De Heilige Schrift als Godsopenbaring (4)

Als wij aan de openbaring van de Zoon denken, in zijn vleeswording, dan licht er een nieuw geheim van de Schrift voor ons op. Christus nam het zondige, zwakke vlees aan. Hij is volkomen waarlijk mens geworden. En toch is Hij tevens waarachtig God. Toch is hij ook de volkomene en de volkomen rechtvaardige. In het zondige vlees was en bleef Hij zonder zonde. Die spanning, die in de concreetheid van Christus' leven ieder ogenblik naar voren treedt, daarvan kunnen wij ook een afglans ontdekken in de Schrift. Ze is Gods Woord, maar in een echt mensenwoord. Van mensenkant is er sprake van zwakheid en gebrekkigheid, zelfs van zonde. Maar van Gods kant is en blijft er volkomenheid. Die goddelijke volkomenheid, ingegaan in menselijke zondigheid en gebrekkigheid, vindt ook haar gestalte in de Schrift.

Hetzelfde treedt naar voren als wij denken aan de verzoening door Christus en de rechtvaardiging in Hem door het geloof. De zondaar wordt in Christus volkomen rechtvaardig. Het geheim van de rechtvaardiging ligt ook opgesloten in het geheim van de Schrift. De Schrift is door mensen geschreven. En ook van deze mensen geldt, dat zij, in zichzelf zondaar, in Christus volkomen rechtvaardig zijn. Ook dat is weer een spanningsrelatie, die meer kan worden aangeduid dan verklaard, en die in ieder geval niet mag worden opgelost en teniet gedaan.

Tenslotte het werk van de Geest. Hij vernieuwt en heiligt de zondaar, maakt van Hem een, kind van God, vervult hem met wijsheid en liefde en doet hem een beelddrager zijn van God. Ook dan mogen wij weer zien op de Schrift. Wij wezen er reeds op, dat vooral het werk van de Geest betrokken is bij het ontstaan, bestaan en voortbestaan van de Schrift. De Schrift is het door de Geest geheiligde boek van Gods openbaring. Geheiligd, apart gesteld. Maar ook houdt deze heiliging in daadwerkelijke heiligheid, daadwerkelijke vernieuwing, een vervuld zijn van God, een gelijkenis van God. Dat geldt zeker ook van de Schrift. Zij is vol van God, van zijn liefde en gerechtigheid, van al zijn deugden, ja van Hem zelf. Daarom is ze voluit Gods eigen Woord. En toch geschreven door mensen, toch een menselijk boek.

Dat laatste wil aangeven, dat bij de Schrift als boek van Gods openbaring toch ook de mens direct betrokken is.

Juist omdat dit openbaringswerk van de Geest is, wordt ook de mens erbij betrokken. Hij wordt door de Geest gemaakt, herschapen tot ontvanger van de goddelijke openbaring. Maar dat niet alleen. Ook wordt hij door de Geest betrokken bij de openbaring zelf. Hij wordt door de Geest herschapen tot het ontvangen èn doorgeven der openbaring. De hoogste gestalte van deze laatste werkelijkheid vinden wij in de openbaringsgetuigen van de Schrift. Zij zijn door de Geest op een heel bijzondere, unieke wijze toegerust om ontvangers èn doorgevers van de openbaring te zijn. We denken aan de patriarchen, aan Mozes en de profeten, aan de evangelisten en apostelen. Dit ontvangen èn doorgeven der openbaring is dus vrucht van een bijzondere werking van de Geest. Hier kunnen wij niet volstaan met het woord 'verlichting' (illuminatio). Hier moeten wij spreken van 'ingeving' (inspiratio). De illuminatio valt al Gods kinderen ten deel. De inspiratio hebben alleen de bijbelse openbaringsgetuigen ontvangen. En tot dit geïnspireerde Bijbelgetuigenis behoort niet alleen het gesproken maar ook het geschreven Woord, dat in de Heilige Schrift tot ons komt.

Het bijzondere openbaringswerk van de Geest staat hier achter. Daarom zijn alle latere getuigen van Gods openbaring op dit bijzondere openbaringsgetuigenis aangewezen.

Woord en daad

Maar daar gaan wij nu niet verder meer op in. We - willen alleen nog erop wijzen, dat Gods openbaring in dit alles uitdrukkelijk Woordopenbaring blijft. We zagen reeds, dat daarom Christus zelf het Woord (Logos) wordt genoemd. Dat Woord behoort zo dicht bij God zelf, dat het zelf God genoemd wordt (Joh. 1:1). Waar en wanneer God zich dus openbaart, is dat altijd Woord-openbaring. Dat geldt zelfs, wanneer God zich openbaart door zijn daden en handelen in de geschiedenis der wereld.

Er is nog steeds onder theologen een discussie aan de gang over de vraag, of Gods openbaring nu primair daad is, geschiedenis, een gebeuren in de geschiedenis, óf dat zijn openbaring geschiedt op de wijze van Zijn Woord als de sprekende God. Belangrijk is in dit verband om op te merken, dat het hebreeuwse woord voor 'woord' dabar is. En dat woord 'dabar' betekent zowel woord als daad. Het is woord met daad-karakter. En het is een daad met woordkarakter. Het is dus niet juist om die twee tegen elkaar uit te spelen.

Als wij de nadruk erop laten vallen, dat God zich openbaart door zijn Woord, dan wijst dit aan, dat die openbaring uitsluitend van God af komt. Dat er niets van ons bij is. Dat wij dus die openbaring alleen verstaan en aanvaarden door het geloof, zoals wij het Woord Gods alleen verstaan en aanvaarden door het geloof. Woord en geloof zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo ook Gods openbaring en het geloof. Gods openbaring door zijn Woord vraagt niet om onze medewerking, onze eigen menselijke inbreng, maar zij vraagt alleen om geloof. Zij vraagt erom, dat wij in gehoorzaamheid en vertrouwen ons door God laten gezeggen, ons aan zijn Woord onderwerpen. In die zin is Gods openbaring krachtens haar wezen Woord-openbaring. Daarmee wordt afgewezen elke openbaringsleer, waarin dit Woord-karakter wordt verzwakt. We zien, dat dan ook het uitsluitend van God komen der openbaring verzwakt wordt. Aan de mens wordt een mede-rol toegedacht, als zijnde de partner van God, met wie God ook in zijn zelf-openbaring samenwerkt. Deze openbaringsleer, die wij vooral in de nieuwere theologie tegenkomen is niet naar de Schrift. De Schrift wijst ons telkens erop, dat God tot de mens komt, in een goddelijk genadig en souverein één-richtingverkeer. En dat God zelf er dan ook nog voor zorgt (Heilige Geest), dat de mens deze openbaring van God ontvangt en beantwoordt. Eén van de meest fundamentele Schriftplaatsen daarvoor vinden wij in Gen. 12 : 1 V.V.; de roeping door God van Abraham. Zijn spreken is roepen en zijn roepen is een verkiezend roepen.

Toch is dit Woord Gods zo'krachtig en vol van daad, dat het ook waar is, dat Gods openbaring een geschieden, een gebeuren is. Gods Woord is een geschiedend Woord. Door zijn openbaringswoord komt er dan ook een openbaringsgeschiedenis op gang, die haar hoogtepunt vindt in de komst van Jezus Christus. In Hem wordt dit geschiedend karakter van het Woord Gods dan ook het meest tastbaar: het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond (Joh. 1 : 14). Maar dan blijft het toch een geschieden van het Woord. En ook dat geschieden kan dus alleen in het geloof worden gekend, in zijn verlossende kracht en geldigheid. Dit betekent, dat wij ook voor dit geschieden der openbaring aangewezen zijn op het Woord van God, en dat wil zeggen in concreto op de Heilige Schrift.

Ook in het openbaringsgeschieden gaat het dus weer niet om onze menselijke inbreng en medewerking. Wij helpen niet mee dit openbaringsgebeuren op gang te brengen of op gang te houden. Maar wij delen erin door het geloof in het Woord Gods. Uit dit geloof leven, dat is de wijze en de inhoud van het delen in het gebeuren der Godsopenbaring door de Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen