niet één van de discipelen gemist. Zij zijn er allemaal, op dezelfde plaats, aanwezig. Wat een samenzijn! Wat een eenheid en eensgezindheid! Om jaloers op te worden. En dit is de Nieuwtestamentische gemeente in wording, in voorbereiding. Door de komst en het werk van de Heilige Geest zal deze gemeente geplant en tot openbaring gebracht worden. Dit bijeenzijn is nog maar het begin. De Heilige Geest moet nog uitgestort worden. Hoewel dichtbij toch, is het nog niet zover.

De kerkelijke situatie, waarin wij leven, laat een heel ander beeld zien. Christus' discipelen zijn vandaag niet bijeen. Wat is de gemeente des Heeren, het lichaam van Christus, verscheurd! Wat is er een gebrek aan eenheid en eensgezindheid zelfs binnen één kerkelijke gemeente. Wat wordt de gemeenschap der heiligen weinig gezocht en beoefend. En hoeveel verschillende kerkelijke gemeenten zijn er niet in hetzelfde dorp of in dezelfde stad en dat nog vaak met dezelfde belijdenis, de drie formulieren van eenheid! Het hoogstbereikbare lijkt dan een vreedzaam samenleven naast elkaar en geestelijk contact over de kerkmuren heen, als dit laatste al mogelijk is. Zou Lukas over Christus' discipelen vandaag niet moeten schrijven: 'en zij bleven uiteen? ' Zou de verscheurde en verdeelde kerkelijke situatie, waarin wij leven, niet mensen aan het twijfelen kunnen brengen of het wel echt Pinksteren is geweest? Het beeld van Hand. 2 is zo anders als het beeld van de kerk vandaag. En is het ergste niet, dat we deze situatie aanvaarden, niet als zonde zien en als zonde tegen God beleven? Beseffen we dan niet, dat hierdoor de Heilige Geest bedroefd wordt? Dat de verscheurde kerkelijke situatie grote geestelijke schade betekent én voor de kerk zelf én voor de wereld, die zo niet gewonnen wordt voor Christus? Hoe meer verscheurdheid en verdeeldheid, des te minder werkingen en gaven van de Heilige Geest. Zo wordt de Naam des Heeren niet geprezen, maar onteerd. Zo wordt de gemeente des Heeren niet gebouwd, maar verzwakt en verwoest. Zo kwijnt het geestelijk leven.

Christus' discipelen zijn niet werkeloos bijeen. Nee, zij zijn biddend bijeen. Lukas schrijft: Deze allen waren eendrachtig volhardende in het bidden en smeken...' Zij zijn volhardend bijeen, volhardend in het gebed. Zij kunnen niet anders en zij willen niet anders dan bidden. Het volhardend gebed is een heilige noodzaak voor Christus' discipelen. Zij bidden ook eendrachtig, eensgezind, gericht op hetzelfde doel. Onwillekeurig vragen we: Wat is toch het geheim van dit volhardend, eensgezind bidden? ' Christus' discipelen zijn kinderen van Christus' opstanding en hemelvaart. Deze grote heilsfeiten vervullen hart en mond met lof en dank. Zij zijn met grote vreugde naar Jeruzalem teruggekeerd. 'En zij waren allen tijd in de tempel, lovende en dankende God' (Luk. 24 : 53). Wat een stof om de Heere te danken en te loven! Toch hebben de discipelen na de hemelvaart ook een groot gemis ontdekt: hristus was niet meer bij hen en de beloofde Trooster was nog niet gekomen. Zij zijn één in hun gemis. Zij zijn ook één in verwachting. Christus had hun Zijn belofte gegeven: maar gij zult met de Heilige Geest gedoopt worden, niet lang na deze dagen. ' Deze eenheid en eensgezindheid, dit gebedsleven, is vrucht van de ten hemel gevaren Christus. Het is Zijn geschenk aan zijn achtergebleven discipelen. Dit verbindt. Dit verenigt ze met elkaar. Zij zijn één in het getuige-zijn van Christus' opstanding en hemelvaart. Zij zijn één in hun gemis. Zij zijn één in hun verwachting. Zij zijn één in lofprijzing en smeekgebed. Zo kon het Pinksteren worden en zo werd het Pinksteren. Deze eensgezindheid, dit volhardend bidden, was reeds een voorschot op Pinksteren.

Ook in onze verscheurde en verdeelde kerkelijke situatie kan er eenheid en eensgezindheid komen. Wanneer wij voor het eerst of opnieuw gaan leven uit de verhoogde Heere Jezus Christus, dan komt er gemeenschap met elkaar. Leven zoekt leven. Wanneer eigen geestelijke armoede en gemis beleefd worden, dan worden we klein voor de Heere en voor elkaar. Wanneer wij de krachtige doorwerking van de Heilige Geest en de wederkomst des Heeren gaan verwachten, dan vinden we elkaar. Dan is er herkenning en erkenning van het werk des Heeren. Dan komt er ruimte voor de Pinksterzegen: de vervulling met en de vol­ heid van de Heilige Geest. Dan mogen ook wij delen in de werkingen, de vruchten en de gaven van de Heilige Geest. Gods Naam wordt dan verheerlijkt. Zijn gemeente gebouwd en herenigd, het geloofsleven groeit en bloeit weer en de naaste wordt van Christus gewonnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen