Charismatische prediking (2)

Opwekkingsprediking

Charismatische prediking zou in zekere zin en met zeker recht ook de opwekkingsprediking mogen heten, die zich een geheel eigen plaats veroverde in de geschiedenis van het gereformeerd protestantisme.

Opwekkingsprediking zou dan voorshands niet al te vast omlijnd gedefinieerd mogen worden als prediking, binnen de gereformeerde traditie van de Kerk, die tot een opwekking van het geestelijk leven (revival) leidde óf deze met zich meebracht. De vraag naar een eventueel oorzakelijk verband tussen beide én de souvereiniteit van God in dezen, zal dan indringend moeten worden gesteld.

Evenals de vraag of opwekkingsprediking een synoniem is voor en identiek is aan Bijbelse prediking, dan wel of er tussen beide wezenlijke verschillen zijn of dat er sprake is van accentsverschillen.

In het laatste geval zou opwekkingsprediking meer of min onbijbels zijn.

Ondertussen dient dan wél de vraag naar het wezenlijke en het eigenlijke van Bijbelse prediking in deze vraagstelling te worden verdisconteerd.

Spurgeon

De onderhavige problematiek moge enigermate doorzichtig worden aan de hand van een aantal ervaringen en verklaringen in dezen van Charles Haddon Spurgeon. Deze veertigjarige pastor van de Metropolitan Tabernacle in het Londen van de negentiende eeuw wist in één van zijn preken te vermelden, dat gedurende de laatste twintig jaren (1874) er nooit door hem één enkele preek gehouden was - en hij durfde naar waarheid wel te zeggen, dat er nauwelijks één enkele dag voorbij gegaan was - waarop hij niet hoorde van mensen, die bekeerd waren geworden door de eenvoudige prediking van het Evangelie - in Londen of elders.

Als om de soliditeit daarvan te onderstrepen voegde hij er dan nog aan toe, dat het grootste gedeelte daarvan duidelijke en helderomlijnde bekeringen waren geweest. Hij dacht zelfs, d.at hij nooit één preek had gehouden, zonder, dat deze een bekering tot gevolg had gehad.

Het effect van zijn prediking bleef daarbij niet beperkt tot één bepaalde leeftijdsgroep. Neen, jong en oud waren in gelijke proporties onder zijn prediking vertegenwoordigd geweest en waren in dienovereenkomstige aantallen tot bekering gekomen.

Het is dan van belang er op te letten, dat Spurgeon ook bekeringen verwachtte, en dat hij er bij z'n kollega's op aandrong dit óók te doen, en wel iedere keer als ze preekten.

Gebed

Vervolgens is het van groot belang er op te letten, dat Spurgeon een man van gebed was. En hij schroomde niet dit aldus onder woorden te brengen: 'Ik heb deze morgen niet half zo veel gepreekt als ik gebeden heb. 'Voor ieder woord, dat ik gesproken heb, heb ik twee woorden in stilte tot God gebeden'.

Geen fanatisme

Voorts was Spurgeon in zijn 'revival'verwachting wars van fanatisme of sectarisme. Het ging hem bij het maken van bekeerlingen om 'werkelijke aanwinst', ook in die zin, dat hij het beschamend had gevonden, als men zou hebben moeten constateren, dat zijn grote gemeente samengesteld was geweest uit leden, die hij 'gestolen' zou hebben uit andere kerken.

Neen, het was hem vooral te doen om de 'goddelozen en de zorgelozen, die vanuit de wereld tot Christus werden gebracht'. Het ene regiment te recruteren vanuit een ander regiment was geen werkelijke versterking van het leger.

Om 'fresh men' (verse/nieuwe mensen) in het Evangelie-net te kunnen vangen, vroeg hij om meewerking en meeleven van zijn gemeente. Gedurende enkele jaren verzocht hij - een keer per kwartaal - zijn gemeenteleden weg te blijven op zondag. Ze moesten dan maar thuis bidden of naar een andere kerk gaan, opdat de Tabernacle gevuld zou kunnen worden met 'outsiders'. Dan waren er ook 5 tot 6000 mensen, en terwijl Spurgeon preekte, waren er in de 'basement' (benedenzaal) constant 25 van zijn 'eigen' mensen in gebed.

En aldus werd zijn prediking bijna letterlijk gedragen op de vleugels van het gebed.

Inzet

Bij de verwachting van een opwekking van geestelijk leven achtte hij een persoonlijke inzet van vitaal belang, want het gevaar was reëel aanwezig - meende hij - dat men op een religieus mechanisme ging vertrouwen, waarbij men het werk van de Heere zou overlaten aan secretarissen, commissies en evangelisten.

Het geestelijk leven mocht dan niet beperkt blijven tot de 'binnenkamer', neen, het moest overal uitbreken - in de huiskamer, in de werkplaats, op kantoor, op de markt en in de straat.

Men was immers al te zeer geneigd dit te beperken tot het kanaal van de zondagse kerkdiensten en godsdienstige samenkomsten.

Het geestelijke leven verdiende een betere bedding en moest deze ook hebben, als men werkelijk betere tijden wilde zien. Dan moest het geestelijk leven uitbreken over mensen, die daar nog onverschillig voor waren, en het moest plaatsen binnenkomen, waar men het zou ervaren als een indringer.

De tijd

Vanuit deze horizontale dimensie van het heil kwam voor Spurgeon ook de maatschappelijke betrokkenheid in het vizier. Daarom moest de religie vitaler en krachtiger worden, dan ze op dat moment in zijn tijd was, zodat er een krachtige publieke opinie gecreëerd zou kunnen worden met

betrekking tot waarheid, gerechtigheid en levensvemieuwing. En aldus zou het te wensen zijn, dat de christelijke kerk meer kracht en invloed zou hebben over-de gehele wereld inzake gerechtigheid, sociale hervormingen en morele vooruitgang.

Al deze zaken waren constitutief (medebepalend) voor Spurgeon's conceptie van een geestelijke opwekking.

Spurgeon's prediking resoneerde en resulteerde in een grote daadwerkelijke maatschappelijke bewogenheid en in een politiek geëngageerd zijn.

Hij stichtte een weeshuis en armenhuizen, ondernam akties om de dagelijkse nood van de arme plattelandsbevolking te verlichten, wees op het schrijnend onrecht wat de arbeidersbevolking werd aangedaan én op de miserabele omstandigheden waaronder arbeiders moesten werken, veroordeelde kinderarbeid, pleitte voor 'passend' werk voor vrouwen buitenshuis, streed tegen alcoholisme en slavernij (in Amerika), bekritiseerde het Engelse kolonialisme en imperialisme en ging persoonlijk naar Downingstreet 10 om minister-president William Gladstone verregaande politieke voorstellen te doen.

Spurgeon's evangelische bewogenheid in zijn prediking werd ook omgezet in klinkende munt en pasmunt in en voor de tijd, waarin hij leefde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen