Het leven (6)

Is amniocentese aanvaardbaar?

We moeten echtparen bekend maken met de mogelijkheid van vruchtwateronderzoek. Op grond daarvan kunnen ze zelf beslissen of ze het kind wensen of niet. Deze uitspraak typeert de achtergronden van het prenatale vruchtwateronderzoek. Als blijkt uit een onderzoek, dat een bepaalde stof (alfafoetoproteïne of A.F.P.) in het moederlijk bloed aanwezig is, mag de vrouw uitmaken of ze het kind wel of niet 'wil hebben'. Immers aanwezigheid van A.F.P. wijst op een verhoogde kans van een baby met een open ruggetje.

Late vruchtwateronderzoek

Toepassing van vruchtwateronderzoek roept meestal grote bezwaren op. We mogen evenwel niet uit het oog verliezen, dat amniocentese ook een goede zaak kan zijn.

Bedoeld wordt het onderzoek, dat plaats vindt na de 20é-24e week van de zwangerschap. Een kind met b.v. rhesus-antagonisme, kan al in de baarmoeder een bloedtransfusie ontvangen. Bij niet overeenkomstige rhesus-factoren kan dit nodig zijn. Dit vruchtwateronderzoek vindt laat plaats en is gericht op de behandeling van het kind. Voor deze vorm van onderzoek kunnen we dankbaar zijn. Het is in het belang van het kind.

Vroege vruchtwateronderzoek

Anders ligt dit bij het vroege onderzoek in de 14de-16de week. Doel is nagaan of het kindje lijdt aan een erfelijke aandoening. Als een vermoedelijke afwijking bij de vrucht wordt geconstateerd, is de consequentie het aanvragen van een abortus. De ouders kunnen om een afbreken van de zwangerschap verzoeken. Bij geslachtsgebonden ziekten (zoals bloederziekte) kan het vruchtwateronderzoek vaststellen of de vrucht een jongen of een meisje is. Als de vrucht van het mannelijk geslacht is, bestaat er 50% kans, dat het jongetje aan de ziekte zal lijden. Zwangerschapsafbreking (niet onderbreking!) betekent dat er derhalve 50% kans is op het aborteren van een gezond kind.

Het is mogelijk, dat een echtpaar verlangt naar een baby van het mannelijk geslacht. Vruchtwateronderzoek wijst uit, dat het kind een meisje is. Welke beslissing zal het echtpaar nu nemen? Het is toch onvoorstelbaar, dat daar over gedacht moet worden. Veel artsen wijzen een abortus op grond van het geslacht af. Anderen daarentegen vinden, dat een abortus in dit geval wel gerechtvaardigd is.

De praktijk

De meest voorkomende chromosoomafwijking is een extra chromosoom, namelijk nummer 21. Dit wijst op mongolisme.

Uit recente inventarisaties blijkt, dat reeds bij duizenden vrouwen zowel in de V.S. als in West-Europese landen vruchtwateronderzoek heeft plaatsgehad. Meestal betreft het zwangere vrouwen van 38 jaar of ouder omdat ze meer kans hebben op een kind met mongolisme. Daarnaast vragen echtparen onderzoek aan omdat ze reeds eerder een kind met een chromosoomafwijking kregen. Of hun kind had een open ruggetje of een te groot hoofdje. De praktijk wijst uit, dat de meeste echtparen een zwangerschapsafbreking vragen als blijkt, dat hun kindje een afwijking zal bezitten. Het afbreken van de zwangerschap gebeurt dan meestal in de 15e-18e week. Dus nog voordat de vrouw 'leven' voelt.

In ons land neemt de belangstelling voor het vruchtwateronderzoek nog steeds toe. In Rotterdam worden bijvoorbeeld wekelijks ongeveer 25 zwangere vrouwen onderzocht.

Motieven

Enerzijds stelt men, dat het een enorme verantwoording is om een zwangerschap af te breken. Anderzijds wijst men op de even zware verantwoordelijkheid bij het ter wereld brengen van een kind met een ernstige handicap. Vier tot zes procent van alle levendgeboren babies in ons land heeft een aangeboren afwijking. Dat betekent jaarlijks ongeveer 10.000 kinderen met een minder of meer ernstige handicap.

