Hemelvaart

De Heere Jezus is met de Zijnen op weg van Jeruzalem in de richting van Bethanië. 'Huis der ellende' betekent de naam van dit dorp. Meermalen heeft de Heiland er overnacht. Toch zal ditmaal die plaats voor de opgestane Heere niet het doel van hun wandeling zijn. Hem wacht een andere bestemming: De Heere Jezus keert terug in het Huis des Vaders. Met het oog daarop lezen we van Hem: 'En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanië'. Dat doét Jezus. Hij, Die als de werkelijk Goede Herder Zijn leven gegeven heeft voor Zijn schapen, leidt doelbewoist en doelgericht de elven uit de stad Jeruzalem.

Zij hebben er op dit moment geen flauwe notie van dat dit de laatste tocht met en de laatste verschijning van hun Meester op aarde is. Ze hebben er geen idee van dat nu in vervulling gaat wat Jezus gesproken heeft: Ik ga heen tot de Vader' (Joh. 16:16).

n Maar dat staat wel te gebeuren en daarom neemt Hij hen mee naar de plaats waar Hij bevmst afscheid wil nemen.

Evenals in Zijn komen op deze aarde (Hij heeft ons vlees aangenomen), in Zijn sterven (Hij gaf de geest) en in Zijn opstanding (De Heere is waarlijk opgestaan) Jezus aktief is, is óók Zijn heengaan daad.

En Hij wil dat Zijn discipelen ooggetuigen zijn van dit zichtbare feit zodat er geen enkele reden tot twijfelen overblijft.

Daarom schrijft Lukas zo nadrukkelijk: 'En het geschiedde...'. Wie onder ons met de moderne wetenschap over dit heilsfeit de schouders ophaalt, doet er goed aan onder de eerste drie woorden van vers 51 een hele dikke streep te zetten.

Onderweg, en volgens de beschrijving van Lukas betreft het de oostelijke helling van de Olijfberg, staan zij stil.

De omgeving is bekend en roept herinneringen boven. Hier begon de diepe, smartelijke lijdensweg naar het kruis, waar Hij, Die Zich vernederd heeft. Zijn leven gegeven heeft ten offer voor de zonden van Zijn volk. Vanaf dezelfde plaats zal Hij worden verhoogd.

Het één is niet los te zien van het ander: Deze Jezus, gehoorzaam geworden zijnde tot de dood des kruises, zal ook uitermate worden verhoogd en door God de Vader een Naam gegeven worden welke boven alle naam is.

Opmerkelijk is de wijze waarop de Heere Jezus van hen heengaat. Hij heft Zijn handen omhoog en zegent hen. Hoewel de Heiland hen dagelijks met Zijn zegeningen omringde, zien ze Hem nu met opgeheven handen.

Dat roepf onmiskenbaar het beeld op van de hogepriester, wiens ambt het was de zegen uit te spreken. Nadrukkelijk heeft de HEERE Mozes bevolen tot Aaron en zijn zonen te zeggen: Alzo zult gijlieden de kinderen Israels zegenen, zeggende tot hen: e HEERE zegene u, en behoede u... Alzo zullen zij Mijn Naam op de kinderen Israels 'leggen; en Ik zal hen zegenen' (Numeri 6:22-27).

Dat geschiedde, nadat het offer tot verzoening voor de zonden van zowel het hele volk alsook de enkeling was gebracht, en omdat op grond van dit offer Gods zegen nu kon worden medegedeeld.

Het offer moet er zijn en de bloedstorting eer ons de zegen in de oren kan klinken. Hoe is dit alles tot volkomen vervulling gekomen in onze Heere Jezus Christus. Niemand van ons kan Gods zegen ontvangen dan door het priesterschap van Christus, Die Zichzelf Gode onstraffelijk geofferd heeft. Zonder bloedstorting geen verzoening. Zonder verzoening geen zegen.

Maar zie, de doorboorde handen van de Middelaar, éénmaal uitgestrekt aan het

kruis, zijn nu zegenend omhooggeheven boven de hoofden van hen die Zijn verschijning hebben liefgehad.

Op hetzelfde moment geschiedde het 'dat Hij van hen scheidde'. Zijn voeten raken los van de aarde en de Koning keert weer tot Zijn hemels paleis om gekroond te worden met een heerlijkheid die alle beschrijving te boven gaat. De hemelvaart betekent voor Jezus een oneindige verhoging. In Zijn heengaan schittert ook Zijn koninklijke macht en heerlijkheid. Hem is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde. Hij is Hogepriester én Koning.

Dat blijkt nl. eveneens uit het feit dat Hij opvaart terwijl Hij hen zegent. Al zegenend gaat Hij heen. Het is niet zomaar een afscheidsgebaar, een laatste groet. Integendeel, het is een blijvende, voortdurende zegen waar grote kracht van uitgaat. Het is méér dan een zegenbede of heilwens, zoals wij die slechts kunnen uitspreken, want het is een metterdaad schenken wat de Heere Jezus hun wilde doen toekomen. Alle zegeningen die Hij door Zijn kruisdood en opstanding heeft verworven, liggen in Zijn handen en vloeien daaruit voort.

Daarom is de hemelvaart van Jezus zowel voor Zijn discipelen als voor heel Zijn kerk van zo'n blijvende en onschatbare waarde voor het verdere leven op aarde. Want het geheim van Zijn zegen ligt hierin, dat Hij nabij is in alle omstandigheden, - ook in de moeiten van het leven. Hoewel hun Meester lichamelijk niet langer onder hen verkeert, mogen zij zeker weten onder Zijn zegenende handen te leven en met vast vertrouwen in alle heil, vrede, kracht en blijdschap in Hem voort te gaan.

Terwijl ze opzien gaan ze inzien van nu voortaan op geestelijke wijze met Hem te verkeren, alle dagen tot aan de voleinding der wereld. Uit de kracht van Zijn zegen is Zijn heengaan dan ook geen definitieve scheiding, maar blijvende aanwezigheid en hernieuwde gemeenschap, dat Zijn woord: 'Zie, Ik ben met u...' daadwerkelijk troost geeft. 'Naar Zijn Godheid, majesteit, genade en Geest wijkt Hij nimmermeer van ons' (Heid. Cat. antwoord 47). Daarmee is gelijk gezegd dat dit gebeuren bij Bethanië niet het sluitstuk is van de heilsfeiten.

Hemelvaart roept om Pinksteren. Immers naast de blijvende aanwezigheid van Christus komt er ook afstand. Jezus werd opgenomen in de hemel, " een werkelijke verandering van plaats, terwijl de discipelen zonder Hem naar de tempel in Jeruzalem terugkeren. Ze gaan echter niet zonder belofte en niet zonder blijdschap. Door Woord en Gee'^t zullen ze Hem zien met de ogen des geloofs. Hun hart zal zich verblijden en niemand zal hun blijdschap wegnemen. Dat begint hier al, wanneer Jezus wordt opgenomen in de hemel. God de Vader heeft er Zijn hand in en in de vreugde dat de Vader Zijn Zoon verheerlijkt, loven en danken de cliscipelen God. Is de hemelvaartsdag, die aan de gemeente geschonken is tot een vier-dag, ook voor u een dag van vreugde?

Hij werd opgenomen in de hemel. Die woorden zijn niet neergeschreven om weemoed te wekken maar om geloofd te worden. De Heere Jezus is niet heengegaan met onbekende bestemming. Allerminst, Hij heeft Zijn nieuwe adres achtergelaten 'opdat wij zullen zoeken de dingen die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechterhand Gods'. Christus is gekroond en Hij zal Zijn Woord (laten) spreken met de volmacht van de Heilige Geest tot op de dag van vandaag.

Staat dat Woord niet in de weg. Breek niet schouderophalend de kracht van het hemelvaartsevangelie. Het wil u brengen tot het levende verkeer met Christus in de weg van bekering en geloof. Wie Hem niet moet en van Zijn bloed niet gediend is, zal de troost van Christus' hemelvaart niet verstaan en Zijn heilrijke nabijheid missen. Degenen die Zijn bloed onrein achten kunnen Zijn zegen niet verwachten. Zonder Christus en zonder hoop.

Maar het kan anders. Wie in de nood en de schuld van zijn leven tot Hem uitgaat, mag vragen om de doorwerking van Zijn Geest om met Christus Jezus verbonden te worden door het geloof en onder Zijn zegenende handen te leven.

'Dat 's HEEREN zegen op u daal'; Zijn gunst uit Sion u bestraal"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen