Zijn onze kinderen eenzaam?

In deze tijd komt het steeds meer voor. dat jonge mensen zich eenzaam voelen. Dat geldt vooral tijdens hun groei naar de volwassenheid.

Zijn deze.jonge mensen dan alleen? Dat hoeft beslist niet het geval te zijn. want eenzaamheid is niet hetzelfde als het alleen-zijn.

Jongeren, die de hele week druk zijn geweest met hun werk of met hun studie, kunnen ervan genieten om af en toe alleen te zijn. Ze voelen zich dan niet eenzaam. Iemand kan zich in een druk gezelschap bevinden en tóch eenzaam zijn.

Het eenzaam-zijn kan soms heel nare gevolgen hebben. Eenzaamheid komt in alle leeftijdsfasen voor. Dus het komt ook voor bij gehuwden, ongehuwden en zeker bij bejaarden.

Mogelijke oorzaken

Eenzaamheid kan ontstaan doordat er binnen het gezin heel weinig contact is. Sommige ouders zijn zo druk bezet, dat ze weinig tijd hebben om naar hun kinderen te luisteren en met hen te spreken. Kinderen kunnen met hun vragen, zorgen en problemen niet bij zulke ouders terecht. De ouders zijn vaak afwezig! Het komt ook voor, dat de aanwezige ouders zo aan de televisie zijn gekluisterd, dat ze geen tijd beschikbaar willen stellen voor hun kinderen.

Eenzaamheid kan ook ontstaan door het verlies van iemand om wie onze kinderen veel geven. Hierdoor ontstaat een gemis, een gevoel van leegte. Wanneer onze kinderen één van hun ouders, een broertje of zusje, een oma of opa verliezen, kan dit bij hen een grote eenzaamheid teweeg brengen.

Het gezin moet voor de kinderen veiligheid, warmte en geborgenheid bieden. Wanneer dit niet het geval is, groeit het kind op in een kille, soms angstige omgeving. De invloed hiervan op het latere leven van zo'n kind kan heel groot zijn. Het kind mist dan contact met de overige leden van het gezin. Het is voor hen dan erg moeilijk om met anderen contacten op te bouwen. Het kan zelfs zover komen, dat ze contacten met anderen gaan mijden. Dit geeft een grote teleurstelling, dit geeft eenzaamheid.

Er kan ook een situatie ontstaan, waarin het kind zich afsluit voor anderen, zich terugtrekt. Hierdoor raakt het kind in een isolement. Dit kan wantrouwen tot gevolg hebben of een zich minderwaardig voelen.

Gevolgen van de eenzaamheid

Veel eenzamen proberen het gevoel van eenzaamheid te ontvluchten met behulp van allerlei middelen, die beslist geen oplossing bieden. Het kan gedurende korte tijd lijken alsof het een oplossing biedt, maar de ellende is daarna vaak nog veel groter dan voorheen. We bedoelen hier het gebruik van alcohol, drugs en allerlei vermaak, dat tegen de wil van onze God ingaat.

Door eenzaamheid kan men zichzelf helemaal van God en Zijn dienst afkeren. In zo'n situatie is hulpverlening zeer nood­ zakelijk. Iemand, die met raad en daad terzijde kan staan, zonder tegelijk het waarschuwende vingertje omhoog te steken.

Veel mensen weten precies wat wel en wat niet kan. maar een echt 'medelijden' kennen ze niet. Wanneer dit onze kinderen overkomt, mogen we hen voorhouden, dat 'het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon reinigt van alle zonde'. Misschien lijkt zo'n jong leven stuk en vergooid. Maar Christus zegt: 'Die Mij aanroept in de nood. vindt Mijn gunst oneindig groot'. Mogen ouders zulke kinderen verstoten en de rug toekeren, als Christus hen 'Zijn gunst' aanbiedt? Neen!

De oudste zoon uit de gelijkenis van "de verloren zoon' wist precies wat zijn broer had gedaan, maar de Vader bedekt dit met Zijn Vaderlijke liefde.

Van God verlaten zijn

Wanneer we ons in dit leven van God verlaten voelen, is dat een hoogst ernstige zaak. De woorden van de Heere Jezus aan het kruis: 'Mijn God. mijn God waarom hebt Gij mij verlaten', geven de zielenood van de Zaligmaker weer.

Hij moest die verlatenheid doorleven om de prijs voor onze zonden te betalen. Door Zijn gehoorzaamheid verwierf Hij vergeving voor zondaren uit het gehele menselijke geslacht. De Heere Jezus doorleefde ook het zich verlaten voelen van mensen in Zijn lijdenstijd als iets verschrikkelijks. Vinden wij het ook vreselijk om van God verlaten te zijn of leven we liever zonder God?

De Heere kan het zich van Hem verlaten voelen door Zijn Woord en Geest wegnemen door het hart te troosten dat schreiend tot Hem vlucht.

Positieve kanten van de eenzaamheid

Wanneer we mensen spreken, die zelf een indringende eenzaamheid hebben doorleefd, horen we soms over de positieve kanten van de eenzaamheid. Er kan een verlangen zijn naar eenzaamheid om met God gemeenzaam te kunnen zijn.

In de uitdrukking 'Eenzaam, maar met God gemeenzaam' ligt een getuigenis opgesloten.

We kunnen de eenzaamheid zoeken om door gebeden met ernst Gods aangezicht te zoeken. Kennen we binnen ons gezin déze eenzaamheid?

De Heere Jezus trok Zich vaak in de eenzaamheid terug om Zich voor te bereiden op Zijn grote Zaligmakende opdracht.

Eenzaam met het oog op de toekomst

Het kan nuttig zijn om op sommige momenten eenzaam te zijn.

Onze jonge mensen ervaren tijdens hun studie, dat het zijn nut heeft om een bepaalde tijd zonder gezelschap te zijn. Ze wijden zich aan hun studie en moeten zich vaak terugtrekken om dit met een goed resultaat te voltooien. Deze studie is verplicht (denk aan de leerplicht) en van belang voor de maatschappelijke positie van onze kinderen.

In de Bijbel lezen we, dat God aan bepaalde mensen een periode van eenzaam­ heid in het leven geeft. Dal is noodzakelijk om toebereid te worden voor de ecuwigheid. Dclt geldt voor oudere, maar zeer zeker ook voor jonge mensen. God stelt mensen in de eenzaamheid om hen voor te bereiden om als ambtsdrager in Gods Kerk te dienen.

Mozes en Elia brachten enige tijd in de woestijn door. Johannes de Doper en de Heere Jezus verbleven in de woestijn om toegerust te worden voor hun grote opdracht. Voor velen gebruikte de Heere perioden van eenzaamheid als oefenschool. We kunnen er zeker van zijn, dat Mozes, Elia en anderen achteraf het profijt van het eenzaam zijn hebben erkend.

Tot slot

We zijn ons bewust, dat bovenstaande beschouwing met betrekking tot 'eenzaamheid' beslist niet volledig is. Maar toch kunnen we de conclusie trekken, dat eenzaamheid enerzijds noodzakelijk en heilzaam kan zijn en anderzijds angstwekkend en gevaarlijk.

Wanneer ouders bij hun kinderen een bepaalde vorm van eenzaamheid ontdekken, is het raadzaam dit niet naast zich neer te leggen. Wanneer onze kinderen eenzaamheid 'negatief ervaren, hebben ze meestal hulp nodig. Hulp van vader en moeder of — indien nodig — hulp van buitenaf.

Wanneer we dit op z'n beloop laten, kan de hulp te laat komen! Het is zeker noodzakelijk om met onze kinderen deze nood voor Gods aangezicht te brengen. We kunnen er met Hem altijd over spreken, dag en nacht.

Misschien kennen onze kinderen deze 'negatieve eenzaamheid' niet. Dan hebben ouders de plicht hun kinderen te wijzen op hun taak ten opzichte van de eenzame naasten.

Er zijn in onze maatschappij zoveel mensen, die zeggen: 'Ik heb geen mens'. We denken aan bejaarden en alleenstaanden. Oudere mensen en alleenstaanden tellen immers zo graag mee. Wat kunnen onze jongeren soms veel 'licht' brengen in hun eenzaam bestaan, wanneer ze hen een bezoek brengen!

Het behoort bij de opvoeding van onze kinderen om hen 'oog te leren hebben' voor eenzamen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen