Advent

Na de zondeval van het eerste mensenpaar komt er een gevoel van naaktheid. Maar kennis van naaktheid brengt een mens niet tot God. Het omgekeerde gebeurt: Adam en Eva gaan zich tegen God afschermen. Zij trachtten hun zonde door het werk van hun eigen handen te bedekken. Hier neemt de mens de bescherming van zijn leven in eigen hand. Dat is de eerste daad na de zondeval. Hij treft maatregelen tegen de aarde en tegen de hemel. Zo probeert hij zijn weg door het leven te vinden. Als wij hierover nadenken zien wij daarin de verklaring van de menselijke godsdienstigheid van alle tijden. Van Noordpool tot Zuidpool werkt de mens aan zijn eigen religie om zijn naaktheid te bedekken, want het besef van naaktheid wordt terdege aangevoeld. Die schorten van vijgebladeren worden nóg dagelijks gemaakt. De heidense moeder, die haar zuigeling van haar warme borst rukt en (met een kreet van wanhoop) aan de krokodillen (in de rivier) toewerpt, zoekt (in haar onwetendheid) evenals Adam en Eva zich af te schermen tegen de goden. Maar... het is een vijgenblad. Dit rusteloos vlechten van vijgebladeren beperkt zich echter niet tot de primitieven, maar komt ook voor bij velen, die beter weten. Wat kan een mens al niet bedenken om z'n geweten te stillen. De één probeert het met goede werken, de ander met z'n liefdadigheid, een derde met z' n giften en offers. Weer een ander draaft voor allerlei goede doeleinden. Het is allemaal menselijk bedrijf. Maar, met menselijk bedrijf worden we niet behouden. Onze geestelijke naaktheid heeft als gevolg, dat we voor God op geen enkele manier kunnen bestaan. Er is geen weg van zelfverlossing.

Dat blijkt bij Adam. Wanneer hij de stem van de Heere God (in de hof) hoort dan kruipt hij weg. Die vijgebladeren helpen niet. Anders behoefden Adam en Eva zich toch niet te verbergen onder het geboomte? Die vijgeblade­ren konden de zonden schijnbaar bedekken, maar niet in werkelijkheid. God de Heere kijkt er dwars doorheen. Voor Hem blijft de mens in z'n naaktheid staan. Z'n eigen religie is waardeloos. Zijn vijgeblad helpt niet. Naakt is hij, ondanks z'n zelfgemaakte schort. Naakt, dat wil zeggen: géén gerust geweten tegenover Gods heiligheid en géén vrede in het hart. Vandaar ook de siddering bij het horen van Gods stem. Zolang de zonde op het geweten drukt, is er het besef, dat men vér van God is. Er is een kloof, die niet te overbruggen is. Dan helpt ook geen enkele poging van onze kant. Dan is en blijft alles ontoereikend. Dan is al datgene waarmee de mens, zich toch probeert te handhaven als een bed, dat te kort is om zich daarop uit te strekken. (Jes. 58 : 20).

Hoe kan de mens dan toch gered worden? Dat kan alleen door de liefde van God. Advent verkondigt ons, dat de redding alleen van HEM uitgegaan is. Al kruipen Adam en Eva weg. God de Heere zoekt hen op en zegt: waar zijt gij? In Gen. 3 vinden we een wegkruipend mens en Zich openbarende God. Lezen we in Gen 3 : 9 van de opzoekende God en in Gen. 3 : 15 van de belovende God, in vers 21 horen we van een werkende God. En de Heere God maakte voor Adam en zijn vrouw rokken van vellen en trok ze hun aan. Tegenover de menselijke afscherming komt goddelijke bekleding. Dit leert ons drie dingen: ten eerste is verlossing het werk van God. Ten tweede: dit offer vergt de dood van een onschuldige plaatsvervanger. En ten derde: er moet bloed voor vergoten worden. Een offer dat aan deze drie eisen niet voldoet kan geen verzoening tot stand brengen. U begrijpt het: wilden er huiden komen dan moesten er dieren geslacht worden en moest er bloed vloeien. In onze tekst ligt de grondslag voor heel de ceremoniële offerdienst, zoals wij die later in de tabernakel-en tempeldienst aantreffen. God de Heere kon Adam en Eva alleen bekleden in de weg van het offer. Zijn barmhartigheid gaat niet ten koste van Zijn rechtvaardigheid en heiligheid.

Elk door God gegeven offer wees heen naar het offer van het volmaakte Lam, het Lam Gods. Jezus Christus is in de wereld gekomen om zondaren zalig te maken. Dat is de predi­king van Advent. Hij was hét Godgeschenk. Hij is door de Vader in deze wereld gezonden. U moet bij het bijbellezen er eens op letten hoe vaak Jezus gezegd heeft, dat Hij 'gekomen' is. De hemel was Zijn eigenlijke woonplaats. Maar Hij wilde om mensen te redden mens worden. Hij verliet die schone plaats om als de armste der armen op aarde te komen. Wij bewonderen niet alleen de liefde van God de Vader, maar ook de liefde van Christus, de Zoon. Hij wilde immers die onschuldige Plaatsvervanger zijn? Vandaar, dat we in Jes. 53 lezen dat Hij om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld is. Paulus zegt het kernachtig: Hij, Die géén zonde gekend heeft, werd voor ons zonde gemaakt. Hij droeg onze zonden in Zijn eigen lichaam aan het hout. Alleen Zijn bloed heeft verzoenende kracht. Petrus zegt: Niet door zilver of goud, maar door het dierbaar bloed van Christus.

De goddelijke bekleding van Adam en Eva heeft een diepe achtergrond. Het offerdier dat geslacht moest worden, wees heen naar Christus. De engel Gabriel zei tot Maria: Gij zult Zijn Naam heten Jezus, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden. Zo wijst de bekledende God in het paradijs hier al de enige weg der verlossing. Verlossing door het Lam! Alleen bij de Heere zijn uitkomsten tegen de dood. Op religieus gebied treffen we in grote lijnen twéé wegen aan. De éne weg is die van de menselijke prestaties, de andere weg is die God gegaan is, in het zenden van Zijn geliefde Zoon. De eerste weg loopt dood. Het betekent: Je moet het zélf doen, je moet jezelf redden. Maar dan vallen we onder vers 7 van Genesis 3 en niet onder vers 21. Het grote verschil tussen alle godsdiensten der wereld en het Christendom is: zelfverlossing of genade. Er zijn véél godsdiensten, er is maar één Evangelie. Op de vraag: wat moet ik doen opdat ik zalig (behouden) zal worden is nóg het antwoord: Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden. Een ander antwoord kan niet gegeven worden. Al het andere valt onder de vijgeboombladeren.

De grote strijd is altijd weer om uitsluitend van genade te leven. Dat kan alléén als we onder overmacht komen van het Woord van God. Gelukkig dat dit met Adam en Eva het geval was. Daarom noemde Adam zijn vrouw: moeder aller levenden. Dat zegt hij nét nadat God gezegd had, dat ze tot stof zouden wederkeren. Maar, door Gods genade, kijkt Adam de toekomst in. God had wat beloofd (vers 15). Wat God begonnen is in het paradijs op aarde zal eenmaal gehéél voltooid zijn. De aarde begon met een paradijs en zal eindigen in een paradijs. Johannes heeft de schare verlosten zien wandelen in witte klederen. Zij waren voor de troon van God en voor het Lam. Dat Lam heeft naakt aan het kruis geleden om de klederen des heils te schenken aan hen, die eerst dachten het met vijgeboombladeren te kunnen doen. Al het onreine is wit gemaakt, gewassen in Zijn bloed. Daarom zijn zij voor de troon en dienen God dag en nacht in Zijn tempel. Daar zal géén vervloeking meer tegen iemand zijn, Want... waar het LAM is, daar is het léven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen