Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een opwekkingspreek over het opstandingsfeit

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een opwekkingspreek over het opstandingsfeit

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Hoe een prins der predikers de Koning van Pasen heeft geëerd.

(een Paaspreek van Spurgeon)

Hoe een prins der predikers de Koning van Pasen heeft geëerd. Een boeiende vraag, waar we ons in dit artikel een ogenblik mee willen bezighouden. En met die prins der predikers is dan Charles Haddon Spurgeon bedoeld, de man, die in de tweede helft van de vorige eeuw de wereld in opschudding bracht. In Londen stroomden de duizenden samen onder zijn prediking. Velen werden als uit de doden herrezen.

Paasfeest in het blikveld van Spurgeon oftewel Paaslicht in Spurgeons Tabernacle. Hoe heeft Spurgeon het Paasfeit gepredikt?

Op deze vraag kan geen beter antwoord gegeven worden dan door één van de vele preken, die van Spurgeons hand verschenen zijn, voor ons te nemen. Niet om die preek exact te analyseren. Maar om erdoor te worden aangestoken in vurige liefde voor de Levensvorst Zelf. Want men kan in feite geen preek van Spurgeon lezen met de opzet om de loftrompet te steken over Spurgeon zelf. Die opgewekte prediker wilde écht zijn eer wel kwijt aan de opgestane Heere. 'Een bezoek aan het graf van Jezus'. Dat is de titel van Spurgeons preek, die we voor ons hebben en de tekst is gekozen uit Matt. 28 : 6: 'Komt herwaarts, ziet de plaats, waar de Heere gelegen heeft'. En deze preek, een Paaspreek, is tegelijk ook even een kijkje in het hart van Spurgeon zelf.

Komt herwaarts...

ledere preek van Spurgeon en zo ook deze Paaspreek is één en al nodiging. Het gaat om de levende Zelf. 'Allereerst', zegt hij, 'zie ik in mijn tekst een liefdelijke nodiging'. Jezus' open graf is niet maar een (heils-)feit uit een grijs verleden, maar een heiligdom bij uitnemendheid, waarheen wij a.h.w. een bedevaartstocht maken. 'De rustplaats van Hem, die ons verzoende met God, die het Hoofd is van het menselijke geslacht, die de Overwinnaar is van graf en dood... een plek, waar gij kunt rusten van vermoeienis en smart... het graf van uw beste Vriend, van uw Broeder en Heere, de Goël uwer ziel...' 'De engelen nodigen u tot Zijn graf. Een onvergetelijke plek, die ook engelen heilig was, niet omdat zij waren verlost (engelen hebben geen verlossing nodig zoals wij), maar omdat hun Heere en Koning, die zij eerden en gehoorzaamden, dood en hel had overwonnen en vertreden...' Kom... 'Onderaardse begraafplaatsen hebben niet veel liefelijks en aantrekkelijks, want meermalen komt u de verderfelijkste reuk tegemoet...' 'Maar de plaats, waar de Heere gelegen heeft, is liefelijk en gezond.' Zijn lichaam heeft immers geen verderving gezien. 'Het is ook een vredige en stille rustplaats'. 'Zoekt gij rust voor uw vermoeide ziel, welnu, komt en ziet de plaats, geliefden, waar de Heere gelegen heeft.'

Christus' open graf is voor Spurgeon één en al uitnodiging. Elders zegt hij: 'Er wordt u niet gevraagd om te vertrouwen op een dode Jezus, maar op Eén, die ofschoon gestorven om onze zonden, ook opgewekt is om onze rechtvaardigmaking. Gij kunt terstond tot Jezus gaan als tot een levende en tegenwoordig zijnde Vriend. Hij is niet maar een herinnering. Hij is een voortdurend bestaand Persoon, die uw gebeden zal horen en verhoren'. Spurgeon lijkt in zijn Paasprediking wat op de vierde evangelist, Johannes, van wie we lezen. 'Hij zag het en geloofde.' (Joh. 20 : 8). Zo was het hem immers ook zelfvergaan, 6 januari 1850, toen hij op die onvergetelijke zondagmorgen als een jongeling van 15 jaren in een kerk in de Artillery Street in Colchester een Primitieve Methodist (een schoenmaker of een kleermaker) hoorde preken over de tekst: 'Ziet op Mij en wordt behouden, alle gij einden der aarde' (Jes. 45 : 22 Eng. vert.). 'Jongeling', had die prediker gezegd, toen hij hem zag zitten onder de galerij, 'gij ziet er zeer ongelukkig uit en gij zult altijd ongelukkig blijven, ongelukkig in het leven in de dood, indien ge niet gehoorzaamt aan het gebod, vervat in mijn tekst, maar indien gij er thans, in ditzelfde ogenblik, aan gehoorzaamt, dan zult ge behouden worden'. 'Jongeling, zie op Jezus Christus'. Zo was Spurgeon zelf naar Jezus toegepreekt. 'Terstond', zegt hij later, 'zag ik de weg des heils'. Zo ook heeft hij ook zelf levenslang gepreekt. Kom, zie... en geloof. Terstond. 'Zie op Mij'... 'Daar heb ik eenmaal bekering gevonden en daar zal ik altijd verfrissing en vernieuwing blijven vinden'. Een opgewekte' Christus voor een slaaf der zonde, voor het kind der duisternis, voor één, die volstrekt verloren was'. Kom...! In Spurgeons paasprediking is alles in actie. Naar de levende Christus toe.

Ziet de plaats...

'Op Christus' Woord kan de ziel, welke gebonden is door de koorden der zonde en der veroordeling, in één ogenblik worden losgemaakt. Hij strekt Zijn zilveren scepter uit en wie Hem aanraakt, leeft'.

In één ogenblik. Ja en toch is bij Spurgeon de levende Christus groter dan iemand in één oogopslag kan ontdekken. In zijn preek over Matt. 28 : 6 wandelt hij met aandacht en ontzag langs Jezus' graf en zijn geloofsogen ontdekken steeds nieuwe wonderen. Zoals een bij de honing uit een bloem zuigt, zo haalt Spurgeon zoetigheid voor het geloof uit de opgewekte Christus.

'Let erop', zegt hij, 'dat Jezus' graf een kostbaar graf was'. Hij is bij de rijken in Zijn dood geweest. Tijdens Zijn omwandeling op aarde had Hij geen eer bij mensen. Maar toen alles volbracht was, heeft de Vader de eer Zijns Zoon gehandhaafd. Jezus werd begraven in het graf van de rijke Jozef van Arimathea'. Is het niet treffend, maar tevens is het niet bemoedigend, gij arme naar de wereld, maar niet vergetene bij de Heere? Gij vreest ter aarde besteld te worden op kosten van uw buren, maar zo uw armoede buiten uw toedoen is, waarom zoudt gij dan blozen, nu het dierbare overschot van uw Heere is bijgezet in het graf van Jozef van Arimathea? 'Hij heeft het arme zondaarsgraf geheiligd tot een koninklijk graf'. Want de zonden en smarten van Zijn volk heeft Hij gedragen. 'Mijn ongerechtigheden liggen in die uitgehouwen steenrots, waaruit ze niet weder verrijzen in eeuwigheid' . Opgewekt om onze rechtvaardigmaking. En dan die zweetdoek, die afzonderlijk lag. Let daarop. Spurgeon ziet daarin het beeld van ons bestaan als in een aards tranendal. Grafdoeken zullen wij wel nodig hebben, zegt hij. Maar een zweetdoek om onze tranen af te drogen niet. 'Zij, die in Christus ontsliepen wenen nimmermeer'. 'Wanneer een kind geboren wordt, dan weent het, terwijl anderen zich verblijden en wanneer het sterft, dan lacht het, terwijl anderen wenen; evenzo is het met de christen, die van hier gaat naar het land van eeuwige rust'.

Tranen mogen er zijn om onze zonden. 'Wij mogen wel wenen en rouwklagen vanwege onze ongerechtigheden, die Hem hebben gedood. Maar Gode zij dank, nu ik u ook mag toeroepen: 'Verblijdt u en verheugt u met een 'heilige blijdschap'; want ziet. Hij is de opstanding en het leven.' 'Weent aan het graf vanwege uw zonden, maar niet als degenen, die geen hoop hebben'. 'Want Hij verbrak de banden van graf en dood; Hij is meer dan Overwinnaar geweest en heeft de koning der verschrikking teniet gedaan en vertreden. En daarom, verheug u, o mijn ziel; want ziet. Hij is opgestaan'. 'Komt herwaarts, ziet de plaats, waar de Heere gelegen heeft'. Met diepe ontroering.

Zo heeft Spurgeon de troost en vreugde van Christus' opstanding gepreekt. Een systematicus, die alles op een leerstellige rij zette, was hij niet. Als een vrolijke vlinder zette hij zich op de woorden van de Schrift als op fleurige bloemen met steeds weer nieuwe pracht. Onnaspeurlijke rijkdom van Christus. Een woord-kunstenaar was hij wel. Maar dan bepaald toch meer dan een beeldhouwer, die prachtige monumenten uit Schriftwoorden maakt. Het ging hem om de redding van zondaren. In dodelijke ernst, staande aan Jezus' graf, wekt hij onbekeerde zondaren op om op tijd de levende Christus te zoeken. Zo liefelijk en aantrekkelijk als het sterven van de christen is (een zucht... en niets meer), zo vreselijk is het, wanneer het met ons zal zijn als met die 'goddeloze man', die in hevigste stervenssmart moest uitroepen: 'O God, ik wil niet sterven, ik wil niet sterven'. Hebt gij niet gehoord, hoe de koningin Elisabeth uitriep, dat zij een geheel keizerrijk zou willen geven, zo zij ook maar één uur gewon...? Sommigen uwer kwamen wellicht hier om een vrolijk uur door te brengen, maar weet, o mens, de Rechter staat voor de deur; weet het wel, gij zult eenmaal sterven... Hoevele rustdagen zullen alsdan tegen u getuigen en als spookgestalten uw ontroerde ziel verschrikken. Doodsangst zal u aangrijpen, omdat gij de tijd der genade, omdat gij zo vele heerlijke roepstemmen hebt versmaad...'

Werven voor de levende Christus. Met zijn gemeente vallen in een doorboorde hand. Zo wordt het Pasen in Spurgeons preek. Was het hem immers zo ook zelf niet vergaan? Als de duif uit Noachs ark, die nergens rust kon vinden voor het hol van haar voet en door Noach aan het eind van de dag weer in de ark werd genomen. 'Op het ogenblik, dat mijn vleugels slap nederhingen en ik in de vloed zou vallen om door de wateren te worden verzwolgen... zag ik een hand, die zich naar mij uitstrekte en Iemand greep mij aan en zeide: 'Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde...'

Waar de Heere gelegen heeft

En zo is dan voor Spurgeon Jezus' opstanding niet alleen het onderpand van een betaalde 'kwijtbrief', maar ook de garantie, dat Gods kind eenmaal zal opstaan uit zijn graf. Jezus' open graf is het bewijs van Zijn Godheid. En deze Goddelijke Doodvertreder geeft al de Zijnen het heerlijk perspectief van de opstanding ten leven. 'Vreest gij nog voor graf en dood? Immers is het graf u tot een bad, waarin de christen zijn klederen wast? Vreest gij voor de dood? Maar immers is de dood als de wachtkamer, waarin wij ons kleden, om straks over te gaan tot onsterfelijkheid?'

Er is hoop. De plaats, waar de Heere gelegen heeft, is in Spurgeons preek 'een poort, een ingang ten leven, een bode des vredes'. En als dan in Jezus' graf het leven opnieuw begonnen is, dan levert dat bij Spurgeon geen geloof op, dat op deze aarde en in deze bedeling een vrede met alle geweld najaagt. Geen gewapende vrede. Geen onvoorwaardelijke keuze voor bewapende armen, die voor hun rechten strijden. Zoals in revolutietheorieën en - theologieën vandaag. En toch sociale bewogenheid was hem niet vreemd. Alleen... hij zocht als prediker van de levensvorst van Pasen voor zijn hoorders iets beters dan dit tijd'lijk leven. Voor allen, die hem hoorden. Gods goedertierenheid.

Tenslotte... Spurgeons (Paas)prediking is als die wonderbaarlijke fles, die hij zelf in zijn jonge jaren eens bij zijn grootmoeder op de schoorsteenmantel zag staan. In die fles een appel, even dik en rond als de fles zelf. Hoe was die appel daarin gekomen? Charles peinigde zijn kinderlijke gedachten af. Door, de hals van de fles? Die was veel te smal. Bestond de fles uit twee aan elkaar gelijmde stukken? Nee. Charles kwam er niet uit. Totdat hij de volgende zomer aan een tak van een appelboom in grootmoeders tuin een flesje zag hangen, dat sprekend leek op dat van de schoorsteenmantel. In dat flesje groeide een appeltje, dat met de twijg door de hals was gestoken, toen het nog heel klein was. Het grote geheim was uitgelekt. De appel was in de fles gegroeid.

Spurgeons (Paas-)preken zijn als die fles. 'Laat ons de appelen in het flesje brengen, als ze nog klein zijn'. Jonge mensen al heel vroeg onder de heerschappij van de levende Christus brengen. En zo groeien! Onder het koesterende glas van een Woordbediening, waarin de opgewekte Christus met zijn opzoekende zondaarsliefde de Zoon der gerechtigheid is. Een Paaspreek als een fles, die vooral ook het jonge mensenhart omsluiten wil. Opdat wij op zouden wassen in de kennis van Christus en gevangenen zouden zijn van het Woord van onze Levensvorst. Nooit meer uit de fles kunnen. Nooit meer weg willen onder het glasheldere en beschuttende Woord van de Opgestane vandaan.

Ongrijpbaar voor satan, dood en hel. Ten eeuwigen leven bewaard.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 april 1982

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Een opwekkingspreek over het opstandingsfeit

Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 april 1982

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's