Daarom wijst men op het belang van een vroegtijdige ontdekking van een aangeboren afwijking. Vandaar de steeds meer gepropageerde erfelijkheidsvoorlichting. De deskundige zal na nauwkeurig onderzoek wijzen op de mogelijkheden om de geboorte van een gehandicapt kind te voorkomen.

Adviezen

Waaruit bestaan de uitgebrachte adviezen? Een echtpaar kan als een grote kans bestaat op een gehandicapt kind, afzien van eigen nageslacht.

Te overwegen valt dan het adopteren van een kind al zal dit niet altijd zo eenvoudig zijn. Als de man drager is van een afwijking, raadt men kunstmatige inseminatie (bevruchting) aan. Uiteraard niet met sperma van de betreffende man maar met vreemd donorsperma (K.I.D.). Een derde mogelijkheid is zwangerschapsafbreking, als er reeds sprake is van groeiend leven en vruchtwateronderzoek uitsluitsel heeft gegeven.

Het gehandicapte kind

Onze houding ten aanzien van abortus provocatus zal ook in dit verband afwijzend moeten zijn. Het is niet geoorloofd de vrucht in een kliniek te laten onderzoeken en daarna, afhankelijk van de uitslag, tot abortus te besluiten. Het komt ons niet toe leven af te snijden. Reeds eerder hebben we hierop uitvoerig gewezen.

We mogen het leed evenwel niet onderschatten, dat wordt geleden door ouders en gehandicapten. Het ontvangen van een gehandicapt kipd is geen eenvoudige zaak. Wat een vragen en problemen kan een jong echtpaar hebben als ze geconfronteerd wordt met erfelijke aandoeningen of bij het vernemen/van de kansen die er zijn op een gehandicapt kind, als ze tot een huwelijk mochten besluiten. We mogen hier niet licht over denken. Hoe vaak schieten we juist te kort om deze echtparen bij te staan als ze op onze weg worden geplaatst. Daarom mogen we deze zaken niet afdoen met de opmerking: 'het gaat mij toch niet aan'.

Ook ten aanzien van kunstmatige inseminatie (K.LD.) mogen we niet het recht in eigen hand nemen. God staat niet toe, dat kinderen verwekt worden buiten het huwelijk om. In een volgende aflevering willen we de proble­matiek rond de kunstmatige inseminatie nader bespreken.

Het doden van gehandicapte kinderen na de geboorte is niet geoorloofd. Het maakt echter geen verschil of het nu om een kind voor of na de geboorte gaat. Ook het ongeboren gehandicapte kind heeft het recht om te leven. Hoeveel moeders van mongooltjes hebben geleerd hun kind lief te hebben. En wat hebben ze een liefde mogen ontvangen. Het is beter om onze voorzieningen voor gehandicapte kinderen te verbeteren. Ze moeten aan hoge eisen voldoen. Hoeveel verspild geld had niet beter aan deze kinderen - en volwassenen - besteed kunnen worden.

Abortus. Waar houdt het op? En wie zal beslissen?

We weten wel, hoé moeilijk het is. Wat zal de reactie van ouders zijn als de boodschap luidt, dat het kind een handicap heeft. Wat een opgave kan het dan zijn om Gods ordinantiën niet te overtreden.

Job zei: Ja, zouden wij het goede van God ontvangen en het kwade niet ontvangen? (Job. 2 : 10). Is het niet een gevolg van de vloek, die door onze zonden op alle mensen rust? Hoe moeilijk het ook is, we mogen Gods wegen niet doorkruisen (Gen. 9:6).

Geeft de Bijbel ons ook een direct antwoord op het aangesneden probleem? In dit verband halen we twee teksten aan.

'Maar wanneer gij een maaltijd zult houden, zo nood armen, verminkten, kreupelen, blinden'; Lucas 14 : 13. In deze tekst tellen de gehandicapten wel mee, want lammen en kreupelen worden uitgenodigd voor het bruiloftsmaal.

En in Exodus 4:11 lezen we: 'En de Heere zei de tot hem: Wie heeft de mens de mond gemaakt, of wie heeft de stomme, of dove, of ziende, of blinde gemaakt? Ben Ik het niet, de Heere? ' .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen