Een God die doden levend maakt

In het christelijk geloof zit iets van de gelijktijdigheid. Geloven is belijden met de Kerk Gods van alle eeuwen en plaatsen. En nu is het hart van de zaak altijd geweest: de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof. Dat is geen nieuwe leer, maar de aloude leer naar de Heilige Schrift. Dat wil Paulus nu ook laten zien in Rom. 4. In het voorgaande is de rechtvaardiging door het geloof ter sprake gekomen. En nu komt dat in ons teksthoofdstuk eigenlijk pas goed uit de verf. Hij maakt het dan duidelijk met een voorbeeld uit het Oude Testament: Abraham. Zoals Abraham gerechtvaardigd is door het geloof, zo ook David, zo ook Paulus en zo ook in 1983: 'Nu is het niet alleen om zijnentwil (Abraham) geschreven, dat het hem toegerekend is; maar ook om onzentwil'. Abraham is een rechtvaardigheid toegerekend, waarmee hij kan bestaan voor Gods heilig aangezicht. En dat is toch wel iets, wat we allemaal wezenlijk nodig hebben.

Hoe is Abraham dat toch deelachtig geworden? Dan moeten we toch maar even kort de geschiedenis van God met Abraham nagaan. Abraham leefde in Ur der Chaldeën temidden van de heidenen. Het was evenals ieder een man dood in zonden en misdaden. Maar de God Die doden levend maakt roept Abram: 'Ga gij uit uw land..., naar het land, dat Ik u wijzen zal... In u zullen alle geslachten van het aardrijk gezegend worden' Gen. 12. En door het geloof is Abram gegaan. Hij wist niet waar hij komen zou en dat behoefde ook niet. Het was Abram genoeg, dat God het wist. Geloven in Gods Woord komt in zijn leven tot uiting in gehoorzaamheid aan Gods Woord. Loopt zo'n geloof nu altijd even vlot? Och daar is geloofsstrijd. Er komen tijden van aanvechtingen en beproevingen. Even verder lezen we, dat Abram, met vragen zit omtrent de vervulling van Gods beloften (Gen. 15). Hij heeft nog steeds geen zoon. Maar dan komt God het geloof versterken door Zijn Woord. Kijk naar de sterren. Kun je ze tellen? Zo zal nu uw zaad zijn. En Abram gelooft. En daarna lezen we: 'En Abram geloofde in de Heere; en de Heere rekende het hem tot gerechtigheid'. God verklaart hem rechtvaardig in de weg van het geloof. Als het om de verdiensten van Abram had gegaan, dan zou de zonde en schuld hem aangerekend hebben moeten worden. Abram gelooft en nu wordt door God uit genade de gerechtigheid van zijn grote Zaad, Jezus Christus, op zijn rekening geboekt. Met lege handen heeft Abram zich laten vallen in de genadige handen van de God, Die doden levend maakt en roept de dingen, die niet zijn, alsof zij waren. Een onrechtvaardige Abram wordt in de weg van het geloof rechtvaardig. Opnieuw blijkt dan dat het geloof een strijd is. Abram wil God een handje helpen bij de vervulling van de belofte. Hij neemt Hagar tot vrouw. Ismaël wordt geboren en Abram denkt dat het goed is. Weinig is hij uiteraard in al die jaren bezig geweest met de beloften Gods. Maar God komt dan opnieuw tot Abram om zijn geloof te versterken en nu door het sacrament van de besnijdenis. God richt een verbond met Abram op. En het teken en zegel van het verbond verzekeren de beloften Gods. God gaf het nog eens zwart op wit. Zo wil de Heere een heen en weer geslingerde gelovige versterken in het geloof. En zoals nu bij de besnijdenis een deel van het leven afgesneden en weggeworpen werd, zo had nu de hele mens verdiend van het leven afgesneden en weggeworpen te worden. De dood verdiend. Ook het geslacht van Abraham. Maar de God van Abraham is een God, Die doden levend maakt. Het grote Zaad van Abraham, Jezus Christus, wordt in de plaats van Abraham en alle gelovigen weggeworpen. Hij wordt overgeleverd om onze zonden (vs. 25). En de God Die doden levend maakt, wekt deze Jezus, onze Heere, op uit de doden (vs. 24). En nu gaat het om hetzelfde geloof als bij Abraham. Het is niet alleen om zijnentwil geschreven, dat hem de gerechtigheid is toegerekend, maar ook om onzentwil. Deze gerechtigheid wordt ook toegerekend aan degenen, die geloven in Hem, Dié Jezus, onze Heere, uit de doden opgewekt heeft. Dat is geloven in dezelfde God als van Abraham, Die ook nu zondaren roept en door Zijn Woord en Geest levend maakt. En Hij roept de rechtvaardigheid, die bij ons niet is, tevoorschijn. Hij zorgt er Zelf voor.

Zeker, dat geloof wordt beproefd. Wij hebben dat al gezien in Abrahams leven. En dan komt nog de allerzwaarste beproeving, als het Woord Gods klinkt: 'Neem nu uw zoon... en offer hem...'. En nu was dat niet alleen maar offeren van zijn geliefde zoon, maar ook zijn zaligheid doorstrepen en ook die van Sara en van Izak. In dat zaad zouden immers alle volken der aarde gezegend worden en nu moest het geofferd worden. Wat doe je nu Abraham? Geloof je nu nog in het Woord van God? Leef je nu nog uit Gods genadige beloften? Ja, Abraham gelooft. Dat geloof, dat door de Heere gewerkt en versterkt is, houdt het uit. Abraham kan niet meer op zijn gevoel afgaan, maar hij gelooft in God, Die doden levend maakt! God zal in een lam ten brandoffer voorzien! Het geloof wordt wel in de smeltkroes geworpen, maar het blijkt een beproefd geloof te zijn. En deze beproefdheid is nu de bijbelse bevinding. Het klinkt dan op de berg: 'Nu weet ik, dat gij Godvrezende zijt'.

Wat komt hier de rechtvaardiging van de zondaar door het geloof uit de verf. Een leerzaam bijbels voorbeeld noemt Paulus. En deze toegerekende rechtvaardigheid, waarmee Abraham voor Gods heilig aangezicht bestaan kan, wordt nu ook toegerekend aan degenen, die geloven in deze God van Abraham (in deze God Die doden levend maakt) in God, Die Jezus, onze Heere, uit de doden opgewekt heeft. Door dat geloof mogen we delen in een rechtvaardigheid, waarmee we voor God kunnen bestaan. Zo zelfs dat er niets meer op ons is aan te merken, omdat het Lam, waarin God voorzien heeft, overgeleverd is om onze zonden. De schuld en de zonde is Hem aangerekend. Niemand van ons heeft deze gerechtigheid aangebracht. Het is geen eigengerechtigheid. Jezus, onze Heere, heeft deze verworven. Hij heeft dat gedaan in de plaats van zondaren. Staat u in dat geloof van Abraham, de vader van alle gelovigen?

En wat is nu als het ware de kwitantie voor zo'n gelovige, dat de schuld is betaald en een volkomen gerechtigheid is aangebracht? Het paasfeest! De God, in wie Abraham geloofd heeft en met hem de Kerk van alle eeuwen en plaatsen, heeft Jezus, onze Heere, uit de doden opgewekt. En dat is dezelfde Jezus, Die om onze zonden is overgeleverd. Deze Jezus is opgewekt om onze rechtvaardiging. Op Golgotha heeft het geklonken: Het is volbracht! Er is een rechtvaardigheid aangebracht, waarmee u voor Gods heilig aangezicht bestaan kunt. Niet door u, maar God Zelf heeft erin voorzien. En zo mag dan het geloof leven van Gods schenkende gerechtigheid in Jezus Christus. En nu wordt dat geloof wel bestreden en beproefd, maar de God Die doden levend maakt, versterkt het weer door Zijn Woord en het Sacrament. En zo brengt Hij ons elke dag weer op de juiste plaats en houdt Hij op de juiste plaats: leven van Gods Woord en dat is dan ook een leven naar Gods, Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen