Loesaka en de Hervormde Kerk

Op de door de Wereldraad van Kerken georganiseerde conferentie over Zuid-Afrika te Loesaka, Zambia, is volgens de afgevaardigden van onze Hervormde Kerk gebleken, hoe nauw de leiders van de bevrijdingsbewegingen van Zuid-Afrika en Namibië verbonden zijn met de kerken. Dit volgens ds. Huting voor velen geheel nieuwe gezichtspunt wordt nog onderstreept door de mededeling van drs. Boer, dat de bevrijdingsorganisaties wat betreft hun doelstelling dichter bij het Evangelie staan dan de onderdrukkende regering van Zuid-Afrika. Ik ben hem dankbaar voor die mededeling, die ik aan een krantenverslag ontleen, want daardoor wordt een vergelijking getroffen tussen de bevrijdingsorganisaties ANC, PAC en Swapo enerzijds en de regering van Zuid-Afrika anderzijds. Diplomatieke erkenning van bevrijdingsbewegingen staat voor mij op één lijn met diplomatieke erkenning van de PLO ten koste van onze politieke tegenwoordigheid in Israël. Bah!

Welke kerken?

Mijn eerste vraag bij wat de twee predikanten ons over Loesaka en de conferentie aldaar onthullen, is wie die kerken zijn. Dat leiders van bevrijdingsorganisaties in Afrika religieuze taal, eventueel christelijke religieuze taal spreken, verbaast mij niet. Of ik er veel voor moet geven, is weer een andere vraag. Bouterse zal, toen hij de grote bevrijder van Suriname speelde. zich ook wel niet tegen het christendom gekeerd hebben. Toch leert de geschiedenis, in welk kamp Bouterse z; ich het beste thuisgevoelt. Ik wil graag aannemen, dat het een hele ontdekking was voor velen, toen zij de nabijheid van de leiders van bevrijdingsbewegingen ten opzichtevan het Evangelie ontdekten. Dat hiermee de bevrijdingsbewegingen als zodanig christelijk mogen heten, waag ik te betwijfelen, gezien de informatie, die de tegenpartij over de praktijken van deze bevrijdingsbewegingen onthult. Ontzettende martelingen, die worden voltrokken aan zwarten, welke niet de partij van de bevrijdingsbewegingen kiezen, kunnen moeilijk met het Evangelie gedekt worden. Maar terug naar de vraag waar het om gaat. Ten opzichte van welke kerken tonen de leiders van bevrijdingsbewegingen hun nabijheid? Ten opzichte van de Dopperkerken misschien? Of ten opzichte van de NG-kerk? Of ten opzichte van de NHkerk? Wanneer ik goed ben geïnformeerd, bestaat er een boycot van al die blanke kerken, die de apartheid niet ten volle veroordelen en in de praktijk laten vallen. En ik meen me te herinneren, dat dezelfde politiek ds. Huting en dr. Kouwenhoven ertoe bracht, prof. Heyns niet te willen ontvangen. Nu krijgen we het verhaal van de grote nabijheid der bevrijdingsbewegingen ten opzichte van de kerken. Ik denk dat men bedoelt: die kerken, die de blanke kerken in Zuid-Afrika boycotten, zowel ter plekke als wereldwijd. Het is wel fraai. De economische boycot en sancties willen evenmin vlotten als de politieke, maar de kerkelijke is reeds jaar en dag een feit. En daar haalt men het Evangelie bij. Alsof dit de kracht van het Evangelie in de bittere omstandigheden van Zuid-Afrika was! Men betuttelt dominees, die wel of niet gesubsidieerd in hun reiskosten Zuid-Afrika bezoeken. Intussen confereert de Wereldraad vrolijk en lustig met leiders van bevrijdingsbewegingen in Loesaka, Zambia, over Zuid-Afrika, 'over u, zonder u', en vraagt zich kennelijk in het minste | niet af, of zulk vergaderen wellicht een M knieval betekent voor een bepaald poli-' tiek systeem, dat het christendom uit de wereld en zeker uit Zuidelijk Afrika wil ; helpen.

Zuid-Afrika: verboden terrein!

Mijn tweede vraag geldt de opmerkingen van ds. Huting, die zich enigermate kras ^: uitdrukt terzake van een - reis van predikanten naar Zuid-Afrika via het COZA. Het raakt volgens hem kant nog wal, dat die predikanten deze reis maken, terwijl toch de synodes van hun kerken keer op keer de apartheid veroordelen. Drs. Boer gaat nog iets verder en acht het ambt van predikant onverenigbaar met het zich beschikbaar stellen voor de propagandamachine van de Zuidafrikaanse regering. Ik : ; 3 vind dat zeer ongenuanceerde uitspraken, een academicus onwaardig. Allereerst vraag ik mij af, hoe ds. Huting ertoe komt, de reis der predikanten te verbinden met adhesiebetuiging aan de apartheid. Ik weet van een der predikanten, dat hij uit zuivere motieven, en puur om zich ook eens op een andere wijze te laten voorlichten dan op de manier van de Gereformeerde Kerken en de Hervormde Kerk, deze reis meemaakt. IK weet van een Zuidafrikaanse predikant, die bij de voorbereiding betrokken was, hoe en tot welke doeleinden deze man bepaalde lijnen heeft getrokken. En ik durf te zeggen dat hierbij niet een kritiekloos aanvaarden van de apartheid, laat staan een adhesiebetuiging aan alle apartheid vooropgestaan heeft. Ik zou ds. Huting in overweging willen geven, zich in het vervolg wat voorzichtiger uit te drukken. Ook lijkt het me de heren niet direkt te sieren, dat ze deze wijsheden op Schiphol wereldkundig hebben gemaakt. Nota bene! We hebben toch niet met een paar terugkerende politici of zakenlieden te maken. Had hiervoor niet een kerkelijke kontekst kunnen worden uitgezocht?

Wettig geweld? Geld voor geweld?

Het meest schrijnend heb ik de uitspraken over het onwettig noemen van de regering in Zuid-Afrika, over de diplomatieke wettiging van de bevrijdingsbewegingen en de wettiging van tegengeweld gevonden. Toen de Generale Commissie voor de Behandeling van Bezwaren en Geschillen destijds de klachten van sommigen tegen de uitspraken van de Hervormde Synode terzake van Zuid-Afrika en de bevrijdingsbeweging ANC toetste, speelde het gebruik maken van geweld een belangrijke rol. Ds. Huting zal zich dit stellig nog herinneren. Nu wordt nota bene het ANC omwille van het tegengeweld als wettige overheid van Zuid-Afrika gesanctioneerd en nabij het Evangelie genoemd, en men zou van bezoekende predikanten willen ü

zeggen: Zo'n reis mag niet. Ik ben maar heel blij, dat ds. Huting eraan toevoegt: Wij kunnen hier geen druk uitoefenen. Dat is dan tenminste nog een eerlijk toegeven van een stukje vrijheid in onze kerk. Van één ding kan ds. Huting verzekerd zijn: wanneer ik binnenkort naar Zuid-Afrika zou gaan, vertel ik hem noch het moderamen van onze synode, wie mijn ticket betaalt. Ik vraag tenslotte ook niet, uit welk fonds en met wiens geld Loesaka georganiseerd en betaald is.

Een geweldige bijdrage!

De beide predikanten en ieder die aan hun kant staat, kunnen er overigens van verzekerd zijn, dat dit soort escapades danig helpt om de standpunten in onze kerk te doen verharden. Er komt ook hier een apartheid, een boycot, een terreur onder het mom van demokratie. En de vruchten van Loesaka zullen zuur zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen