Vervuld of niet vervuld?

Pinksterfeest is het feest van de vervulling en van de volheid. De Oudtestamentische naam van dit feest - 'het wekenfeest' - zeven volle weken na pasen, wijst al op dit karakter van vervulling en volheid (zeven maal zeven dagen; zeven als getal van de volheid).. 'Het wekenfeest' is van oorsprong een oogstfeest. De eerstelingen van de tarweoogst worden dan naar de tempel gebracht. Zo wordt de dankbaarheid aan de Heere voor de oogst geuit en de oogst zelf geheihgd, gewijd aan de Heere en Zijn dienst.

Later wordt 'het wekenfeest' het feest van de wetgeving op Sinaï. God neemt Zijn volk aan tot Zijn eigen volk en geeft aan dit volk Zijn wet. Spreekt ook het gebeuren aan de Sinaï niet van vervulling en volheid, wanneer wij terugdenken aan Gods roeping van Abraham en Zijn verbond met Abraham, Izak en Jakob?

Nu wordt de dag van het Pinksterfeest vervuld; dus vervulde tijd. God zelf brengt de tijd en 'het wekenfeest' tot volheid. Het wordt Pinksteren. Hij vervult de profetie. Hij brengt Zijn heilsplan ten uitvoer. Wat ligt hierin een troost voor ons! God vervult de tijd, de tijd van Zijn belofte, de tijd in Zijn heilsplan bepaald. Dat geldt ook vandaag! Wat kunnen wij daar mee bezig zijn, daar naar uitzien, dat God ook in onze tijd Zijn beloften gaat vervullen. Zijn beloften voor Israël, Zijn beloften voor Zijn gemeente. Zijn beloften voor deze wereld.

‘En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtig bijeen'. God vervult de tijd en het gevolg is, dat de christelijke gemeente-in-wording eendrachtig bijeen is, volhardend in het gebed. Dit is het werk van God. Mogen we het ook omkeren? Ja, maar niet als voorwaarde, die wij moeten en kunnen vervullen. Dan zou het van ons afhangen. Maar in de zin van: in de weg van eendrachtig bijeen zijn en volhardend gebed wil God ook nu Zijn beloften vervullen en de tijd van de vervulling doen aanbreken. Staan wij de Heere niet veel in de weg? Bedroeven we Zijn Heihge Geest niet vaak en staan we die zelfs niet tegen? Hoe is ons leven voor en met de Heere persoonlijk en als leden van Zijn gemeente? Ontbreekt de dagelijkse bekering niet te veel?

Maar niet alleen de tijd, de dag van het Pinksterfeest, wordt vervuld. Ook het gehele huis, waar de discipelenkring bijeen is, wordt ver-, vuld; dus een vervulde plaats van samenkomst. Later lezen we dat opnieuw na de bevrijding van Petrus en Johannes: En toen zij gebeden hadden, werd de plaats waar zij vergaderd waren, bewogen. Én zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, en spraken het Woord van God met vrijmoedigheid' (Hand. 4 : 31). Dat is wat geweest, de plaats van samenkomst vervuld met de Heihge Geest, God zelf tegenwoordig! Is het niet om jaloers op te worden? Mogen wij dat ook ervaren in de samenkomsten van de gemeente rondom Woord en Sakrament; dus vervulde kerkgebouwen, vervuld met de Heilige Geest, met de tekenen van Zijn tegenwoordigheid? We mogen de dag van de kleine dingen niet verachten, maar ontbreekt hier niet veel aan onder ons? Waar is er algemeen beslag onder de prediking van het Evangelie? Vertelt de kerkgeschiedenis niet over tijden, dat dit veel meer het geval was dan in onze tijd, bijvoorbeeld de tijd van de Kerkhervorming en de dagen van de grote opwekkingsbewegingen? Is er onder ons niet veel de stilte van het kerkhof? En toch: oden zullen horen de stem van de Zoon van God. Het levenscheppende en het levenwekkende Woord van God wordt verkondigd en zal vrucht dragen!

De tijd wordt vervuld. De plaats van samenkomst wordt vervuld. De discipelen zelf worden vervuld. Zij worden allen vervuld. Wat een vervulHng! Wat een volheid! Gedoopt te worden, ondergedompeld te worden in de Heilige Geest, in Zijn werkingen, in Zijn vruchten en in Zijn gaven. De Geest te mogen kennen als Persoon, als Trooster en Voorbidder. De Geest zo te mogen kennen bet'ekent de Drieënige God te kennen: God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest en al Hun heerlijke werken ten goede van zondaren. Wat een rijke gave in het geloofsleven! Wat een rijke gave in het ambtelijk leven! Om zo bediend te worden om anderen te dienen.

Dit is op Pinksteren gebeurd, maar ook daarna. Telkens lezen we in Handehngen over vervuld worden met de Heilige Geest. Het is dus een doorgaande vervulling, niet tot Pinksteren beperkt. Dit is de vrucht, het gevolg van Pinksteren. Delen wij ook in die vrucht, in de volle Pinksterzegen? Zijn wij reeds vervuld of nog niet vervuld? Tekenen van de vervulHng zijn: e lofprijzing des Heeren, de beoefening ' van de gemeenschap der heihgen, het leven der dankbaarheid, een leven gewijd aan de Heere in alle levensverbanden (Ef. 5 : 18 - 6:9).

Laat ons dagelijks gebed zijn: 'Heere, vervul mij met Uw Heihge Geest’.

Christus belofte is: 'Bidt en u zal gegeven worden'. Hij is een Man van Zijn Woord!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen