Globaal bekeken

Ooit maakte ik een kerkdienst mee in Hasselt, toen drs. K. Exalto er nog dominee was. Het fraaie orgel en vooral de bespeling ervan zijn me bijgebleven. Machtig mooi.

'Het is vreugdevol om op zo'n prachtig orgel een volle kerk te begeleiden'. Dat staat boven een tekst, die mij toegezonden werd door iemand, die zelf kennelijk gegrepen is door het orgelspel van Egbert Woelderink. Mag deze organist misschien eens even naar voren gehaald worden? Welnu, hier volgt het stuk, al kunnen we niet beloven dat we op deze wijze élke goede organist naar voren kunnen halen.

'"Met kerst speelde ik toen als jonge organist in de Gereformeerde Kerk. De nieuwe gezangen waren nog maar net uitgekomen en werden in sommige kerken gezongen naast de psalmen. Toen kwam er een ouderling naar boven met een briefje. Daar stond op dat we Ere zij God zouden zingen in plaats van de slotpsalm, psalm 150 vers 1. Onder de dienst kwam er echter een ander die zei dat we Ere zij God beslist niet mochten zingen. Enfin, de preek van de dominee was helemaal op het Ere zij God gericht, op de vrede op aarde. Na het gebed na de prediking speelde ik toen de Fantasia van Jan Zwart over Ere zij Gd en zette in met het koraal. En ze zongen me toch mee... Enkelen niet, die waren boos. De kerkeraad ook, en die zei: "Jongen, jongen..., zoiets mag je nooit meer doen".

Het komt er wat droog maar ondeugend uit, als Egbert Woelderink vertelt over zijn eerste jaren als organist in de Gereformeerde Kerk te Hasselt. Het orgelspelen kreeg hij als kind met de paplepel ingegoten. "Mijn vader was ook organist en als jongen ging ik al vroeg mee naar de kerk. Al op 11-jarige leeftijd begeleidde ik erediensten. Dat was toen in 1925, want ik ben op 25 januari 1914 geboren." Woelderink heeft enkele jaren les gehad van zijn vader en later ook van zijn voorganger in de Hervormde Kerk, de heer Visser uit Genemuiden. En voordat Woelderink verder zou gaan als autodidact ontving hij nog een opleiding van de organist/ dirigent Van Wageningen uit Zwolle. Egbert Woelderink is dus een amateur. Maar hij leidt een druk muzikaal leven. "Ja, dat komt eigenlijk door de plaatopnamen. Ik heb nu 10 langspeelplaten voorgespeeld, waarvan drie met gemeentezang en de andere zeven alleen orgelspel. De platen worden goed verkocht, zelfs naar het buitenland. O ja, onlangs ontving ik een kaart van een man uit Zuid-Amerika. Hij had een plaat met orgelimprovisaties van mij gekocht. En hij vroeg me of ik er meer wilde sturen..."

Veel muzikale arbeid dus voor deze Egbert Woelderink. Naast zijn platen met improvisaties over gezangen, psalmen en geestelijke liederen is hij thans vaste organist van de Gereformeerde Bondsgemeente te Hasselt. Maar de vele luisteraars vragen hem dikwijls om zijn improvisaties op papier te zetten, zodat zij die ook kunnen spelen. Er is nog niets van hem uitgegeven, maar er staat al veel op het klad. 't Is een vermoeiend werk, en ook tijdrovend, zoals hij het zelf zegt. "Maar de eigen improvisaties onthou ik wel. Ik heb nu zo'n tachtig improvisaties op de plaat staan, maar zegt u maar welke ik spelen moet..., 'k zal hem precies weer zo voor u naspelen. Dat vergeet ik niet, tot nu toe dan tenminste..."

Woelderink heeft een pure liefde voor de geestelijke liederen. Psalmbewerkingen en improviseren over gezangen trekken hem het meeste aan. Daarin ligt ook zijn grote voorkeur voor de Nederlandse school van Jan Zwart. "Ja, mijn voorkeur gaat sterk uit naar Jan Zwart en zijn stijl. Ik heb vroeger veel radioconcerten van hem gevolgd op maandagmiddag tussen half één en kwart voor twee. Daar heb ik veel van opgestoken. Feike Asma is m'n stijl, al heb ik dan een eigen inbreng." Egbert Woelderink speelt geen geestelijk lied alleen om de melodie. Het is een zaak van geloof. "Ik registreer ook anders als het gaat om een gebed of een lofzang. Ja..., ja, ik vind het eigenlijk een beetje moeilijk. Ik ben kerkelijk opgevoed en speel vanuit het geloof. Zondags is altijd een vreugdevolle dag voor mij. Dan mag ik met zo'n prachtig orgel weer een volle kerk begeleiden... Kijk, 's avonds voor het naar bed gaan om elf uur zeg ik nog weleens tegen mijn vrouw dat ik nog even naar de kerk ga. Ik woon er vlakbij... Dan speelt er weer wat door m'n hoofd... Ik studeer vrijwel elke dag in de kerk. Soms ook dagen niet. Maar dan 's avonds..."

Het spelen is Egbert Woelderink uit het hart gegrepen. 't Lijkt dat daar waar woorden ophouden, de muziek en de doorleefde muzikale gebeurtenis verdergaan. Van het beroep dat zijn vader uitoefende, bakker, is zoon Egbert dan ook afgestapt. Nadat zijn vader de zaak verkocht had wijdde Woelderink zich meer en meer aan de muziek. Naast plaatopnamen, improviseren en muziek uitschrijven, organiseert hij ook voor een deel de zomerconcerten die vanaf mei tot en met augustus ieder jaar weer voorden uitgevoerd. De prachtige kerk met dit luisterrijke orgel, gebouwd door Rudolf Knol, bieden een prachtige gelegenheid daarvoor: Het orgel is enige jaren geleden gerestaureeerd. "Ja, de koster heeft de papieren van de restauratie, maar in de boekhandel hier is een folder met informatie over dit orgel..."

Als we hem tenslotte nog vragen naar een laatste opmerking denkt Woelderink even na: "Ja, je moet er een beetje goed voor uitkomen, het mag geen lachertje worden..., maar...eh... veel succes met uw boek, en prettig dat u gekomen bent... Oja..., ik ben een voorstander van mechanische orgels. Die zijn het allermooist. Maar die orgels van Kampen, en de Oude Kerk van Amsterdam, en de Lutherse Kerk te Den Haag... Zij hebben die mechanische fracturen..., ik vind ze schitterend!" Deze opmerking willen we van deze rasorgelliefhebber uit Hasselt nog graag even meenenemen.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen