Presbyteraat en pastoraat (2)

Pastoraal bezoek

Het is zeker niet verwonderlijk, dat onder de taakstelling van de ouderling als een der eerste opdrachten het huisbezoek wordt genoemd. Het gaat hierbij om het uitoefenen van herderlijke zorg. Dat bij uitstek pastorale werk dient verricht te worden vanuit én verbonden met de grote Herder der schapen, de Pastor, de Heere Jezus. Duidelijk moet worden, dat geen bemoeizucht de broeder(s) drijft, maar de liefde van Christus, Die doet omzien in zorg. Een goed, indringend gesprek over de kernvragen van het geloof en het leven is zo geweldig belangrijk. Laat het huisbezoek geen 'bezoeking' zijn, evenmin een 'huiszoeking'. Met name de pastorale ouderlingen moeten acht hebben op de gehele kudde, en tevens op onderdelen daarvan, gezinnen en/of alleenstaanden.

Geen vast patroon

De pastorale bezoekers komen niet op bezoek om vragenlijsten te laten invullen. Niet ieder bezoek moet alleen maar cirkelen rond standaardvragen van kerkgang en avondmaalsdeelname. Daarom is ook een goede voorbereiding nodig. Het gebedsleven en het onderzoek van de Schrift mag zeker bij de pastor niet ontbreken. Want een bezoek kan grote gevolgen hebben. Mislukt het door zijn schuld, dan kan de deur op slot blijven voor andere bezoekers na hem. 'Dat nooit weer' zou erg zijn, als wij daartoe aanleiding gaven. Daarom moet men ook eigenlijk op de hoogte zijn van de gegevens van het gezin. Werksituatie, gezinssamenstelling, leeftijden zijn belangrijk. Gezinnen en personen mogen verwachten, dat wij belangstellend zijn, betrokken bij de gemeenteleden. Men ontkomt er bijna niet aan, hoe zeer de SMRA vergemakkelijkend werkt, een eigen kaartsysteem op te zetten. Bezoekers kunnen met de gezinskaart, waarop vorige bezoeken en indrukken zijn genoteerd op stap gaan. Van te voren bezoeken afspreken is bijkans onvermijdelijk, zeker in grotere (wijk)gemeenten. Laten we niet het vertrouwen beschamen door behoorlijk over tijd aan te komen. Dat is een slechte start.

Bijbellezing vóór of na

Ik denk, dat er voor-en nadelen verbonden zijn aan de Schriftlezing aan het begin of aan het einde van het huisbezoek. Stellig zullen we van te voren onze gedachten laten gaan over het te lezen gedeelte. Beginnen we met gebed en lezing, dan heeft dat het voordeel, dat we het gesprek wat kunnen pogen te leiden. Bovendien voorkomen we wellicht daarmee, dat eerst 'over koetjes en kalfjes' gepraat wordt en daarna het geestelijke nog snel moet worden afgedaan. Een uur a vijf kwartier is gauw voorbij! Een nadeel is, dat het huisbezoek op deze wijze snel ontaardt tot een monoloog. Men kan vervallen in de fout van 'te gaan preken'. Bovendien gaat het er vooral om, dat de ander aan het woord kan komen. Te kunnen luisteren is een groot geheim, een stukje genade, zou ik bijna zeggen. De Schriftlezing aan het eind heeft ook nadelen. Wanneer het niet lukt een gesprek op gang te brengen, of steeds afleidingsmanoeuvres worden gebruikt, een heel oppervlakkig praatje wordt gehouden, kan het de nare indruk wekken, dat de Bijbel er ook nog even moet worden bijgesleept om het goed te maken. Anderzijds is het ook zo, dat in dat geval aan het Woord het laatste woord is. En dat Woord is toch het eind van alle tegenspraak!

Groot huisbezoek en kringwerk

In sommige grote (wijk)gemeenten ontstaat 'de kleine gemeente'. We spreken in dit verband wel eens over 'groot huisbezoek'. Enkele gezinnen of personen uit één straat (gedeelte), komen bij elkaar. Over een bepaald onderwerp wordt van gedachten gewisseld en voorts over allerlei. Een nadeel is, dat in elk geval de kinderen dan niet meedoen. Hoe goed ook daardoor de onderlinge band kan worden verstevigd en de predikant - met de sectie ouderling natuurlijk - in korte tijd veel gezinnen of alleenstaanden ontmoet, tot een vertrouwelijk gesprek van hart komt het niet licht. Het echte huisbezoek kan daardoor ook niet worden vervangen. Ook al om meer kontakt te hebben wordt kringwerk opgezet: bijbelkringen, gesprekskringen, lidmatenkringen enz. Jongeren praten soms onder elkaar heel wat vrijmoediger dan als ouders of ouderen erbij zijn. Voelt men de dingen toch wat anders aan? Is hier sprake van een generatieverschil?

Geen onware kritiek

Natuurlijk mag men nimmer op huisbezoek over wantoestanden in gemeente of bij anderen praten. Het gaat om een persoonlijke ontmoeting met God, een confrontatie met zichzelf in de weg van het Woord. En, kon of wilde men tijdens het gesprek bepaalde dingen niet zeggen om kritiek uit te oefenen, men misbruike zeker het gebed niet! Trachten we ons in te leven in de gezinssituatie om samen te kunnen danken en bidden. Wie thuis is in eigen hart, werkelijk verootmoedigd werd en leeft, staat niet hoog boven de ander. Kritiek op personen in de gemeente te oefenen tijdens huisbezoek verbloemt nog wel eens eigen armoede. Leren we ons persoonlijk en samen te stellen onder de kritiek der Schrift, dan bloeit ook de ware omgang op.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen