Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De loop van het Evangelie (4)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De loop van het Evangelie (4)

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Predikende het Koninkrijk Gods, en lerende van de Heere Jezus Christus mét alle vrijmoedigheid, onverhinderd.' Hand. 28 : 31

Een glorieuze voortgang

Léést u het, het Evangelie van de gekruiste en opgestane Christus wordt in de wereldhoofdstad vrij verkondigd! Dat moest ons met dank en vreugde en aanbidding vervullen. De loop van het proces en het levenseinde van Paulus is daarbij van geen betekenis. Hoe vol kracht en vol macht zou de gemeente des Heeren vandaag in de wereld staan, als zij weer leerde zó te denken en zó te lijden! Dan zou het Woord des Heeren veel meer gestalte krijgen in de gemeente, zichtbaar worden in ons doen en laten. Wat hebben we onszelf lief, óp en ónder de kansel, in óns huis en 'aan de huizen', op ons werk en niet in het minst ook in onze vrije tijd. Eigenliefde snoert onze mond, dat zij niet spreekt van de liefde van God in Christus Jezus; hebzucht bindt onze handen, die onze buurman of buurvrouw konden vasthouden en leiden door de trekkende kracht van de Heilige Geest; onze verworvenheden houden onze voeten vast op hun plaats, zodat zij niet geschoeid zijn met de bereidheid van het Evangelie des vredes.

Enige tijd geleden waarde er in het noorden van' ons land een virus rond, dat een soort slaapziekte veroorzaakten Het kwam meteen in het nieuws en de inspectie voor de volksgezondheid liet een diepgaand onderzoek instellen. In de gemeente des Heeren is de eeuwen door geklaagd over zo'n 'slaapziekte' en inspecteurs-voor-onze-geestelijke-gezondheid van allerlei slag hebben zo door de tijden heen hun 'diagnose' gesteld en allerlei 'geneesmiddelen' aangeprezen, ook nu nog.

Maar het bleken veelal 'kwakzalversmiddeltjes' te zijn. Er is maar één juiste diagnose, en ook maar één medicijn. Paulus kende de wortel van de kwaal en prees ook het énige middel ter genezing aan: Het virus van de zonde, hoe taai en onuitroeibaar ook, kan niet leven in het licht van de Zon der gerechtigheid. Daarom predikte hij, óók te Rome, het Koninkrijk Gods en leerde van de Heere Jezus Christus.

Rome was de stad, waar de enige echte machthebber ter wereld, de Romeinse keizer, de Kurios, zetelde. Maar Paulus, de gezant van Christus, verkondigt dé Kurios, Jezus Christus, als de Heerser van de wereld en de Drager van het Goddelijke heil voor alle plaatsen en tijden van de wereldgeschiedenis tot aan de grote dag van Zijn wederkomst. Zijn bloed is het enige geneesmiddel tegen de dodelijke kwaal van de zonde en Zijn genademacht sterker dan al het geweld. Hém wijst de apostel aan als de Redder, de Zaligmaker, dè Heiland der vvereld.

‘Met alle vrijmoedigheid', hoort u het? Hoe is het mogelijk, denkt u, om in zulke omstandigheden, ja, met levensgevaar, vrijmoedigheid te hebben. Ik denk, dat u dan verkeerde gedachten heeft over dat woord 'vrijmoedigheid'. Vrijmoedigheid heeft bij ons.de betekenis gekregen van vrijmoedigheid gevoelen. Iemand, tot een ambt gekozen, 'voelt' al of niet vrijmoedigheid om dat aan te nemen; of als de nodiging tot de Dis des Verbonds uitgaa't in het midden van de gemeente, 'voelt' u al of niet vrijmoedigheid om aan te gaan. Het is voor ons dan dus 'een zeer persoonlijk begrip met een al evenzeer persoonlijke achtergrond'. En al zou ik aan dat 'persoonlijke' niets af willen doen, toch betekent het grondwoord voor vrijmoedigheid niet, wat wij er van gemaakt hebben.

In de Griekse wereld betekende het woord oorspronkelijk het recht van de vrije burger yan een stad om op een volksvergadering zijn mening naar voren te brengen. Het ging dus niet om een subjectief gevoel, iets dat van mij uitgaat, maar om een objectief recht, iets, dat van buitenaf tot mij komt. En dit recht, deze volmacht om in het openbaar te spreken, had dan betrekking op de werkelijkheid, de waarheid. Maar aangezien het altijd al zo geweest is, dat 'de waarheid niet gezegd mag worden', d.w.z. dat er tegenwerpingen en tegenwerking te verwachten is, waar het om de waarheid gaat, kreeg het woord ook de betekenis van 'moed tot het spreken van de waarheid'.

De vrijmoedigheid is dan ook in het N.T. geen eigenschap van de gelovigen zélf, maar een hun door God geschonken récht, dat (alléén) in het geloof aanvaard en gekend wordt. 'De vrijmoedigheid is dat, wat de gelovigen typeert als burgers van het koninkrijk der hemelen' (prof. dr. Versteeg). Paulus, die het Koninkrijk Gods predikte, toonde dus in eigen persoon, wat een voorrecht en genaderecht het betekende om burger van dat onvergankelijk Koninkrijk té zijn: het gaf de vrijheid allereerst tot God, het recht en de macht. God alles te zeggen. En hoe komt die weg open naar God, hoe ontvang jk dat recht? In Hebr. 4 en in Ef. 3 spreekt Paulus van een met vrijmoedigheid 'toegaan' en van een 'toegang' door Christus en het geloof in Hem. Deze uitdrukkingen toegaan en toegang zijn in de Griekse vertaling van het O.T. specifiek gebruikt voor het priesterlijk naderen tot God met offer en gebed. De weg, de toegang tot het Koninkrijk Gods is dus de Zichzelf gevende, barmhartige Hogepriester, Jezus Christus, Die uit handen van Zijn Vader ook alle macht in hemel en op aarde ontving om als Koning de rechten van het burgerschap van Zijn Koninkrijk te verlenen aan rechtelozen, ja, vijanden. De vrijmoedigheid, waarmee Paulus het Koninkrijk Gods predikt en leert van de Heere Jezus Christus, komt dus niet uit hemzelf op, maar komt enkel en alleen op uit en is gegrond in het volbrachte werk van de Heere Jezus Christus.

Het is niet méér, maar ook niet minder, dan een gaan naast de zegewagen vaii Christus en een prijzen van Hem, Die zó in glorie Rome, ja óók Rome, binnenrijdt. 'Meta//e vrijmoedigheid', staat er. Door niets en niemand is Paulus in dit heerlijke werk te bedwingen. Zijn mond is niet te snoeren, zijn stem reikt tot in het hart van een weggelopen slaaf en hij wordt er tot in het diepst van zijn ziel door geraakt.

Het was als bij Stefanus. Hij zag de hemelen geopend, en de Zoon des mensen, staande ter rechterhand Gods. En waar de weg, het zicht, naar Boven open is, daar is die ook open naar de mensen, ook in al Gescherpte van de waar-

heid. Ja, dan zijn we Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die zalig worden, en in degenen, die verloren gaan; dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven.

Daarom ook eindigt het boek Handelingen niet met een dankwoord voor grote verdiensten noch meteen 'in memoriam' voorPaulus, Petrus, of wie ook, maar met de juichkreet: onverhinderd!

Verhindering, dat vond de Heere tegenover Zich van een deel der engelen, van de mens in en na de zondeval tot vandaag, ja tot de Dag der dagen toe. Verhinderen, zegt mijn woordenboek, is: tegenhouden vóór de daad, storen bij de daad. Het is dus ten opzichte van Gods werk: op alle mogelijke maniereh trachten te voorkomen, dat Gods Raad tot daad wordt, en telkens als blijkt, dat God sterker is dan al 't geweld en dat Zijn trouw nooit vergaat, pogen Zijn werken te verstoren óm pns en in ons. Het 'verhinderen' is dus al zo oud als de mensheid. Het kwam en komt openbaar van de kant van heidendom en Israel, van wereld en kerk en dat dl de eeuwen door. Kunt u Gods lankmoedigheid dan vatten, laat staan doorgronden? Verhinderen, met dat woord is de mensheid getekend tegenover Gods hoogheid, heiligheid, ontferming en trouw. Het concentreerde zich vooral bij de zending van de Zoon van de hemelse Wijngaardenier: Laat ons Hém doden en de erfenis aan ons behouden. En zij, wat zeg ik, wij hébben Hem gedood, gehangen aan het vloekhout! Maar, o eeuwig wonder! Wat wij, met Jozefs broers, ten kwade tegen Hem dachten, heeft God ten goede gedacht, opdat Hij deed, gelijk het ten dezen dage is, om een groot volk in het leven te behouden. Zijn Zoon, de grote, de enige en eeuwige Zafnath-Paaneah, de Behouder des volks, is verhoogd boven alle koningen der aarde, heeft door Zijn dood de erfenis van hemel en aarde verkregen, de misdaad verzoend, de schuld betaald, de straf geboet.

‘Onverhinderd’, daar begon Handelingen mee. De zwaarste steen en kranigste wacht heeft Hem niet in het graf kunnen houden, kon niet verhinderen, dat Hij het graf verliet, plaats nam in de troon van Zijn Vader, Zijn Geest zond. Verhindering, dat vond en vindt ook de uitgestorte Geest op Zijn weg door de gemeente en in mensenharten. Hier komt de geweldige tegenstelling tussen alle verzet van satan, wereld en ons vlees openbaar. Maar het laatste woord van de Handelingen spreekt ondanks dat alles van de glorierijke voortgang van het Evangelie des kruises tot de einden der aarde.

Kent u de bittere werkelijkheid van eigen verzet daarbij? De bitterheid van de zonde, die scheiding maakt tussen God en u? Ik weet het, dan is er óók een bitter verdriet in uw hart, dat er van u uit geen weg naar God open is, dat alle toegang tot de hemel potdicht zit. Maar zegt u eens, we^t u dan óók niet van heimwee en droefheid naar God? Ja toch? !

Welnu, Christus heeft niet alleen de weg tot Zijn Vader geopend, is Zelfde Weg, de Deur, maar Hij heeft ook Zijn Geest gezonden. Die nu op aarde doet, wat Hij Zelf in de hemel doet. De Heilige Geest maakt de dingen van ons hart open naar Boven toe. Hij maakt, da* dat hart van basalt wordt weggenomen en wij een hart' krijgen, dat geen rust kan vinden buiten God. De Geest ^gaat ons trekken met liefdekoorden, zodat we uit het moeras van onze zonde getrokken worden tot Hem, Die de Weg is tot de Vader.

Onverhinderd... dat geldt de Vader, de Zoon en de Geest. Onverhinderd... ja, 's Heeren goedheid kent geen palen!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 november 1979

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

De loop van het Evangelie (4)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 november 1979

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's