Bladeren
Voortgang bezuinigings procedure
Vervolg op 'Een visie op l
Vervolg op 'Een visie op l< erl< -zijn'
(een impressie van de voortgang van de bezuini gingsprocedure tijdens vergadering van de synod vrijdag 25 november jl).
Bezuinigen valt niet mee. Je kunt geld maar éénmaal uitgeven. We weten dat allemaal. In onze kerk moet dat echter nog geleerd worden, zoals synodepraeses ds. Wallet bij zijn inleidend woord opmerkte door te spreken over een leerproces'.
Hoe doe je dat bezuinigen? Dan moeten er prioriteiten gesteld en keuzen gemaakt worden. Maar dan is ook de bezinning nodig op de vraag welke keuzen de voorkeur vei; _dienen. Daarom heeft de noodzaak om te bezuinigen in onze kerk een intensieve bezinning op gang gebracht over de vraag welke opdrachten en taken in deze tijd door de kerk absoluut uitgevoerd moeten worden. Een bezinning dus over de wezenlijke vragen van het kerk-zijn. Daarom schreef het moderamen van onze Synode de nota 'Godsverduistering', die in de synodevergadering van maart 1988 besproken is. Daarom verscheen ook de nota 'Een visie op Kerk zijn', geschreven door de Centrale Beleidsstaf (C.B.S.), die aan de orde kwam in de synodevergadering van juni jl. Was er Voor de eerste nota waardering in de synode, van de tweede nota bleek dat veel minder het geval! De kritiek werd toen geleverd uit alle hoeken van de kerk. Daarom was er, nu in de novembervergadering de bezuiniging opnieuw op de agenda stond, een gespannen verwachting bij veel leden van de synode of en in hoeverre de gehoorde kritiek verwerkt zou zijn. Tevoren was echter reeds door het moderamen van de synode aangegeven, dat de diskussie in deze vergadering vooral gericht zou moeten zijn op de konkrete bezuinigingsvragen. Dit omdat het proces om tot de bezuinigingen te komen met spoed voortgang moet hebben. Helaas bleek echter, dat de C.B.S. in het nieuwe stuk er in feite niet uitgekomen was! Weliswaar had men geprobeerd de kritiek van de synode zo veel mogelijk te verwerken in aanvullende opmerkingen, maar het huidige stuk moest toch gezien worden als een vervolg op het eerder gepresenteerde rapport 'Een visie op Kerk zijn'.
e Wat ter tafel lag gaf een uitvoerige beschrijving te zien van de werkzaamheden van alle raden (die nu in 4 zogenaamde clusters met elkaar verbonden zijn) en sectoren van de kerk verricht worden. Echter: prioriteiten waren nauwelijks of in het geheel niet aangegeven. Veelal achtten de betrokkenen al hun werk noodzakelijk. Bovendien bleek uit de nota onmacht om tot een wezenlijke visie te komen betreffende de vraag naar het meest wezenlijke en noodzakelijke, dat door de kerk gedaan zou moeten worden. Met andere woorden: Er bleken in feite heel wat verschillende visie's op 'kerk-zijn vandaag' te bestaan! Zo kwamen we in het voorliggende stuk de zinsnede tegen: 'Het bleek voor het C.B.S. niet mogelijk te zijn een herziene nota te redigeren waarin aan alle punten van de kritiek werd tegemoet gekomen. Immers, veel reacties zijn zodanig van inhoud dat de andere, tegenovergestelde, mening wordt uitgesloten. Het 'gelijk' van de een blijkt het 'ongelijk' van de ander te zijn. In dit verband dient zelfs de vraag te worden gesteld of tengevolge van de geschakeerdheid van de Nederlandse Hervormde Kerk een eenduidige visie op kerk-zijn tot de realiseerbare mogelijkheden behoort.' Tot zover dit citaat.
Hiermee werd helaas weer eens zichtbaar hoe ver we in de kerk inmiddels uiteen gegroeid zijn. Wat de één als prioriteit beleeft, wordt door de ander als werk aangemerkt, dat achterhaald is.
Daar komt dan nog bij, dat vanzelfsprekend geen van de raden en sectoren van de kerk van het eigen werk zal zeggen, dat het volstrekt overbodig is! Dat had men trouwens ook niet kunnen verwachten.
Daarom was het huidige materiaal meer een inventarisatie als een stuk op grond waarvan nu konkrete bezuinigingsbesluiten genomen konden worden! Ook de Commissie van rapport beleidszaken naar aanleiding van het concept-beleidsplan van de Centrale Beleidsstaf
(C.R.AB.) stuitte bij haar beoordeling op het manco van het huidige stuk. Vandaar dat deze commissie een nog al ingrijpend rapport had geproduceerd met verregaande bezuinigings-
voorstellen. Zo werd er voorgesteld om de moeilijk overzienbare en moeilijk te coördineren veelheid van organen van bijstand (raden) en commissies door een duidelijker en minder vrijblijvende vorm van clustervorming te beperken. Ook was er het voorstel om de zeer vele werkgevers in de kerk te beperken tot één. Gedacht werd aan een sterke centralisatie en een managements-team van 6 of 7 personen. Ook zou de grote kostenpost van het S.M.R.A. nog eens kritisch doorlicht moeten worden. En wat te denken van de gedachte om voor alle werkzaamheden der kerk tot één lokatie te komen? Nodig was volgens het C.R.A.B. ook om voor dit alles een organisatie buro van buiten in te schakelen. (Immers van binnenuit leek men machteloos om tot het gestelde bezuinigingsdoel te komen).
Hoewel er over alle tot nu toe gegeven uitgangspunten in 'Visie op kerk-zijn' nog voldoende gezegd had kunnen worden, hield de synode in haar reactie zich op verzoek van het moderamen nu aan de concrete uitwerking! De vraag in de diskussie bleek vooral deze: Kunnen we het zelf redden om het doel van de noodzakelijke bezuinigingen op korte termijn te realiseren of komen wer er niet uit en moet er inderdaad hulp van buitenaf aangetrokken worden?
Het moderamen was met een besluitsvoorstel gekomen, waarin ook de bezinning op de voorstellen van het C.R.A.B. was opgenomen. In grote lijnen heeft dit besluitsvoorstel het gehaald. Naast een aantal andere, lagen er tenslotte ook vijf amendementen ter tafel, die er naar tendeerden om de zaken zoveel mogelijk in eigen hand te houden, maar wel op zeer korte termijn te komen tot een stuk met gestelde prioriteiten. Om zodoende in de juni vergadering van 1989 als synode definitieve besluiten te kunnen nemen.
Het moderamen werd aangewezen als de instantie om, na overleg met het C.B.S., dit stuk te produceren en ter tafel van de synode te brengen. In eerste instantie was er sprake van in overleg met de Centrale Beleidsstaf zulk een stuk te produceren. Via amendering werd tenslotte voor de bewoording 'na overleg' besloten. Daarmee koos de synode voor een weg, waarin besturende en uitvoerende instanties meer van elkaar gescheiden gehouden worden! Immers het moderamen is tussen de bestuurlijke kant (vergadering van de synode) en de raden (uitvoerende kant) de verbindende schakel.
Het moderamen zal nu dus uiteindelijk, als onderdeel van de ambtelijke vergadering, die de synode is, de definitieve voorstellen formuleren, waarna de synode in haar vergadering van juni 1989 de uiteindelijke prioriteiten hoopt vast te stellen. Hopelijk is hiermee het bestuur weer daar komen te liggen, waar het behoort te liggen: Bij de synode zelf! Het moet immers zo zijn, dat de synode niet alleen maar zijn fiat geeft op plannen, die door de raden en organen der kerk ingediend worden, maar dat deze vergadering de plaats is, waar het beleid gemaakt wordt! Zo alleen kan voorkomen worden, dat raden enz. een eigen leven gaan leiden en een aanbod van vragen en materiaal produceren, waar de gemeenten zich niet in herkennen. Hopelijk is een stap in de goede richting gezet. Of onze hoop bewaarheid wordt zal de vergadering van D.V. juni 1989 leren.
Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Vervolg op 'Een visie op l< erl< -zijn'
(een impressie van de voortgang van de bezuini gingsprocedure tijdens vergadering van de synod vrijdag 25 november jl).
Bezuinigen valt niet mee. Je kunt geld maar éénmaal uitgeven. We weten dat allemaal. In onze kerk moet dat echter nog geleerd worden, zoals synodepraeses ds. Wallet bij zijn inleidend woord opmerkte door te spreken over een leerproces'.
Hoe doe je dat bezuinigen? Dan moeten er prioriteiten gesteld en keuzen gemaakt worden. Maar dan is ook de bezinning nodig op de vraag welke keuzen de voorkeur vei; _dienen. Daarom heeft de noodzaak om te bezuinigen in onze kerk een intensieve bezinning op gang gebracht over de vraag welke opdrachten en taken in deze tijd door de kerk absoluut uitgevoerd moeten worden. Een bezinning dus over de wezenlijke vragen van het kerk-zijn. Daarom schreef het moderamen van onze Synode de nota 'Godsverduistering', die in de synodevergadering van maart 1988 besproken is. Daarom verscheen ook de nota 'Een visie op Kerk zijn', geschreven door de Centrale Beleidsstaf (C.B.S.), die aan de orde kwam in de synodevergadering van juni jl. Was er Voor de eerste nota waardering in de synode, van de tweede nota bleek dat veel minder het geval! De kritiek werd toen geleverd uit alle hoeken van de kerk. Daarom was er, nu in de novembervergadering de bezuiniging opnieuw op de agenda stond, een gespannen verwachting bij veel leden van de synode of en in hoeverre de gehoorde kritiek verwerkt zou zijn. Tevoren was echter reeds door het moderamen van de synode aangegeven, dat de diskussie in deze vergadering vooral gericht zou moeten zijn op de konkrete bezuinigingsvragen. Dit omdat het proces om tot de bezuinigingen te komen met spoed voortgang moet hebben. Helaas bleek echter, dat de C.B.S. in het nieuwe stuk er in feite niet uitgekomen was! Weliswaar had men geprobeerd de kritiek van de synode zo veel mogelijk te verwerken in aanvullende opmerkingen, maar het huidige stuk moest toch gezien worden als een vervolg op het eerder gepresenteerde rapport 'Een visie op Kerk zijn'.
e Wat ter tafel lag gaf een uitvoerige beschrijving te zien van de werkzaamheden van alle raden (die nu in 4 zogenaamde clusters met elkaar verbonden zijn) en sectoren van de kerk verricht worden. Echter: prioriteiten waren nauwelijks of in het geheel niet aangegeven. Veelal achtten de betrokkenen al hun werk noodzakelijk. Bovendien bleek uit de nota onmacht om tot een wezenlijke visie te komen betreffende de vraag naar het meest wezenlijke en noodzakelijke, dat door de kerk gedaan zou moeten worden. Met andere woorden: Er bleken in feite heel wat verschillende visie's op 'kerk-zijn vandaag' te bestaan! Zo kwamen we in het voorliggende stuk de zinsnede tegen: 'Het bleek voor het C.B.S. niet mogelijk te zijn een herziene nota te redigeren waarin aan alle punten van de kritiek werd tegemoet gekomen. Immers, veel reacties zijn zodanig van inhoud dat de andere, tegenovergestelde, mening wordt uitgesloten. Het 'gelijk' van de een blijkt het 'ongelijk' van de ander te zijn. In dit verband dient zelfs de vraag te worden gesteld of tengevolge van de geschakeerdheid van de Nederlandse Hervormde Kerk een eenduidige visie op kerk-zijn tot de realiseerbare mogelijkheden behoort.' Tot zover dit citaat.
Hiermee werd helaas weer eens zichtbaar hoe ver we in de kerk inmiddels uiteen gegroeid zijn. Wat de één als prioriteit beleeft, wordt door de ander als werk aangemerkt, dat achterhaald is.
Daar komt dan nog bij, dat vanzelfsprekend geen van de raden en sectoren van de kerk van het eigen werk zal zeggen, dat het volstrekt overbodig is! Dat had men trouwens ook niet kunnen verwachten.
Daarom was het huidige materiaal meer een inventarisatie als een stuk op grond waarvan nu konkrete bezuinigingsbesluiten genomen konden worden! Ook de Commissie van rapport beleidszaken naar aanleiding van het concept-beleidsplan van de Centrale Beleidsstaf
(C.R.AB.) stuitte bij haar beoordeling op het manco van het huidige stuk. Vandaar dat deze commissie een nog al ingrijpend rapport had geproduceerd met verregaande bezuinigings-
voorstellen. Zo werd er voorgesteld om de moeilijk overzienbare en moeilijk te coördineren veelheid van organen van bijstand (raden) en commissies door een duidelijker en minder vrijblijvende vorm van clustervorming te beperken. Ook was er het voorstel om de zeer vele werkgevers in de kerk te beperken tot één. Gedacht werd aan een sterke centralisatie en een managements-team van 6 of 7 personen. Ook zou de grote kostenpost van het S.M.R.A. nog eens kritisch doorlicht moeten worden. En wat te denken van de gedachte om voor alle werkzaamheden der kerk tot één lokatie te komen? Nodig was volgens het C.R.A.B. ook om voor dit alles een organisatie buro van buiten in te schakelen. (Immers van binnenuit leek men machteloos om tot het gestelde bezuinigingsdoel te komen).
Hoewel er over alle tot nu toe gegeven uitgangspunten in 'Visie op kerk-zijn' nog voldoende gezegd had kunnen worden, hield de synode in haar reactie zich op verzoek van het moderamen nu aan de concrete uitwerking! De vraag in de diskussie bleek vooral deze: Kunnen we het zelf redden om het doel van de noodzakelijke bezuinigingen op korte termijn te realiseren of komen wer er niet uit en moet er inderdaad hulp van buitenaf aangetrokken worden?
Het moderamen was met een besluitsvoorstel gekomen, waarin ook de bezinning op de voorstellen van het C.R.A.B. was opgenomen. In grote lijnen heeft dit besluitsvoorstel het gehaald. Naast een aantal andere, lagen er tenslotte ook vijf amendementen ter tafel, die er naar tendeerden om de zaken zoveel mogelijk in eigen hand te houden, maar wel op zeer korte termijn te komen tot een stuk met gestelde prioriteiten. Om zodoende in de juni vergadering van 1989 als synode definitieve besluiten te kunnen nemen.
Het moderamen werd aangewezen als de instantie om, na overleg met het C.B.S., dit stuk te produceren en ter tafel van de synode te brengen. In eerste instantie was er sprake van in overleg met de Centrale Beleidsstaf zulk een stuk te produceren. Via amendering werd tenslotte voor de bewoording 'na overleg' besloten. Daarmee koos de synode voor een weg, waarin besturende en uitvoerende instanties meer van elkaar gescheiden gehouden worden! Immers het moderamen is tussen de bestuurlijke kant (vergadering van de synode) en de raden (uitvoerende kant) de verbindende schakel.
Het moderamen zal nu dus uiteindelijk, als onderdeel van de ambtelijke vergadering, die de synode is, de definitieve voorstellen formuleren, waarna de synode in haar vergadering van juni 1989 de uiteindelijke prioriteiten hoopt vast te stellen. Hopelijk is hiermee het bestuur weer daar komen te liggen, waar het behoort te liggen: Bij de synode zelf! Het moet immers zo zijn, dat de synode niet alleen maar zijn fiat geeft op plannen, die door de raden en organen der kerk ingediend worden, maar dat deze vergadering de plaats is, waar het beleid gemaakt wordt! Zo alleen kan voorkomen worden, dat raden enz. een eigen leven gaan leiden en een aanbod van vragen en materiaal produceren, waar de gemeenten zich niet in herkennen. Hopelijk is een stap in de goede richting gezet. Of onze hoop bewaarheid wordt zal de vergadering van D.V. juni 1989 leren.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Printen
Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 december 1988
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 december 1988
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's
