Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het pad des levens:  over het Kruis-punt rechtdoor! (2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het pad des levens: over het Kruis-punt rechtdoor! (2)

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is Pasen geworden. Dat betekent dat door Christus' overwinning op de dood voor al de Zijnen het bord 'doodlopende weg' is verwijderd uit de berm van de levensweg. Het levenspad is gebaand. Dat is de weg die over het Kruis-punt rechtdoor gaat!

Kent u die weg? Bent u op de weg? Het levenspad is gebaand, daar is geen twijfel aan, maar gaan uw voeten er al op? Als het gaat om een 'kennen' van de weg moeten we oppassen. Kennen en kennen is twee. Kennen is wat anders dan weten van. Er wordt in de Schrift een diep ernstige waarschuwing gegeven aan hen die de weg wel geweten hebben - ook een soort 'kennen' toch? - maar niet bewandeld. Die zullen met vele slagen geslagen worden. Kent u het levenspad uit ervaring, is het uw pad al? 'Jezus leeft en ik met Hem...'

David zingt ervan in Psalm 16. Een machtige troost dat het levenspad in een doodswereld is gebaand. Maar meer nog, dat God er nu ook voor zorgt dat dit pad geen onbetreden pad zal blijven. Hoor maar: 'Gij zult mij het pad des levens bekend maken'. David zingt zijn vertrouwen hierin uit, dat God Zelf hem op dat pad zal laten wandelen in het vrolijk levenslicht. De HEERE leert David in al zijn aanvechting en strijd op een nieuwe weg gaan. Die kennen zijn vijanden niet. Zij, 'die een andere God begiftigen', zij wandelen op een weg van smarten. Ondanks al hun weelde en geluk. Maar David gaat de weg des levens. Zelfs al ziet het er naar uit dat hij moet gaan sterven. God blijft bij hem, en hij bij God. De HEERE is zijn Erfdeel. Zijn God is voor Hem en naast Hem. Wat een zekerheid op de levensweg! De dood heeft voor hem de schrik verloren omdat het Leven, de God van het Leven bij hem is. In dit vertrouwen leven, en dit melden in een lied, dat is wandelen op het pad des levens. Dat is de weg werkelijk kennen.

Hoe leert God ons dit pad bij ervaring kennen? Net als Hij het David leerde. Door er oog voor te geven dat alle andere wegen doodlopende wegen zijn. Daar moeten we achter komen. Wat wij zo gewoon zijn 'leven' te noemen is het vaak niet. Het mag geen 'leven' heten waar we niet bij God zijn en met Hem wandelen, ootmoedig voor Zijn Aangezicht. En wat zoeken we het daar toch nog zo vaak... Wat zijn wij ellendige mensen, niet alleen verdwaald in het doolhof van ons eigen 'ik', maar erger nog, in opstand tegen Gods weg. Hebben we het niet gezegd: 'Wijk van mij, want in de kennis van Uw wegen heb ik geen lust'. Wij 'kennen' Hem niet in onze wegen, en daarom zijn onze paden zo krom. Van nature is qns leven dat kromme pad dat zich cirkelt om ons eigen 'ik'. En dat zou leven moeten heten? Dat mens-zijn, om met een kerkvader te zeggen: 'incurvatus in se' verkromd in zichzelf? We lopen in kringetjes om onszelf heen, en zo komen we nooit verder. En toch, zulke mensen, en daar was David er ook een van, mogen 'nochtans, leren zingen van een God, Die er Zijn behagen in heeft om het levenspad bekend te maken aan verdwaalden in de dood. Christus kwam op ons dood spoor. Om ons ervan af te halen. Hij heeft niet gezegd: hier is de weg des levens, en zie nu maar hoe je er op komt. Hij heeft gezegd: 'Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.' Niet de Weg, Die wij toch niet zoeken en dus niet vinden kunnen... Nee, de Weg, Die ons zoekt en vindt! Hij zorgt er Zelf voor dat Hij de weg wordt van mensen als Thomas, die eerlijk moeten toegeven: 'Wij weten de weg niet...' Christus heeft het levenspad gebaand: over het Kruis-punt rechtdoor! Hij leert er ons door Zijn Woord en Geest ook op gaan. Daar is Hij elke 'Paasdag', elke zondag waarop Hij tot ons komt in Zijn Woord, mee bezig. Door het wonder van Zijn genade mag ons leven een weg en wandel worden met Hem, en dan is het pas echt Leven! Een wonderlijk levenspad leren we kennen. Want we leren er ook sterven, sterven aan onszelf Mijn 'ik' gaat er aan, en toch mag ik leven, want mijn leven ligt met Christus, verborgen in God. Over het Kruis-punt heen mag ik leven als Paulus: 'Ik ben met Christus gekruist, en ik leef, maar niet meer ik, Christus leeft in mij. Waarheen leidt dit pad? Het pad des levens slingert nog door een wereld vol dood. Wandelen op dit pad is en blijft nog wandelen in geloof. Het leven is werkelijkheid, geen twijfel aan, als we de stem van de Zone Gods gehoord hebben, en uit de dood leven mogen met Hem. Maar het is nog niet de volle werkelijkheid. Het pad des levens is niet alleen het pad van het leven uit de dood hier en nu, het leven van het geloof. Hét is ook het pad naar het leven toe. Naar het volle ongebroken eeuwige leven. Naar de eeuwige genieting van de gemeenschap met God, straks altijd bij de Heere wezen, altijd met Hem wandelen in heerlijkheid, dan komt er niets meer tussen. Ook daar zingt David van. 'Verzadiging der vreugde is bij.Uw aangezicht; liefelijkheden zijn in Uw rechterhand, eeuwiglijk'. Als de nabijheid van de HEERE op zijn levensweg, zijn pelgrimsreis hier beneden al heerlijk is, hoeveel te meer zal het straks zijn? De blijdschap zal dan onbepaald door 't licht dat van Zijn aanzicht straalt ten hoogsten toppunt stijgen. Daar gaat het heen.

Van welke andere weg kan het gelden, dat het beste nog komt? Als hier de reis is gedaan, en die reis is al een machtige vreugde ondanks alles, want het is de weg waarop we mogen gaan aan de hand van Zijn Woord en Geest. Maar hoeveel temeer als straks de volheid daar is?

Het pad des levens is geen vaag spoor met een onzeker doel. Het is de weg naar de overlopende volheid van vreugde: Straks God te mogen zien. Zijn vriendelijk aangezicht zien, onze vaderen zeiden: dat is 'zoeter dan het leven'. Want beter dan dit tijdelijk leven is Uwe goedertierenheid, och werd ik derwaarts weer geleid...' Ja, derwaarts, daarheen leidt dit pad!

De weg waarop de Heere Jezus ons zet, komt daar altijd uit, waar we voorgoed onszelf vergeten en verliezen, omdat we helemaal weg mogen zijn van dat zien: o. Hem te kennen, zoals we gekend zijn! En dan zijn daar ook de liefelijkheden in Zijn rechterhand, eeuwiglijk. Wat God ons geeft

in Zichzelf, hier al, en hoeveel temeer als we thuis mogen komen aan het einde van het pad. De hemelse zaligheid zal straks zijn: zo genoeg hebben aan de heerlijkheid van God, Zijn genade, dat we genoeg hebben van al het onze, en geen genoeg kunnen krijgen om al maar meer in Hem te zien, van hem te ontvangen, naar Hem te verlangen. Het is de volheid van Zijn liefde. Die liefde leidt hier op de weg, die wondere liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad en waarmee wij Hem liefkrijgen, die zet onze treden in Zijn spoor. En daar zal de levensstroom van ons uitmonden in de volle zee van Zijn eeuwige goedheid.

Quo vadis? Waarheen gaat gij? Met wie gaat gij? Is uw levensweg al een Levenspad? Je kunt niet met alle geweld op je eigen spoor willen blijven om dan aan het einde het doe! van het levenspad te vinden. Zo zouden sommigen het wel willen. Ze gaan nog op hun 'eigen weg', daar is het nog: verboden toegang voor het Leven Zelf Leven zonder het Woord van Zijn ge­ nadige leiding. Om Zijn Kruis-punt heen willen gaan... Maar dat gaat niet. Het gemis van de glans van Zijn genade zal straks een eeuwige nacht baren...

Met wie gaat u op pad? Leven is wandelen met Jezus Christus en Die gekruisigd. Wandelen in gebed, in verlangen: 'Ik zet mijn treden in Uw spoor, opdat mijn voet niet uit zou glijden, wil mij voor struikelen bevrijden en ga mij met Uw heillicht voor. Dan kijk ik terug langs mijn levensweg. Wat een wonder van genade dat Hij mijn dood spoor kruiste, dat Hij me over Zijn Kruis-punt heen meenam. Dan zie ik uit naar het doel. Dan wordt er nu al zingen geleerd van wat straks komt. En dat zingen maakt, ondanks alle beproeving de weg toch licht:

'Maar blij vooruitzicht dat mij streelt. Ik zal ontwaakt Uw lof ontvouwen, U in gerechtigheid aanschouwen, verzadigd met Uw Godd'lijk beeld.'

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 april 1989

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Het pad des levens:  over het Kruis-punt rechtdoor! (2)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 april 1989

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's