Geloof en cultuur (3)

Hoe hebben we als christenen te leven in een teken-arme tijd? Ik zou willen wijzen op de bekende wapenrusting van Efeze 6. De geestelijke wapenrusting, die hebben we te dragen om staande te kunnen blijven in een teken-arme tijd, in een cultuur die gekenmerkt is door de secularisatie. Doet aan de héle wapenrusting Gods, opdat ge kunt staan tegen de listige omleidingen van de duivel. We hebben de strijd niet tegen vlees en bloed maar tegen de overheden, tegen de machten van deze eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht. De héle wapenrusting. ... de lendenen omgord met de waarheid... (Dat is een begrip dat vandaag niet zo in is, de waarheid). Is dat wanneer we opkomen voor de waarheid? Nee, er staat: de lendenen omgord mét de waarheid: uit de waarheid leven de waarheid die vrijmaakt, die waarachtig vrijmaakt...

Aangedaan hebbende het borstwapen van de gerechtigheid... Als het over gerechtigheid gaat dan weet de Schrift daar ook nog wat van te zeggen. Recht en gerechtigheid hebben we in deze wereld te beoefenen en daar hebben we voor op te komen, ook in een geseculariseerde tijd, juist in een geseculariseerde tijd.

... En de voeten geschoeid met de bereidheid van het Evangelie van de vrede... Dit vind ik altijd een machtig woord wat hier staat. Het gaat om de listige omleidingen van de duivel. Als je dan onze tijd bekijkt dan zeg je: de machten maken zich breed. Dan zijn er velen, die met een boekje in een hoekje kruipen en die verder de wereld de wereld laten en er maar niet al te veel meer aan doen: 'als wij er maar komen...' Maar de voeten geschoeid met de bereidheid van het Evangelie van de vrede, dwz. er op uit! Ik kan één ding nooit begrijpen en dat is dat er altijd nog gemeenten zijn in ons goede vaderland en met name in 'onze kringen', waar men nauwelijks besef heeft van de noodzaak van evangelisatiewerk. Wij houden in deze tijd het volk de wet voor en we zeggen: het volk moet naar de geboden Gods leven, en we protesteren bv. tegen de abortuswetgeving. We weten het allemaal precies voor te schrijven hoe het moet en tegelijkertijd hebben velen niet de bereidheid van het Evangelie van de vrede, om erop uit te gaan, de Bijlmermeer in om een voorbeeld te geven. Pasgeleden hebben we op een zeer lofwaardige wijze een samenzijn gehad in Rotterdam i.v.m. de abortuswetgeving, zeg maar een getuigenisdag, een bidstond. Maar het was niet mogelijk dat het journaal daar kwam van de tv. Dat kón niet. Nou ga ik helemaal geen discussie houden over tv en al dat soort dingen meer, maar dan zeg ik: hier mankeert iets, als wij nl. het volk willen zeggen dat die abortuswetgeving niet kan en tegelijk mag het volk het niet in z'n totaliteit horen of zien... voeten geschoeid met de bereidheid van het Evangelie van de vrede!

Aangenomen hébbende het schild van het ge­loof, want daar kunnen we al de vurige pijlen van de boze mee uitblussen.

En neemt de helm der zaligheid... wat is dat? Dat is... het zwaard van de Geest, hetwelk is Gods Woord... Het Woord van God, 'das sollen sie stehen lassen', zei Luther. Dat woord gebruikt de Geest, want het Woord is het voertuig van de Geest, ook in deze tijd. Dit alles is die wapenrusting, waarmee we vandaag ook staande kunnen blijven in de strijd tegen de boze in een geseculariseerde samenleving.

Zonder tekenen

Ik zou wat dat betreft nog één keer een citaat willen geven van Aalders uit zijn boekje 'In verzet tegen de tijd, als hij de vraag stelt: hoe moet je nu leven in een teken-arme tijd, want daar ging het om deze avond, dat we daar over zouden spreken. Dan zegt hij: 'Leven zonder tekenen vraagt een geestelijke heroriëntatie, waarin wij, laten we dat maar eerlijk vaststellen, heel weinig geoefend en gevorderd zijn'.

Dat betekent van meerderheid tot minderheid geworden zijn: staan in een samenleving die ons niet meer bevoorrecht en beschermt; de moed moeten leren om een overtuiging te hebben die afwijkt van de meerderheid en die niet populair is: in die overtuiging vaak gekwetst en bezeerd worden en dan niet verbitterd worden maar een groot incasseringsvermogen bezitten en veel kunnen verdragen: van ons geloof durven spreken zonder begrip, erkenning, waardering te ontmoeten: posities in de samenleving moeten prijsgeven waar wij recht op meenden te hebben: een eigen levensgedrag trouw blijven ook als die afwijkt van de samenleving eigen normen en overtuigingen in ere houden: weerbaar, kritisch, waakzaam staan tegenover de doordringende invloeden van de moderne communicatiemedia: de krant, de radio, de film en de tv; niet in de ban raken van dingen die een naam hebben in deze wereld: uit de toon durven vallen nonconformistisch durven zijn niet agressief worden als men ons plaagt en pijn doet; het niet dramatiseren als we bespot worden. Een dergelijke heroriëntatie wordt van ons gevraagd in een teken-arme tijd. Als de Heere God zich terugtrekt in het kleed van de armoede en verachting, betekent dat, dat de christgelovigen ook hun kleed der heerlijkheid in deze wereld zullen moeten afleggen. Onze weg voert duidelijk naar beneden en niemand kan zeggen tot in hoe grote diepte onze trouw aan de Heere God nog op de proef wordt gesteld. Zeker is dat we nog lang niet op de bodem zijn. Is dit de zwarte en donkere kant van een teken-arme tijd, er is ook een lichte, een blijde kant aan. Wanneer immers de zifting zich voltrokken en het geloof in klaar bewustzijn de persoon van Jezus gekozen heeft boven de tekenen dan is ook het wantrouwen en de reserve van de Heere God tegenover ons weggevallen. Dan geldt voor ons niet meer: en Hij vertrouwde zich hen niet toe, integendeel. Hij vertrouwt zich ons wél toe.'

Mijding en acceptatie

Hoe te leven in een teken-arme tijd? Ik denk dat wij zullen hebbente leven tussen mijding en acceptatie in. Wij zullen de wereld niet mógen mijden, ook niet kunnen mijden. We zijn geroepen om in het leven te staan, we zijn geroepen om als. christenen in dit leven te staan, als een zoutend zout, een lichtend licht. Geen mijding, geen kloosterleven, geen 'raak niet en smaak niet en roer niet aan', maar in de opdracht leven, ook genietend van het leven, daar is het boek Prediker vol van: 'Geniet van het leven met de vrouw die ge liefhebt al de dagen van uw ijdele leven.' Ja, ja, van uw ijdele leven, maar geniét er wel van! De arbeid wordt hogelijk gewaardeerd in de Bijbel, lees er Spreuken en ook Prediker maar op na. We hebben in deze wereld te staan zónder mij ding, niet afgezonderd, niet afgetrokken van de wereld, maar er middenin. En we mogen bezig zijn in wetenschap en techniek, we hebben er de opdracht toe om er uit te halen wat er in zit, zoals ik in het begin ook al gezegd heb, maar tegelijkertijd zullen we het nooit helemaal kunnen accepteren. We hebben altijd weer te leven alsof we hier niet helemaal thuis zijn. Mijding zou betekenen een ongeoorloof de scheiding van stof en geest. Maar het stoffelijke is net zo belangrijk als het geestelijke. God heeft het tenslotte geschapen, en we mogen geen ongeoorloofde scheiding tussen stof en geest aanbrengen. We mogen, aan de an dere kant, alles wat zich voordoet niet zomaar accepteren. 'Maar gij geheel anders, want gij hebt Christus leren kennen'. Dat is het grote 'maar' voor de christen ook in deze tijd: 'maar gij geheel anders'!

In en van de wereld

In het boek van dr. H. Goedhart Christendom en Cultuur zet deze het allemaal op een rijtje, waaruit blijkt dat de christen niet aangepast aan de wereld zal kunnen en mogen leven. Hij zal in de wereld leven, hij kan zich daar niet los van maken. Men moet zich bekommeren om de dingen van deze wereld, lezen we in 1 Cor. 7, maar desondanks is ons eigenlijke leven niet meer van deze wereld, lezen we in Koll. 2. Daarom kan Paulus roemen in Christus, door Wie de wereld voor hem gekruisigd is en hij voor de wereld. Dan stuit je toch op een scherpe tegenstelling tussen de verloste christen en de wereld waarin hij verkeert. De wereld is hem immers gekruisigd. Dat kan ook niet anders, de kloof tussen de christen en de ongelovige wereld, die van God niet weten wil, is groot. Daarom behoort het ook tot de plichten van de christen om zich onbesmet te bewaren van de wereld. Het is zelfs een onderdeel van z'n zuivere en onbesmette godsdienst. Nog scherper tekent Jakobus de tegestelling tussen God en de wereld, als hij zegt, dat de vriendschap van de wereld vijandschap is jegens God. Wie metde wereld bevriend wil zijn stelt zich op de plaats van een vijand van God. Zó scherp zijn de vermaningen van het N.T. De Schrift is daar eenstemmig in. En Johannes vermaant het ook: 'Heb de wereld niet lief en wat in de wereld is. Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde van de Vader is niet in hem'. De wereld heeft Christus verworpen en het oordeel is over de wereld uitgesproken, ze draagt de merktekenen van de goddeloosheid. Maar de christenen mogen van een Ander zijn. Zij zijn in de wereld maar niet van de wereld.

En dan de derde weg die de Schrift wijst. Daar wil ik mee eindigen. We vinden die in 1 Cor. 7 : 29 31. Daar zegt Paulus: 'Maar dit zeg ik broeders, dat de tijd voorts kort is opdat ook die vrouwen hebben, zouden zijn als niet hebbende: en die wenen als niet wenende: en die blijde zijn, als niet blijde zijnde; en die kopen als niet bezittende en die deze wereld gebruiken als niet misbruikende: want de gedaante van deze wereld gaat voorbij'.

Een christen leeft op aarde, en toch, als het goed is - en dat is ook een bijbelwoord - zijn wandel is in de hemel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen