Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Pastoraat rondom het huwelijk in crisissituaties (2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Pastoraat rondom het huwelijk in crisissituaties (2)

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

We moeten het pastoraat rondom het huwelijk in de crisissituatie beginnen met het pastoraat aan mensen, die verwond zijn geworden door het leven.

Het gewone pastoraat

We moeten het pastoraat rondom het huwelijk in de crisissituatie beginnen met het pastoraat aan mensen, die verwond zijn geworden door het leven. Het gaat om mensen die eenzaam zijn geworden, veel eenzamer dan iemand die nooit getrouwd is geweest. Zij weten dat het bederf van het beste het slechte is. We benaderen ze dan niet als de man die het er bij heeft laten zitten wat Gods roeping betreft in de opdracht die God elk schepsel, getrouwd of niet getrouwd, geeft. Als mensen die met hun zonden en gebreken mogen leren leven van de genade Gods in Christus bewezen, van Zijn liefde. Het 'Gij zijt die man' is ook 'Gij zijt die vrouw'. Maar voor beide 'Hij is de Christus'. We wijzen dan meer op de zonden en fouten van henzelf dan op die van de ander. Genade betekent ook 'De ander uitnemender achten dan zichzelf'. Dat is toch het gewone pastoraat.

Het bijzondere pastoraat

Nu weet ik maar al te goed dat we daarvoor binnen elk huwelijk in nood een luisterend oor voor willen vinden. Bovendien worden we geroepen door één van beide of worden gestuurd door anderen om eerlijk over de crisis binnen het huwelijk te spreken. Men verwacht dat we het huwelijk redden. Dat laatste overigens moeten zij zelf doen. Als pastor kun je alleen maar loods zijn om het huwelijksscheepje door de woeste golven te laten sturen, heen te loodsen. Zij moeten zelf het stuur in handen nemen. Je kan hoogstens wat bijsturen. Je moet wel de koers aangeven. Je moet dan wel duidelijk inzicht hebben in de moeilijkheden die er zijn om deze als gevaarlijke klippen te omzeilen. De grote narigheid is dat je er altijd te laat bij betrokken wordt. Hoe kom je dan achter de oorzaak, achter de waarheid.

Zeker als er een derde in het spel is. Ook dan is een eerste vereiste te luisteren. Probeer dan de beide huwelijkspartners zover te krijgen dat zij met elkaar, desnoods tegen elkaar spreken. Je kan dan zelf luisteren. Dat is vruchtbaarder dan elk van beide afzonderlijk te spreken, hoewel dat laatste, later ook wel nodig zal zijn. Juist als er een derde in het spel is, dus de mogelijkheid van echtbreuk, van ontrouw, er is, vinden we in Gods Woord voldoende lessen, om deze te gebruiken. Zelden ligt de schuld alleen bij diegene die ontrouw geworden is. Ik zeg dit niet om daarmee degene die ontrouw geworden is vrij te pleiten of in bescherming te nemen. Ik zeg dit wel om te proberen zonder vooroordeel achter de oorzaak van die ontrouw te komen. Hier past grote voorzichtigheid en bescheidenheid. Indien je vermoedt dat de oorzaak ligt in het feit dat de één de ander minder gaf in sexueel gedrag dan de ander verlangde of er behoefte aan had, moet je nooit te ver gaan in het doorvragen over het hoe en wat. Als je hier monden openbreekt kan het schaamrood je wel eens naar de kaken vliegen. In zulke gevallen is het een zegen een huisarts te treffen die kerkelijk meeleeft en waaraan je zulke dingen beter over kan laten.

Echtbreuk is zonde

Wat de oorzaak ook is, echtbreuk is zonde. We moeten er dan wel bij bedenken dat de één deze zonde begaat en de ander deze zonde ondergaat. Salomo noemt de echtbreuk: 'Die de leidsman harer jeugd verlaat en het verbond haars Gods vergeef' (Spreuken 2 vers 17).

Meestal zijn dit hopeloze zaken. Zeker als het niet trouw kerkelijk meelevende mensen betreft. Je moet dan vooral het bederf van de levenssfeer en gezinssfeer in huis aan de orde stellen, het intense verdriet dat de kinderen ondergaan. Een echtscheiding is geen redmiddel, maar ondergang. Het wordt een rouwproces bij het leven. Toch zal dit nogal eens door beide huwelijkspartners als enige uitweg worden gezien. Hier mag je als pastor geen actieve rol in spelen ook al denk je soms: beter een einde met verschrikking dan een verschrikking zonder einde. Wel zal de pastorale begeleiding zich hier op beide moeten richten indien dit mogelijk blijft en niet alleen op degene die verlaten wordt ook al zal de laatste onze meeste sympathie hebben.

Velerlei oorzaken

Er zijn veel meer oorzaken waardoor een huwelijk echt in nood kan komen. Het kan in een crisis komen als één van beide chronisch ziek wordt, soms elders jaar en dag verpleegd moet worden. Zonder dat één van beide dit uitspreken, kun je bemerken, aanvoelen dat er bij de zieke huwelijkspartner wantrouwen groeit en bij de gezonde armoede door gebrek aan contact en gemeenschap. Je moet hier uiterst voorzichtig te werk gaan en nooit te snel conclusies trekken. Er wordt dan meer stuk gebroken dan geheeld. Gelukkig zijn er heel veel voorbeelden te noemen waarin juist dan beseft en beleefd wordt elkaar uit Gods hand ontvangen te hebben om elkaar in liefde en trouw tot steun te zijn. Zo zijn er mannen die hun werkomstandighden aanpassen om hun vrouw jaar in jaar uit tot hulp en steun te zijn. Ook omgekeerd, vrouwen die zich weten te geven om hun mannen tot een hand en een voet te zijn. Je bemerkt dan dat deze nood in huwelijk juist tot diep geestelijk leven kan leiden. Het is een voorrecht als er dan zo'n vertrouwensrelatie is tussen pastor en hen beide dat zij elk op hun tijd hun hart kunnen uitstorten over dat wat zij missen aan huwelijksvreugde. Een huwelijk kan ook in nood komen als één van beide een geestelijke ontwikkeling meemaakt, die door de ander niet begrepen wordt, niet meegemaakt kan worden. Je bemerkt dan soms dat zo'n man of vrouw er beter met een ander over kan spreken dan met zijn eigen vrouw of eigen man. Er dreigt een verwijdering te ontstaan. Men begrijpt elkaar niet meer. Wijs dan maar op de gescheidenis van de man uit Gadera. Tot hem zei de Heere Jezus: 'Keer weder naar uw huis, en vertel, wat grote dingen u God gedaan heeft'. Soms kan de verwijdering wel eens zo groot worden en het leven zo overgeestelijk dat een vrouw de gewone huishoudelijke dingen er bij laat zitten. De man vindt dan als hij van zijn werk komt zijn vrouw niet thuis, wel een grote afwas en nog veel meer. Heb dan maar de moed om te zeggen dat God wil dat de vrouw haar gezin met God en met ere onderhoudt en geloofsbeleving ook kan bestaan in het afwassen van de vaat en het opruimen van de rommel.

Moeilijker wordt het als een van beide huwelijkspartners na jaren huwelijksleven tot bekering komt, terwijl er voorheen geen kerkgang was en er alles van door kon, de kinderen alles mochten doen wat ze wilden doen. Enerzijds moet je dan zo'n man of vrouw gelijk geven als hij of zij wil dat het gehele gezin ineens tweemaal naar de kerk gaat en alles wat hij of zij als zonde ziet moet nalaten. Bepaalde literatuur mag niet meer gelezen worden, de t.v. moet de deur uit en de dochters mogen niet meer in lange broek lopen. Wijs er dan maar op dat de Heere zeker wel eens in de storm kan komen, maar doorgaans komt Hij in het ruisen van een zachte stilte. Het Woord Gods, ook het leven naar Gods Woord, kweekt geen wonderbomen, maar het werkt als het zaad. Indien je als man en vrouw gewend bent jaar in jaar uit zondags niet naar de kerk te gaan, geen bijbel leest, op zondag uitgaat, naar voetballen gaat kijken, en één van beide komt tot bekering, dan komt er een zondag dat men voor het eerst gescheiden gaat optrekken. De één gaat naar de kerk, de ander gaat uit. Een zegen als degene die naar de kerk gaat niet hoogmoedig maar ootmoedig beseft vroeger de ander in de zonde gestijfd te hebben en daarom ook schuld draagt aan dat gescheiden leven in huis. Dat kan veel spanning voorkomen. In zo'n situatie mogen we steun vinden in de brief van Paulus aan de Korinthiërs, waar deze omstandigheden regelmatig voorkwamen. Gelukkig als zo'n man of vrouw het kan opbrengen: 'Wees niet al te rechtvaardig, noch houd uzelven al te wijs, waarom zoudt gij verwoesting over u brengen' (Prediker 7 vers 16).

De ware liefde breekt nooit, maar heelt en geneest. De echte liefde draagt in zich de bereidheid een offer te brengen. Niet omdat het moet, maar omdat het mag. Het is een gave, zelfs genade, jezelf zo te verloochenen dat je erkent het niet waard te zijn door een bemind te worden. Zo kan er heel veel gebeuren in het huwelijksleven voordat de band gaat rafelen, de band der liefde gaat scheuren. En de meest hechte band is die van Geloof, Hoop en Liefde naar het Evangelie van de Heere Jezus Christus, de grote Bruidegom.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 juli 1984

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Pastoraat rondom het huwelijk in crisissituaties (2)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 juli 1984

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's