G.O.S.-Nîmes1980 (2)

Inleiding

Het zal ieder duidelijk zijn, dat het niet aangaat om op een abstracte wijze te spreken over 'homo-sexualiteit'. Het gaat altijd over mensen. Mensen met een geaardheid, met, hun beleving ook.

Pastorale benadering

Dit aspect werd door de G.O.S. gezien door te erkennen, dat de Gereformeerde Kerken in Nederland (G.K.N.) zich bij het afleggen van de synodale verklaring van nov. 1979 hadden laten leiden door pastorale zorg voor die leden van de kerk, die in hun eigen leven met deze zaak te maken hebben. Zij lijden menigmaal onder wanhoop en verachting.

Wat heet pastoraal?

Wel ieder, die zielszorg beoefent, weet van mensen die zich tot de zielszorger wenden om van hem te horen dat ze goed zijn en het ook goed gedaan hebben. Ze zoeken erkenning in hun zijn zoals ze zijn. Kort gezegd: ze willen gelijk hebben. Dat kan iemand zijn, die in een echtscheidingsprocedure is verwikkeld of iemand, die welke misstap ook in zijn leven beging. Dan weet ook iedere zielszorger hoe pijnlijk de operatie kan zijn om dan ook en vooral te vragen: Wat heeft de Heere in Zijn Woord er ons van te zeggen. Echt pastoraat kan alleen bedreven worden vanuit het Woord van God.

Maar er is ook een heel andere benadering op te merken. Dan citeer ik maar het eerder al aangehaalde artikel uit 'Woord en Dienst' (19 juli jl.) onder de titel 'De homosexuele predikant student'. Na gezegd te hebben dat niet weinigen in opvoeding en tijdens de opleiding hebben meegekregen, dat homosexualiteit een zonde is, zegt dan de schrijver, ds. P. J. C. Stolp: 'Als je dan toch dwars tegen dit alles in, kiest voor wat onvervreemdbaar jouw eigen levenswijze zijn moet, (cursivering van ondergetekende), dan betekent dat vaak, datje mèt deze keus ook het meegekregen bouwwerk van geloof, theologie en kijk op het leven moet verlaten, omdat daarin geen plaats is voor jou. De gehoorzaamheid aan jezelf en aan wat er in je leeft betekent vaak, dat je geestelijk dakloos wordt... Daarom is zelfacceptatie niet alleen van de homosexuele predikant, maar ook van de homosexuele christen vaak zo'n ingrijpend gebeuren.'

Wie op deze wijze de zaak benadert - let op de gecursiveerde woorden - doet inderdaad een wel heel wezenlijke keuze. Zo sluit je van te voren iedere instantie, die ons leven onder kritiek stelt, uit. Zo sluit je ook de kritiek van het Woord van God op ons leven uit. Dit blokkeert iedere waarachtige kennis van zonde en schuld. Dit blokkeert de weg om van genade te leven zoals Christus, die voor in zichzelf verloren zondaren heeft verworven.

Schriftuurlijk pastoraat

Pastoraat naar de maatstaf van de Schrift laat de mens niet in zijn zonde. Welke zonde dat is, is om het even. Er zijn heel wat meer zonden dan die van de homosexuele medemens!

We hebben om Christus' wil naast iedere zondaar te gaan staan, ook de homosexuele! De liefde van Christus dringe ons. Maar dan niet om onze naaste te laten in wat hij is of om hem te laten zoals als hij is. Dan spreekt Paulus in II Cor. 5 over 'bewegen'. Dat is een woord vol van verandering: bewegen tot geloof, bewegen tot bekering. Er is geen waarachtig geloof zonder waarachtige bekering. Terecht haalde een van de zwarte afgevaardigden uit Afrika aan: Zo dan indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel. Het oude is voorbijgegaan, zie het is alles nieuw geworden' (II Cor. 5 : 17).

Hierover zwijgt de verklaring van de Ger. Synode van nov. 1979. Hierover zweeg de G.K.N, afvaardiging in Nîmes. Is dit wat anders dan de zondaar laten in zijn verderf? Er is in Nîmes gezegd: 'de liefde doet de naaste geen kwaad'. Geheel accoord, maar welke liefde is er dan groter, dan die liefde welke de naaste roept tot geloof en bekering. En welke liefdeloosheid is groter, dan die welke dat nu juist nalaat?

Steun

Het besluit van de G.O.S. mag een steun betekenen voor allen die de worsteling om de genade Gods in hun eigen leven voeren. Tegen welke zonde dat dan ook is, ook tegen die welke in Nïmes aan de orde was.

Het mag tevens een steun zijn voor allen die vanuit de Schrift op een waarlijk pastorale wijze naast de medemens in zijn worsteling willen staan om in de kracht Gods de weg te gaan die God ons wijst: de weg van bekering om aan onze oude mens te sterven en op te staan naar de nieuwe mens (Zondag 33, Heid. Cat.). Steun ook voor hen die in de zuigkracht van de zonde dreigen te worden meegetrokken. Naast degenen, die vanuit een werkelijke aanleg met hun homosexuele geaardheid te worstelen hebben, zijn er immers ook velen voor wie de homosexualiteit een modeverschijnsel is, waar een verleidende kracht van uitgaat ook op mensen die eigenlijk zo niet geaard zijn.

Een andere weg

Uit de mond van G.K.N, afgevaardigden kon nogal eens gehoord worden: 'jullie zijn nog zo ver niet'. Deze zegswijze veronderstelt een gaan op dezelfde weg. De een is dan de ander wellicht wat vooruit. Is dat de juiste voorstelling van zaken? Ik vrees van niet. Is het niet een heel verschillende weg? Er is een weg waarop de normen gesteld worden door de geest van de tijd. Dan is de mens autonoom (zichzelf een wet). Dan horen we woorden als 'zelfacceptatie' en 'gehoorzaamheid' aan je zelf en aan wat er in je leeft'.

Er is een andere weg, waarop ons de norm wordt gesteld naar het Woord van God. Dan wordt ons gesproken over de strijd om in te gaan in het Koninkrijk Gods, de verloochening van onszelf om het kruis op te nemen om het Christus na te dragen. Dat is geen weg, die we alleen behoeven te gaan. Dan is er nog heel wat meer dan een 'aanvaarden van elkaar' en een naast elkaar gaan staan. Hoewel dat niet gezag kan zijn. Maar bovenal is dat de weg waarin de Heere Zelf naast ons en met ons wil gaan door de Zoon Zijner liefde, de Immanuël. God met ons, opdat wij met God zouden verzoend worden en vrede hebben. Die weg eindigt niet in 'zelfacceptatie' maar bij God, Die aan Zijn eer komt.

Consequenties

Als bijzonder pijnlijk heb ik het ervaren dat enerzijds een predikant van de Ger. Kerken een beroep op je doet om in het kader van 'Samen op Weg' zij aan zij te staan tot versterking van het confessioneel karakter van de 'samen-op-weg-kerk', om dan anderzijds dezelfde predikant in de discussie op het onderhavige punt zonder reserves de verklaring van de G.K.N.-synode te zien verdedigen. Samen op weg? Hier scheiden wegen!

Ook internationaal zijn er consequenties. Een van de afgevaardigden uit zwart Afrika zei: 'Wij zijn geschokt'. En zo ging hij verder: Jullie zendelingen hebben ons geleerd, dat de Bijbel waar is. Wanneer wij nu dit horen, dan is de Bijbel niet langer waar. Dat betekent het einde van de christelijke kerk in de derde wereld!

Het is van harte te hopen dat de Synode van de G.K.N, naar deze stem uit de wereldkerk zal willen luisteren. Het is toch ook niet niets om met meer dan 19 eeuwen christelijke traditie te breken. Een traditie verworteld in het Woord van God.

Dit gedeelte van het verslag over de G.O.S. is wat groot uitgevallen, maar deze zaak liet dan ook over de hele synode-zitting zijn schaduw vallen. Zoals het ook na de G.O.S. in Nïmes zijn nawerking heeft gehad en nog wel zal hebben!

Een volgende keer meer over andere belangrijke agenda punten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen