Schepping en herschepping

Leven vanuit de herschepping
De vorige keer sloot ik af met op te merken, dat een stuk scheppingsordening vanuit de herschepping verstaan wordt. In het begin van 1 Korinthe 7 is sprake van Christus. En dat is de ambts-naam van Christus. Door Zijn kruis en opstanding is alles aan Hem onderworpen. Ook elke man. Natuurlijk ook de vrouw. Maar de man heeft geen ander hoofd dan de gekruiste en verrezen Zaligmaker. En als dan daarna over de man gesproken wordt als het hoofd van de vrouw, dan zijn we ook hier op het terrein der genade. Het gebruikte woord 'hoofd' moeten we om aan de tekst recht te doen wel in alle drie gevallen op gelijke wijze verklaren. In de christelijke gemeente staat de man boven de vrouw. In het heidendom betekende de vrouw vrijwel niets, zeker niet in Griekenland, waarin Korinthe gelegen was. Maar in die gemeente is de verlossing ook voor de vrouw, in de Heere Jezus aangebracht, verkeerd verstaan. Er werd misbruik van gemaakt - niet de enige en de laatste keer overigens! Als de vrouw door het geloof op de Heere mag zien, hoe Hij Zich gedroeg, zal het haar des te gemakkelijker vallen en zal het haar ook een zaak van vreugde zijn om de haar gewezen en toekomende plaats in te nemen. En ook de tekenen daarvan in de gemeente worden met ere vertoond.

Met gedekt hoofd
Nu gaat Paulus zowel de man als de vrouw ter sprake doen komen. Men heeft de betekenis van deze woorden wel willen afzwakken door de vraag op te werpen of het hier om gemeente samenkomsten gaat dan wel om huisgodsdienstoefeningen. Het komt mij voor, dat de apostel in elk geval doelt op optreden in het openbaar, zowel van de christenman als van de christenvrouw. Daar zijn ook andere gemeenteleden bij tegenwoordig, omdat zowel over bidden alsook van profeteren gesproken wordt. Het gaat niet om persoonlijk gebedsleven in de afzondering voor God. De man heeft niet met gedekt hoofd te bidden of te profeteren, dat is oneerbaar. Twee redenen zijn daarvoor aanwezig. In heel zijn betoog spreekt Paulus vanuit de positie van de vrouw, want deze is in het geding. En vervolgens gaat de apostel niet van de joodse gewoonte uit in de synagoge - daar hebben de mannen wel het hoofd bedekt!!! - maar van de zede, die in de christelijke gemeente is bij christenen, die uit het heidendom zijn overgekomen. Op dezelfde wijze spreekt de apostel nu ook in het algemeen over de vrouw. Zij moet haar hoofd wel bedekt houden in het openbaar, bij bidden of profeteren, om niet op gelijke lijn te komen met ergerlijk-levende vrouwen, die zich als mannen gedragen. Bekend is dat in Griekse comediestukken de spot gedreven werd met deze vrouwen, die zich kaal geschoren hadden om maar op mannen te gelijken en met mannen te kunnen meedoen. Moet de christen­vrouw zich zo gedragen? ? ? Daar kwam ook nog bij dat een vrouw, die zich in het openbare leven ongesluierd vertoonde, volgens de Romeinen haar eerbaarheid op het spel zette. Als een vrouw er dan toch op uit is haar plaats niet te willen (er)kennen, laat zij dan het haar maar kort laten afknippen, maar is dat oneerbaar, en dat zal ieder toegeven, laat zij dan volop vrouw zijn en vrouw blijven. Ook in haardracht en kleding gedrage de vrouw zich als vrouw. Komt de apostel niet op voor de eerbaarheid en de achting van en voor de vrouw in de christelijke gemeente? Jammer, dat juist dit zo weinig verstaan wordt.

Gevolgen voor de praktijk
Uit wat de vrouw doet en hoe zij zich gedraagt, zullen de vrouwen in Korinthe verstaan, hoe hun uiterlijk en hun houding zullen zijn bij het bidden en profeteren. Ze zijn wijs genoeg, om zo te zeggen, dat zij de toepassing wel voor zichzelf weten te maken. En ze zullen, wanneer dat in alle eerlijkheid zonder ophef gedaan wordt ook de vrouwen buiten de gemeente respect doen opbrengen voor zich. Dat is trouwens niet veranderd. Ik heb nooit kunnen bemerken dat de wereld zoveel respect had voor de kerk, die overal aan meedoet om vooral toch niet achter te blijven. Een christenman, een christenvrouw, een christenjongere moet maar niet rekenen op respect wanneer hij of zij vooral zijn of haar best doet vlot te zijn. Zeker, schamper en spot, grof of venijnig klinken op, wanneer we ons in de praktijk houden aan wat God zegt. Maar we oogsten er wel achting mee. En we dienen elkander in de gemeente ook tot steun te zijn en elkaar niet af te vallen, nu de christelijke levensstijl zo geweldig op de tocht komt te staan.

Nu de scheppingsordening
Er is een verschil tussen wat ieder oneerbaar vindt en waarom dat zo is. Bij dit laatste komt Paulus terecht als hij teruggaat tot de schepping. Want daarbij heeft de Heere aan de man en aan de vrouw een afzonderlijke plaats gegeven. Om te beginnen spreekt Paulus over de man als 'geschapen naar Gods beeld'. Ja, de man is het beeld Gods. Hij vertoont dus trekken, die, overeenkomstig, bij God in volmaaktheid worden aangetroffen. Daarbij is de man ook de heerlijkheid Gods. Heeft Paulus daarbij zowel gedacht aan Genesis 1 : 27 en Psalm 8? Als gesteld over de schepping, als onderkoning onder God, mag en moet hij laten zien de macht en de wijsheid van God. Hij mocht tonen om zo te zeggen 'wat er uit God kon voortkomen' naar Zijn bedoeling. En nu is de vrouw uit de man geschapen. Zij mag tonen, om zo te zeggen 'wat er uit de man kon voortkomen' weer, naar Gods bedoeling. Zij eert daarmede de man, zoals de man God eert. Duidelijk is, dat de apostel niet zozeer over man en vrouw spreekt in huwelijksverband, en als u denkt aan de eerste mensen, niet aan Adam en Eva als echtgenoten. Man en vrouw zijn mensen, die wat betreft geslacht, oorsprong en bedoeling van elkander verschillen. De kracht van dit onderwijs is, dat Paulus niet zegt: Zo vind ik persoonlijk, dat het zou moeten. Integendeel, hij grijpt terug op de openbaring Gods in de schepping te voorschijn gekomen. Niet de man is geschapen uit de vrouw, maar omgekeerd. Niet de man is geschapen om de vrouw, maar omgekeerd. Daarom staat de vrouw krachtens de scheppingsordening van God onder de man. En dat is nu ook de achtergrond van de kleding van haar, ook van het gedekte hoofd.

Dus een macht op het hoofd
Niet omdat Paulus dit voorschrijft moet een vrouw het hoofd bedekken in het openbaar maar zo behoort het, volgens de bedoeling Gods en wat de vrouw betreft, krachtens een innerlijke betrekking op wat de Heere wil. Paulus spreekt van een macht op het hoofd. Bepaald niet eenvoudig zijn deze woorden. Dat woord macht, in het Grieks 'exousia', betekent eigenlijk: bevoegdheid. En dat woord duidt er op, dat er wettige macht is, die uitgeoefend wordt, niet een macht, die men wederrechtelijk aan zich getrokken heeft. De opgestane Zaligmaker heeft alle - rechtmatige - bevoegdheid in hemel en op aarde. De christenvrouw nu heeft bevoegdheid op het hoofd. Als dit woord van toepassing is op de mens, dan is aangeduid, dat hij gerechtigd is iets te doen, maar het kan van omstandigheden afhangen of hij het daadwerkelijk ook doet. De vrouw heeft de bevoegdheid om met gedekt hoofd in het openbaar te verschijnen daar zij rekent met wat de Heere heeft ingezet. Maar zij zal die bevoegdheid ook gebruiken als christenvrouw. Want ze weet uit de man geschapen te zijn. Daarmee komt 'het gedekte hoofd' wel in een heel bijzonder licht te staan. Het wordt de vrouw niet slaafs opgelegd, als teken van slavernij, omgekeerd het is naar bevoegdheid, haar goed recht om zo voor de dag te komen en zo zich als vrouw te doen gelden, om zo ook en onder de vrouwen en onder de mannen zich te vertonen. De vraag is, of die bevoegdheid zo ervaren wordt. Mogelijk gaat er onder onze vrouwen een andere gedachte leven, ik hoop van harte een bijbels denken en handelen. In een tijd van grote vervlakking en stijlloosheid lijkt mij het meer dan ooit zinvol, dat onze vrouwen van 'hun bevoegdheid' gebruik maken.

En dan de engelen!
Niet minder van belang is wat Paulus te berde brengt over de engelen. Hebben die ook al met de gedekte hoofden te maken? Zeerzeker. We zullen u niet vermoeien met mogelijke verklaringen. We laten het Woord maar staan zoals het er staat. Dat lijkt me altoos de veilige en de goede weg. Ik denk, dat met name Gods kinderen veel aan de engelen mogen denken en van de engelen mogen houden. Ze zijn de kerk op aarde ten voorbeeld. We hebben in de reformatie geen afzonderlijke 'angelologie' ontwikkeld, geen aparte leer over de engelen ontwikkeld, ik denk mede door de onbijbelse leer bij Rome, waarin ze tot bemiddelaars van het heil zijn gemaakt en ter voorspraak worden aangeroepen. Maar de engelen hebben veel te maken met de gemeente en veel te maken met de schepping. We moeten daarover de volgende keer maar eens nader onze gedachten laten gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen