Belijdenis doen in de gemeente

Bij het koor gaan staan

Belijdt gij te geloven...? Het is een persoonlijke vraag. Recht op de man af gesteld. Je naam wordt genoemd. En jij bent het, die met hart en mond ja mag zeggen. Welke omstandigheden en factoren ook een rol gespeeld mogen hebben, belijdenisdoen is een persoonlijke zaak. De woorden van het Evangelie willen beslag leggen op jouw hart. En de Geest van God wil jouw leven in zijn sterke greep nemen.

Intussen mag ons dat niet doen vergeten dat er een gemeente om je heen staat. Je doet belijdenis in het openbaar, in het midden van de gemeente, zoals we zeggen. Die gemeente is erbij, hoort je ja-woord, wordt ook zelf tot opnieuw belijden geroepen. Het heeft dan ook een diepe zin in een belijdenisdienst de woorden van de geloofsbelijdenis uit te spreken. Om te onderstrepen, dat je niet maar jouw geloof belijdt, maar instemt met wat de gemeente door de eeuwen heen beleden heeft. Prof. v. Ruler heeft dat eens als volgt verwoord: 'De kerk is een koor, dat in de wereld staat te zingen. Als ik belijdenis doe, ga ik bij dat koor staan en ga ik meezingen'. En dan voegt Van RuIer er aan toe: 'Ik versterk met mijn stem het geluid van het koor. Ik word op mijn beurt ook door het zingen van het koor gedragen'.

Daarom staat die gemeente om je heen. Letterlijk als de kerkgangers opstaan en in hun lied Gods Naam prijzen. Zijn trouw belijden, om Zijn zegen bidden. Maar ik hoop ook in geestelijke zin, als een biddende gemeente die je opneemt in haar kring. Het persoonlijke en het gemeentelijke zijn verbonden als we zeggen: 'Heere, ik geloof. Zoals ook in de psalmen. Bijbeluitleggers laten zien dat het 'ik' van de dichter tegelijk de stem van Israël is.

Belijdenis-doen is bij het koor gaan staan.

Ontvangen

Op de belijdeniszondag komt die gemeente nadrukkelijk in het vizier. En ook als de zondag voorbij is. Je maakt als belijdend lid deel uit van die gemeente. Wat betekent dat? Ik wijs allereerst op een zinsnede uit de derde belijdenisvraag: 'Wil je trouw zijn onder de bediening van het Woord en van de sacramenten?' In de gemeente ben je gedoopt. Je hebt er van jongs af aan het Woord gehoord. Je wordt er genodigd tot de Tafel des Heeren.

Zo wil de Heilige Geest het zwakke geloof versterken. In de kring van de gemeente. Rondom Woord en sacrament. Was het Calvijn niet, die ons de betekenis inscherpte van de kerk als moeder, die ons voedt en verzorgt? Trouw zijn onder de bediening van het Woord en de sacramenten, trouwe deelname aan de kerkdienst is dus voor de groei van je geloofsleven van eminent belang.

Het is niet overbodig dat juist in onze tijd tegen elkaar te zeggen. In allerlei toonaarden maakt in onze tijd het individualisme zich breed. Alsof geloven iets is wat vanzelf ontstaat als je maar goed in de bijbel leest en bidt. Goed verstaan: Ik zou niet graag de betekenis van stille tijd, persoonlijk gebed en bijbellezen willen ontkennen. Integendeel. Maar zet het alstublieft niet in concurrentie tot de gemeente. Daar mogen we de Schriften horen. Daar vieren we de Maaltijd des Heeren. Daar troont de Eeuwige God op de lofzangen van Zijn volk. Daar wil de Geest het geloof werken en versterken. Het is meer waar dan wij denken: Geloven doe je, liever nog, beoefen je in de kerk.

Samen bij Een

Ontvangen en geven gaan dan hand in hand. Wie trouw is in de gemeenschap van de gemeente, wordt er zelf niet armer van. Wie trouw is in die gemeenschap mag ook voor anderen tot zegen zijn. De Bijbel is er daar erg duidelijk. De gemeente wordt in 1 Petr. 2 vergeleken met een huis, gebouwd uit levende stenen. Geen hoop losse stenen, maar een huis. En wie huis zegt, zegt in het bijbelse taaleigen ook: huisgezin, familie, broeders en zusters. Mensen, die in dat gezin oog mogen hebben voor elkaar. Omdat ze weten: Er is er Een wiens oog over ons gaat. Samen bij Een en daarom samen bijeen in de dienst aan elkaar.

Ook dat staat haaks op het individualisme van onze tijd, waarin mensen aan hun eigen trekken willen komen. Als ik het maar heb... Prof. Dingemans schreef onlangs: 'Een gemeente is niet een tankstation voor christenen op weg naar de eeuwigheid; geen supermarkt, waar ieder wat van zijn religieuze gading vindt. De gemeente is werkplaats. Werkplaats van de Heilige Geest, Die mensen bij elkaar brengt en troost en bemoedigt'.

Ik wijs op twee dingen die juist in dit opzicht van betekenis zijn. 'k Denk aan de voorbede voor elkaar. Wat 's zondags in de kerkdienst gebeurt, mag zijn voortzetting vinden in de gezinnen, in ons persoonlijk leven. Ik noem voorts het gesprek rondom de open Bijbel. Juist vanwege die noodzaak elkaar te bemoedigen is het goed samen de Schriften te lezen en te onderzoeken. Bijbelstudiekringen zijn niet alleen van vormende waarde, al is er ook dat aspect: het zicht krijgen op de vragen van het leven in het licht van de Schrift. Er is ook het aspect van de versterking, de wederzijdse vertroosting. Hebben we in het verleden dit laatste niet teveel verwaarloosd? Een zeker intellectualisme was en is ons helaas niet vreemd. Juist nu leven velen in de anonimiteit van het moderne leven, nu in een aantal gevallen allerlei bindingen wegvallen en mensen op zichzelf komen te staan, is het goed als de gemeente een plek is waar mensen elkaar vinden en samen mogen ontdekken wie Christus voor ons zijn wil, samen elkaar te bemoedigen met de wetenschap dat niet de machten, maar Hij het voor het zeggen heeft.

Meewerken

Belijdenis-doen in de gemeente betekent ook geroepen zijn om naar de mate van de gaven die je geschonken zijn mee te werken aan de opbouw (en ik voeg erbij aan de uitbouw) van de gemeente van Christus. Mensen mogen - hoe bestaat het! - medearbeiders Gods zijn, ingeschakeld in Zijn werk. En de hemelse Opdrachtgever geeft ons wat wij daarin nodig hebben. Wat is Hij rijk en gul in Zijn gaven! Het is immers Pinksteren geweest. En de Geest deelt uit uit die volheid op het gebed. Bedenk dat we Hem bedroeven als we Zijn royaliteit in twijfel trekken. Ook hiervan moeten we zeggen: Hebben we voldoende oog voor dit facet van Zijn werk? Lees eens in Romeinen 12 en 1 Korinthe 12 hoe wijd en breed het spectrum van Zijn gaven is. Kijk niet naar wat je buurman heeft en wat jij mist. Maar maak dankbaar, ootmoedig gebruik van wat God jou geeft. Niemand kan alles doen. Niemand behoeft ook alles te doen. Maar iedereen mag iets doen. Het is toch eigenlijk te dwaas om te zeggen, als in de christelijke gemeente tien taken op een man neerkomen. Als sommigen er onder gebukt gaan. In het Nieuwe Testament lees je hoe mannen en vrouwen worden ingeschakeld in allerlei arbeid. Hier ligt ook een taak voor kerkeraden om te onderkennen op welke wijze gemeenteleden gemobiliseerd kunnen worden. Er zijn vele activiteiten. Naast bijbel- en gesprekskringen zijn er de jongerenactiviteiten, evangelisatiewerk, allerlei diakonale activiteiten, nieuw-ingekomenen bezoek, bejaardenwerk, bezoekwerk aan zieken, het verlenen van alle mogelijke organisatorische-, administratieve- en vaak ook technische handen spandiensten. Laten we maar niet denken in orde van belangrijkheid. Wat is in Gods koninkrijk op een gegeven moment belangrijk? Een bescheiden dienstverlening is evenzeer van waarde als het leiden van club of kring.

Waar het om gaat is, dat we ons laten inschakelen, elk met de eigen gaven en talenten. Met name de diakonale sector zou in de toekomst wel eens van eminent belang kunnen worden, nu het opbouw van sociale zekerheid wankelt en de verzorgingsstaat het hard te verduren krijgt. En dat bijdra­gen aan de gemeente ook betekent, dat we - diakonaal en kerkvoogdelijk - een flinke duit in de zak doen, mag vanzelf spreken.

Levenswandel

Belijdenis doen in de gemeente... Maar die gemeente staat in de wereld. Daar hebben we onze kerk. Daar leven we als burgers van de samenleving. Daar ontmoeten we onze medemensen. De wijze waarop we leven en handelen, bepaalt mede het gezicht van de kerk, van de gemeente. Of moet ik het nog anders zeggen: Zijn we in onze omgeving leesbare brieven van Christus? Juist ten aanzien van de missionaire opdracht is onze levenswandel van zo'n groot belang. Maar juist daarom is het goed dat we binnen de gemeente elkaar ontmoeten. Dicht bij het Woord. Samen bij Een, bij Hem die wij belijden als de goede Herder, die Zijn schapen bij name kent en Zijn kudde bewaart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen