Gezamenlijk appèl

Als leden van de Nederlandse Hervonnde Kerk en de Gereformeerde Kerken willen wij u deelgenoot maken van onze ge dachten, van onze hoop, maar ook van onze zorgen ten aanzien van het proces van éénwording van onze beide kerken. We spreken in deze hrief gezamenlijk omdat wij eikaars hoop en elkaars zorgen voor de kerk, die wij liefhebben als het Lichaam van Christus, herkennen en delen.

Naar onze mening zal de geestelijke koers die in het SOW-proces gevolgd wordt in hoge mate het geestelijk gehalte van de kerk van de toekomst bepalen.

Wij geloven dat het de kerk wèl zal gaan wanneer wij trouw blijven aan de Confessie, die wij gezamenlijk ontvangen hebben en dat het ons niet goed zal gaan wanneer wij ontrouw zijn aan (de religie van) onze belijdenis. De reformatorische belijdenis achten wij hoog. Niet omdat wij halsstarrig aan het verleden wülen vasthouden. Ook niet omdat wij aan de letter op zich hangen. Maar omdat wij ademen in onze belijdenis. We horen in haar de Schrift zelf spreken, weergaloos en normatief In de aktuele situatie willen wij trouw blijven aan de belijdenis op een wijze zoals Groen van Prinsterer het ons voorgezegd heeft: onbekrompen en ondubbelzinnig. Wij kunnen derhalve van harte instemmen met die onderdelen in de stukken van SOW, waarin de trouw aan de Confessie duidelijk wordt verwoord (De Schets 1986, De Verklaring van overeenstemming van 31-10-1987 en De Schets 1988). We denken met name aan hetgeen in de Verklaring van overeenstemming inzake het samen kerk-zijn als volgt is geformuleerd: 'Het blijkt in dit proces immers te gaan om twee reformatorische kerken, die beide in gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift als bron der prediking en enige regel des geloofs en in de gemeenschap met de belijdenis van het voorgeslacht de zelfopenbaring van de drieënige God belijden.

In de weg van dit belijden — nader aangeduid met de drie algemene belijdenisgeschriften en de drie formulieren van enigheid —beloven beide kerken zich ambtelijk, onbekrompen en ondubbelzinnig te bewegen en te weren al wat dit belijden weerspreekt', (p.3) Wij denken ook aan de stellige uitspraak in De Schets 1988: Éénheid is verworteld in Schrift en Belijdenis', (p.3)

Tegelijkertijd echter moeten wij kennis nemen van allerlei visies en standpunten in onze kerken, waarover wij grote zorg hebben en waar naar onze mening SOW niet om heen kan. Wij denken bijvoorbeeld aan opvattingen over het gezag van de Heilige Schrift, ethische kwesties en de verhouding tussen het christelijk geloof en andere godsdiensten.

Hoe vaak blijkt dan het spreken in de kerk en soms zelfs van de kerk op gespannen voet te staan met onze belijdenis. Is er in het enerzijds willen instemmen met de belijdenis en het anderzijds ruimte geven aan opvattingen die de belijdenis weerspreken, geen sprake van een verwarrende tweeslachtigheid? Een tweeslachtigheid die correspondeert met het begrip 'pluraliteit'?

Dat er een zekere verscheidenheid bestaat en mag bestaan in geloof en belijden zal niemand ontkennen. Maar dat de kerk van de toekomst een plurale kerk zal moeten zijn, waarin een 'meervoudig luisteren' naar de Schriften wordt toegestaan (De Schets 1988, p.9) en waarin een verscheidenheid van geloofsbeleving ten aanzien van de kernpunten van het belijden mogelijk is... daarover hebben wij grote zorg. Kan dat wel in een kerk die belijdt gehoorzaam te willen zijn aan de Heilige Schrift en in gemeenschap met de belijdenis der vaderen te willen leven? Is dat soms één van de redenen dat het proces SOW in die gemeenten/kerken die willen leven vanuit de belijdenis zo weinig weerklank vindt?

In de publikaties rondom SOW wordt grote nadruk gelegd op de koinonia (gemeenschap) en de diakonia (dienstbetoon) van de kerk.

Wij zouden hier met nadruk de homologia (belijdenis) aan toe willen voegen. Homologia is in de Bijbel het openlijk uitspreken van de gemeenschappelijke verbondenheid met Jezus Christus (Rom. 10 : 9 en 10). Het is het samen erkennen dat Zijn heüswerk door kruis en opstanding het enige fundament is van ons behoud. Het IS het instemmen met het Woord der waarheid, de goede leer (1 Tim. 6 : 12). Het is hetzelfde zeggen als en in toepassing brengen van wat ons apostolisch is overgeleverd.

Het besef van de homologia bracht de Oude Kerk er toe te belijden dat Jezus niet alleen waarlijk mens is, maar ook waarlijk God. Het besef van de homologia deed de Kerk van de reformatie uitspreken dat wij alleen door het geloof, alleen door genade, alleen door het Woord, alleen door Christus zalig worden.

Datzelfde besef van de homologia bracht de Bekennende Kirche in Duitsland ten tijde van het demonische rijk van het nationaalsocialisme tot de belijdenis dat het Woord van God de enige norm is voor het handelen op alle terreinen van het leven (Barmer Thesen, 1).

Deze homologia, die behalve verbondenheid ook scheiding te. weeg brengt (2 Cor. 11:4; Gal. 1:8; 1 Joh. 4:2 en 3; 2 Joh. 7), is naar onze mening de dragende grond en de substantie van de koinonia en de diakonia van de kerk.

Wij geloven niet dat het goed is defaitistisch over de Kerk te denken. Dat mag niet! Wij geloven immers een heilige algemene christelijke Kerk, omdat wij geloven in de Heilige Geest, die is uitgestort en die bij ons blijft (Heidelbergse Catechismus, zondag 20).

Van harte onderstrepen wij hetgeen artikel 27 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis over de Kerk zegt: 'En deze heüige Kerk wordt door God bewaard, of staande gehouden, tegen het woeden van de hele wereld, hoewel zij soms een tijd lang zeer klein en als tot niet schijnt gekomen te zijn in de ogen der mensen; gelijk zich de Heere gedurende de gevaarlijke tijd onder Achab zevenduizend mensen behouden heeft, die hun knieën voor BaSl niet gebogen hadden.'

Wij hebben onze kerk hartelijk lief. Daarom hebben wij er geen behoefte aan het SOW-proces op een afstand te beoordelen en te veroordelen. Maar, omdat wij ons er bij betrokken weten, voelen wij ons te meer verantwoordelijk voor de beslissingen die genomen worden, vooral ook gezien onze verantwoordelijkheid voor de komende generatie. ,

We voelen ons geroepen allen die tot onze kerken behoren en met' name de kerkelijke vergaderingen met klem te vragen toch trouw te blijven aan de homologia, de religie van onze belijdenis. Homologia of pluraliteit... voor die keus staan wij.

Kiezen voor de homologia betekent dat we nee zeggen tegen leer en leven die in strijd zijn met Schrift en Belijdenis. Alleen zo kunnen we positief staan in het SOW-proces. En anders kan het naar onze overtuiging niet.

In afhankelijkheid van de Heere God, in gehoorzaamheid aan Zijn Woord, biddend om de leiding van de Heilige Geest, kunnen en mogen we verder gaan. Met broederlijke groet.

De hoofdbesturen van Het Confessioneel Gereformeerd Beraad in de Gereformeerde Kerken (Frankenslag 167, 2582 HK 's-Gravenhage)

De Confessionele Vereniging in de Nederlandse Hervormde Kerk (Westeriaan 12, 8011 CB Zwolle)

De Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk (Stationsweg 1, 2411 CK Bodegraven)

CIE. APPÈL:

Voor Het Confessioneel Gereformeerd Beraad in de Gereformeerde Kerken

drs. W. Kats, Apeldoorn

drs. J. Staat, Yerseke

Voor De Confessionele Vereniging in de Nederlandse Hervormde Kerk

ds. W. A. B. Hagen, Zwolle

drs. G. Pettinga, Utrecht

Voor de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk

dr. W. Verboom, Hierden

ds. H. Visser, Katwijk aan Zee

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen