In memoriam

Op woensdag 3 september 1986 is in het Lucasziekenhuis te Apeldoorn overleden ds. Roeland Willem Steur, emeritus-predikant der Nederlandse Hervormde Kerk, op de leeftijd van 77 jaar.

Op maandag 8 september stonden wij op de begraafplaats aan de Zuiderzeestraatweg te Doornspijk bij zijn graf. Vooraf was ds. Tj. de Jong te Garderen voorgegaan in de rouwdienst, waarin hij sprak over de onbekende dienaar des Woords Baruch uit Jeremia 45. Van Godswege moest Jeremia tot Baruch zeggen: Maar Ik zal u uw ziel tot een buit geven in alle plaatsen, waar gij zult heentrekken. Het leven van ds. Steur was ook een trekkersleven. Geboren op 2 oktober 1908 te Noord-Wele op Schouwen-Duiveland stond hij na zijn studie te Leiden vanaf 1 maart 1936 in zijn eerste gemeente Oud-Alblas. Vandaar vertrok hij in 1941 naar Oldebroek. Hij diende de gemeente van Ouddorp daarna van 1947 tot 1958. Hiervandaan nam hij het beroep aan naar Doornspijk, waar hij stond tot 1968. De laatste gemeente, die hij als herder en leraar diende was Garderen van 1968 tot 1973. Na zijn emeritaat verleende hij nog bijstand in het pastoraat te Nijkerkerveen, Kootwijk-Kootwijkerbroek, Harskamp, Urk en tenslotte Doornspijk. Ds. Steur was geen persoon om aan de weg te timmeren. Hij ging in stilheid en vertrouwen zijn weg. Meer dan 50 jaar heeft hij in de Heilige Dienst mogen arbeiden, met die talenten, die de Heere hem geschonken had. Hij had geen strijdlustig karakter, integendeel, hij was zachtmoedig. Hij beminde zachtheid en tederheid. Zo was hij in zijn gezin. Zo was hij in de gemeente. De laatste gemeente, waar hij volgaarne steun verleende in het pastoraat, was Doornspijk. In die drie jaar heeft hij meer dan 90 maal aan iemands graf gestaan en vele zieken bezocht. Wat nam deze gemeente altijd een grote plaats in zijn hart in. Hij werkte door tot het eigenlijk niet meer kon. De afbraak begon. Graag had hij mij willen bevestigen, maar hij lag al in het Julianaziekenhuis. Ook de schaal van Gods knechten wordt in stukken gestoten. Ds. Steur heeft op veel plaatsen veel werk mogen verzetten. Toch wist hij dat zijn werk niet de grond kan zijn om het hoofd op neer te leggen. Gods knechten kunnen alleen eeuwig binnenkomen om het werk van de lijdende Knecht des Heeren. In zichzelf zijn ze toch onnutte dienstknechten. Vaak heeft ds. Steur zijn preek besloten met de enige grond der zaligheid: Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen. Moge de God aller vertroosting daarmee zijn vrouw, nageslacht en oud-gemeenten troosten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen