Het wonder en het teken

Waarheen zouden wij het eerst gaan, als het ons gegeven werd een wonder te mogen doen? Zonder daar lang over na te denken zouden we een man opzoeken, die langdurig ziek is of iemand, die zijn leven lang gehandicapt is. Wellicht nóg eer een mens, die in zonde leeft en die we de bekering van harte gunnen.

Nu doet de Heere Zijn eerste wonder. Nadrukkelijk wijst de evangelist er op, dat dit het beginsel van de tekenen van Jezus is. Waarheen gaat de Heiland bij Zijn eerste wonder? Naar de man, die 38 jaar ziek is en in Bethesda ligt? - Joh. 5 - Of naar de blindgeborene, die nooit het licht heeft gezien en bedelen moet? - Joh. 9 - Misschien nog eer naar de samaritaanse vrouw, die haar zondig leven voortzet van de ene man naar de andere? - Joh. 4 - Zij worden geen van allen door de Heere vergeten, maar het eerste wonder doet de Heere op een bruiloft!

Dit kan ons aanvankelijk verwonderen. We hebben begrip voor de nerveuze spanning van het bruidspaar als de wijn op is. De 'mooiste' dag van hun leven dreigt te eindigen in een pijnlijke situatie, maar er zijn in de wereld toch wel erger dingen. We denken aan die zieken en die vrouw uit Samaria.

Toch is het éérste wonder de verandering van water in wijn op de bruiloft te Kana. Waarom zou de Heere dit zo hebben gedaan?

We denken het goddelijk welbehagen. Hij bepaalt niet alleen de ure van het wonder - maar ook de wijze, waarop het Hem behaagt Zijn heerlijkheid te openbaren. Onze vraag is nog niet beantwoord, maar we zwijgen en aanbidden Zijn hoog beleid.

Johannes wijst ons door het woord 'teken' de richting, die naar de verklaring van onze vraag leidt. Volgen wij deze aanwijzing, dan zal ook nu blijken, dat de wegen van de Heere niet alleen hoger zijn dan de onze, maar ook beter. Wanneer de Heere met ons een andere weg gaat als wij dachten of wilden, zullen we er nooit minder op worden maar rijker.

Johannes spreekt van een teken. Vaak ge­bruiken wij de woorden wonder en teken door elkaar, alsof ze hetzelfde zouden zeggen, maar het woord teken is dieper dan het woord wonder. Een wonder is een goddelijk gebeuren, dat onverklaarbaar voor ons is en Gods almacht toont. Maar het woord teken spreekt ook van het wonder en de betekenis daarvan. In het wonder ligt een prediking; dat wordt met het woord teken bedoeld.

De Heere helpt door dit wonder het bruidspaar van Kana maar Hij wil ook ons daardoor iets zeggen. We zouden kunnen beginnen met wat ons huwelijksformulier in dit verband zegt:

Daarom heeft de Heere Jezus Christus het huwelijk zo hoog geëerd met Zijn tegenwoordigheid, giften en wondertekenen - dus weer het woord teken - om daarmee te betuigen, dat de huwelijke staat behoort in ere gehouden te worden bij allen en dat Hij den getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht.

In deze tijd, waarin het huwelijk niet meer wordt gezien als de enige van God gewilde vorm van samenleven van man en vrouw en men andere vormen evenzeer erkent, krijgen deze oude woorden een grote aktualiteit. Jezus ging naar een bruiloft en niet naar een feestje van mensen, die niet trouwen maar gaan samenwonen. Terecht stelde het formulier, dat Christus het huwelijk eert en Zijn wonder is daar een teken van.

Er zijn in het leven groter zorgen denkbaar dan de verlegenheid van dit bruidspaar, maar de bruiloft van Kana is het teken, dat de Heere aan ons denkt in onze 'kleine' nood, die tegelijk voor ons persoonlijk ook weer groot kan zijn. Hij, Die volkomen mens is geworden heeft daar oog voor. Oog voor en een hart voor. Hij gaat aan onze schijnbaar geringe vragen niet voorbij.

Hij geeft daarin een teken, dat we met alle noden tot Hem mogen gaan. Elke nood, waardoor u wordt gekweld, vindt Hij waard om ze aan Hem voor te leggen. Nu gaan we iets beleven van de gulheid van psalm 81 : 12:

Al wat U ontbreekt, schenk ik, zo gij 't smeekt mild en overvloedig.

De nood van een mens, die 38 jaar ziek is verhindert de Heere niet om ook het bruidspaar te helpen. Het bruidspaar en u en jou. Hij leeft mee met onze zorgen, maar dat deed Maria op haar wijze ook. Het verschil is echter, dat Zijn moeder de nood alleen kan aanduiden, maar Hij kan de nood aan. Dit wonder toont Zijn goddelijke macht. Hij toont zich de machtige Heere, Die spreekt en het is er. Hier is er geen bevel, dat water in wijn moet veranderen, maar slechts een opdracht tot de dienaren en het wonder is daar. Hij is de Zoon van de almachtige. Dit wonder is niet anders dan een teken van de almacht van de Heere.

Rekenen wij daar nog wel mee? Elke zondag belijden wij God, de Vader, de Almachtige, maar beleven wij dit? Kennen wij nog het geheim, dat groter dan de Helper de nood niet is? Pleiten wij in donkere dagen daar nog op, als wij in nood gezeten zijn? Diepe beschaamdheid bevangt ons, als we hieraan denken.

Daar mag u het echter niet bij laten. Waarom doen we dit tegen eigen belijden en soms beleven in? We stuiten op de macht van de zonde in ons leven. Op onze onmacht om de Heere te geloven als de Machtige. Maar waarheen leidt ons dit? Wie enkel zijn onmacht belijdt, zegt een halve waarheid. We mogen nooit over onmacht spreken zonder tegelijk te spreken over de almacht van de Heere. Hij verandert water in wijn, Hij schépt wat niet voorhanden is. Nu mogen wij met onze onmacht tot Hem gaan. Trouwens de échte beleving van de onmacht drijft steeds tot God. Wat zal er nu gebeuren? We kunnen ons niet voorstellen, dat het ooit anders zal worden, kan worden. Maar de bruiloft van Kana is het teken, dat de Heere verandering brengt door goddelijke kracht. Het is - zegt het belijden van onze kerk - als een nieuwe schepping. Kana stelt een teken voor alle moedelozen en aangevochtenen van wat zij van de Heere mogen vragen en verwachten.

Is dit niet te veel gezegd? We denken verder over dit teken. Waarom heeft de Heere zo'n grote hoeveelheid wijn gegeven? Er stonden zes vaten met een inhoud van twee of drie metreten. Een metreet is 36 liter. Zo geeft de Heere - want de vaten tot boven toe gevuld - hier een hoeveelheid om te drinken van ongeveer 500 liter. Want Hij is de Heere van de overvloed. Bij Hem zijn immers de milde handen en het geloof zingt van de milde overvloed.

Weer denken we aan elkaar. We vreesden, dat we te veel hadden gezegd, toen we elkaar opriepen om veel van de Heere te verwachten. Inderdaad is dit onverdiend, maar deze bruiloft is het eeuwig teken van goddelijke mildheid. Daarop mogen wij pleiten en Hij geeft, zei de psalm, mild en overvloedig. We kunnen wel verkeerd over Gods overvloedige genade spreken maar nooit te ruim. Doe uw mond dan wijd open en Hij zal hem vervullen.

En die overvloed is goed. Dat wat verwonderde hofmeester constateert als man van het vak, dat de beste wijn tot het laatste bewaard is. Hij zou dat anders hebben gedaan; na ruim gebruik van wijn proeft men niet meer wat men drinkt. Maar God geeft u het teken, dat Hij het beste tot het laatste bewaart. Zijn genadegaven verminderen niet in de loop van de tijden, maar worden al meer, al meer, totdat wij in de overvloed van eeuwig heil zullen delen. Neen, de omgang met de Heere valt niet tegen; we ervaren in de voortgang van het geestelijk leven, dat ons de helft van het heil nog niet is aangezegd.

Zo naderen wij tot de diepste bedoeling van dit wonder. In de Bijbel is de wijn het teken van het nieuwe en van de vreugde. Jezus wil meteen aan het begin van Zijn optreden een teken geven van blijdschap. Op de bruiloft van Kana klinkt de echo na van de engelenboodschap: Ik verkondig u grote blijdschap. Een blijdschap, die nu getemperd kan zijn, maar op de grote bruiloft van het Lam zal de blijdschap onbepaald ten hoogste toppunt stijgen. Daar zullen alle zieken, die geloven genezen zijn. Daar ziet de blindgeborene het licht. Meer nog: de heerlijkheid van de Eniggeborene van de Vader. En bekeerde zondaren zingen voor eeuwig de lof van Gods genade.

Hebt u in dit verhaal iemand gemist?

Er staat, dat Zijn discipelen in Hem geloven. Hun geloof werd er door versterkt, zeggen de kanttekeningen van onze Statenbijbel.

Maar wie mis ik? Ik hoor niet van de dienaren en de hofmeester.

Ik mis de naam van bruid en bruidegom! Betekent dit, dat zij niet tot geloof kwamen? Dan zouden zij mensen zijn geweest, die het wonder hebben gezien en er van hebben genoten en er door werden geholpen, maar die niet het teken hebben gezien. Dan wordt het voor hen: wel geholpen maar niet gelovend. Stil wenden wij ons tot de Heere en bidden, dat Hij ons door Zijn Woord en Geest leert het wonder te beleven en het teken te zien. Het teken van meeleven, macht en mildheid, van vreugde van het heil. Wanneer we dit mogen geloven, dan wordt het teken verstaan en de lof kan niet meer zwijgen over zoveel heil:

Geloofd zij God met diepst ontzag.
Hij overlaadt ons dag aan dag
met Zijne gunstbewijzen.

En de ure, die niet wij bepalen maar Hij, doet ons ook het andere beleven

Hij kan en wil en zal in nood,
zelfs bij het naad'ren van de dood
volkomen uitkomst geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen