Dankdag aan Jezus' voeten

Tien melaatsen roepen vanuit de nood van hun leven de Heere Jezus aan om genezing van hun melaatsheid. En het antwoord op dit bidden is dat zij heen moeten gaan en zich vertonen aan de priesters. In wat Jezus zegt, ligt een bevel en belofte opgesloten. Zeker, de Heere had hen onmiddellijk kunnen genezen. Eén woord was genoeg. Maar dat doet Hij niet. Zij moeten de middelijke weg bewandelen, de weg die naar de wet van Mozes is. En daar gaan ze op het Woord van de Zaligmaker. En in het gehoorzaam heengaan, ervaren zij de kracht van Jezus' woorden. Dat mag de heerlijke vrucht van hun bidstond zijn. Genezen terwijl ze heengaan!

Ook wij hebben als gemeenten biddag gehouden in het voorjaar. De Heere aangeroepen om nooddruft voor onze lichamen en zielen. En op Zijn bevel en met Zijn belofte mochten wij heengaan, het nieuwe seizoen in. En hebben wij in dit heengaan ook niet de kracht van Christus' woorden ervaren? De hemelse Koning heeft ons van dag tot dag overladen met Zijn gunstbewijzen! Heeft het u, heeft het jou aan iets ontbroken? De Heere heeft met ons niet gedaan naar onze zonden en ovetredingen, ja, het zijn de goedertierenheden des Heeren dat wij niet vernield zijn.

Wat heeft de Heere het weer goed gemaakt, ondanks de sombere vooruitzichten. Misschien hebt u op een aansprekende wijze de kracht van Zijn Woord ervaren. De Heere gaf uitkomst uit een bepaalde nood. U werd genezen van een ernstige ziekte. Hij gaf kracht naar kruis. Daar waren ook dingen die we maar niet konden begrijpen. De 'waaroms' in het leven. Maar we hebben ook met die dingen onder God te komen.

Weet u, het is al zo'n groot wonder dat wij jnogen leven, dat de Heere voorzien heeft in onze nooddruft. Wie zal al de zegeningen kunnen tellen die de Heere ons gaf? Is er bij ons verwondering en aanbidding nu de Heere ons tot nu toe geholpen heeft?

De tien melaatsen zijn verwonderd nu ze genezen zijn. Zij mogen zichzelf gaan verto­nen aan de priesters. En dan terug naar huis, het volle leven in! Wat zullen ze blij zijn geweest! Ja wel. Blijdschap. Maar geen dankbaarheid. Althans, negen gaan er van door met de zegeningen. Maar de Zegenaar vergeten zij. Wel de gaven willen hebben en gekregen, maar niet de Gever. De Heere was maar een nood-God. Biddag gehouden, maar de dankdag vergeten. Behalve die ene. En een van hen ziende. Daar ligt het verschil. De anderen zagen ook wel dat zij genezen waren. Maar deze Samaritaan zag verder. Hij zag op de grote Heelmeester. Door de gaven en over de gaven heen zag hij de Gever. En daar werd hij zo klein onder. Er komt liefde in zijn hart voor Hem. En die liefde komt openbaar in de dankbaarheid. En de dankbaarheid uit zich in de terugkeer van deze man naar Jezus. Dat is dankdag. Hij keerde wederom. Dat is terugkeer voor het eerst in je leven, maar daarna ook dagelijks. Niet uit dwang, maar door de liefde gedreven. Eén uit de tien. Zijn ze er nu? Is er één? Kunt u uw naam invullen hier?

Ziende, keerde hij wederom, met grote stemme God verheerlijkende. Dat is God verhogen in mijn lied. Zijn goedheid en majesteit verhogen. Wat worden wij daar klein onder! Wat komt uw onwaardigheid en ontrouw daar tegenover te staan. Zoveel goeds gekregen, zoveel kwaad bedreven. Dan kunt u de grootheid en goedheid Gods niet klein krijgen. Met grote stem heeft deze man God verheerlijkt. En hij viel op het aangezicht voor Zijn voeten. Hem dankende. Wat maakt de echte dankbaarheid toch nederig. Met schijndankbaarheid blijven we overeind staan. Verlaten en vergeten we de Heere. Maar de echte dankbaarheid brengt ons in aanbidding aan Jezus' voeten. Dankdag aan Jezus' voeten. Daarin ligt de erkenning dat de Heere Jezus de verdienende oorzaak is van alle tijdelijke en eeuwige zegeningen. En door die zegeningen wil Hij ontdekt en gekend zijn. Aangebeden en aangeprezen! Dan is het zien, komen en bij Hem blijven. De laagste plaats innemen, aan Zijn voeten. Hoe zalig! Hem zo tot je deel te hebben door het geloof. Ook al vallen alle zegeningen en gaven weg, de Zegenaar blijft bij de Zijnen en de Zijnen bij Hem. Daar zorgt Hij zelf voor. En hebben wij nu zo dankdag mogen houden? Zien, wederkeren. God verheerlijken, vallen aan Jezus' voeten, Hem dankende?

En één van hen... beschamend. Deze man was een Samaritaan, een die niet meetelde in de ogen van Abrahams kinderen. De Heere moest vragen: Zijn niet de tien gereinigd geworden en waar zijn de negen? Allen gezegend. Waar de negen? Want de Heere heeft ze geteld. Hij weet precies wie Hem niet de eer heeft gegeven. Straks komt de afrekening met hen die God niet hebben geëerd. Waar zijn de negen? Die éne man die niet meetelt, was ook geteld. De Heere weet precies wie Hem de eer heeft gegeven.

Ben u die éne? Dankdag aan Jezus' voeten. De Heere eren om Zijn gaven, maar het meest om de Gave van Zijn Zoon, Die door Zijn striemen ons tot genezing is geworden. Dankdag aan Jezus' voeten. Hem te eren. Hem groot te maken en zelf niets te zijn. Dat is een voorsmaak van de eeuwige dankstond die straks zal aanvangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen