'Alzo woonde Izak...'

In de geschiedenissen van de aartsvaders worden ons telkens plaatsen genoemd, waar ze gewoond hebben. Van Izak weten we, dat hij zich lange tijd heeft opgehouden in de omgeving van de waterput Lachaï-Roï. Deze waterput lag in de huidige Negev. De noordelijke Negev is een typisch steppegebied, waar gezien de genoemde put, de watervoorziening voor het vee niet in gevaar kwam. Maar in tijden van grote droogte kon ook hier het voedsel gaan ontbreken. Nu zo'n voorval vindt hier plaats: 'En er was honger in dat land, behalve in de eerste honger, die in de dagen van Abraham geweest was; daarom toog Izak tot Abimelech, de koning der Filistijnen te Gerar'. Een trek met de kudde naar Egypte via het gebied van de Filistijnen lag gezien de waterrijkdommen van de Nijl voor de hand. Maar de Heere gaat niet zelden wegen met ons, die niet voor de hand liggen. Want we lezen: 'En de Heere verscheen hem en zeide: Trek niet af naar Egypte; woon in het land, dat Ik u aanzeggen zal.' De Heere zegt hier in de eerste plaats, dat de aartsvader met zijn gezin en kudde moet wonen op de plaats, die Hij hem aanwijst. In de tweede plaats zegt de Heere: Woon als vreemdeling in dat land...' Is dat geen onmogelijke opgave? Het lijkt een weldenkend mens allemaal onbevredigend. Waarom niet in Egypte, de korenschuur van het oosten? En waarom jezelf niet aangepast aan de gewoonten des lands?

Wanneer Izak dit echter doet, dan heeft hij een zeer belangrijke zekerheid: De Heere zal met hem zijn! En is dat niet te verkiezen boven alles? Maar dit is wèl een zaak van geloof. Zo staat Izak hier voor een ingrijpende beslissing. De voor de hand liggende weg is die van de korenschuur van Egypte! Maar de aartsvader mag het anders zien. Hetgeen Christus ook zegt in het Nieuwe Testament: Die in Mij gelooft, die van dit Water drinkt zal niet dorsten in eeuwigheid! Daarom lezen we in vers 6: 'Alzo woonde Izak te Gerar'.

Alzo! Op Gods bevel breekt hij de tocht af en houdt hij verblijf in Gerar. Hij woont daar onder de inwachting van de beloften van de Heere: 'En Ik zal met u zijn, en Ik zal u zegenen; want aan uw zaad zal Ik al deze landen geven, en Ik zal de eed bevestigen, dien Ik uw vader Abraham gezworen heb.' Zo zal aan u de eed, die Ik uw vader Abraham gezworen heb, bevestigd worden! Gods verbond wordt hier onder de naam van een eed genoemd. Gods verbond is geen loze kreet of voze zaak. Ook ons zegt Hij, dat Hij onze God en de God van ons nageslacht zal zijn! Houden wij het op dat Woord van Hem? Wij zeggen wel eens wat makkelijk dat de beloften de zaak zelf nog niet zijn. En inderdaad de beloften moeten aan het hart door de Geest worden toegepast. Maar anderzijds is het gevaar niet denkbeeldig, dat wij over de beloften denken als stellen deze feitelijk niets voor. Maar wij mogen onze Doop en Gods verzegelde beloften nooit verachten. De Heere verklaart onder ede: Gij zijt met uw kinderen in zonden ontvangen en geboren, maar Ik zeg u, dat u en uw kinderen in Christus geheiligd zijn! En 'geheiligd zijn' betekent 'apart gezet zijn'. Voor Christus bestemd zijn! Het 'jawoord' van ouders betekent dat zij God op Zijn Woord geloven als Hij zegt: Ik ben uw God! Ik heb recht op jou! Op je hart, maar óók op je leven en op dat van je kinderen! Je behoort in je gezin te doen wat ik je opdraag, want je behoort mij toe! Is dat nu de praktijk van ons gezinsleven? De Heere zegt tegen Izak: 'Trek niet naar in Egypte...' Maar, zo had Izak kunnen tegenwerpen, daar is het toch goed? Daar is water in overvloed! En toch: Daar is voor Izak geen droog brood. Voor Gods volk is er slechts voedsel, wanneer de Heere hen te eten geeft. Liever een moeitevol leven met de Heere, dan een gemakkelijk leven zonder Hem. Bovendien blijkt, dat de Heere het Izak tegen alle denken in gemakkelijk maakt en hij dadelijk overladen wordt met rijkdommen! Trek niet af naar Egypte! Het gevaar is niet denkbeeldig, dat wij tïaarheen aftrekken met onze gezinnen. Dat wij de weg van Gods Woord juist vandaag maar moeizaam vinden! Bij allerlei beslissingen plegen we meer onze argumenten af te wegen, dan dat we Gods Woord voor het richtsnoer houden! Wat moet je met dat Woord immers beginnen buiten de kerk? Wie houdt daar met dat Woord rekening als het genoemd wordt? Dan ben je immers een eenling! Ja, maar... moest Izak niet juist als een vreemdeling wonen en werken? Juist zo!? ! Als een gehoorzame aan Gods Woord! De Heere volgend tegen alle rede in! Gesterkt in de verwachting door de eed aan Abraham! Ja, door de eed! Waar houden we het op en waar wijzen we onze kinderen op als ze meegezogen worden door de zuigkracht van deze tijd en deze wereld? Houden we het er dan op, dat we eenmaal 'ja' gezegd hebben op die vraag bij de Doop 'of we ook bekenden, dat onze kinderen in Christus geheiligd waren'? Geloven we van harte, dat onze gedoopte kinderen Christus toebehoren? ! En houden wij dat Woord des Heeren voor een eed door Hem gezworen, wanneer Hij zegt 'Ik ben uw God en van uw zaad na u!'? Zo dat u zegt ziende op wat hij u leert en wat Hij verzegeld heeft: Ja, Heere, Gij zijt mijn God, U zal ik loven! Wat heerlijk als we zulke ouders hebben! Wat wordt het anders, wanneer we zo onze kinderen mogen gaan opvoeden. Als we hen tot dat geloof mogen leiden, waaruit wi] zelf mogen leven. Dan is onze opvoeding deel van dat geloofsleven. Dan is het niet 'gekunsteld'. Ontbreekt het juist daar niet dikwijls aan? Wij kunnen van onze kinderen niet eisen, dat zij zich ophouden in hun leven binnen de grenzen van Gods geboden en als een 'vreemdeling' in deze wereld zijn, als wij het hen zelf niet voorleven.

Daarom luistert het zo nauw met het geloofsleven en is de verantwoordelijkheid zo groot, wanneer de Heere ons zegent met een gezin. Izak was als vreemdeling

rijk in Gods beloften! Het geloofsleven is rijk zijn in Gods Woord en Beloften! Het zaad zal Izak door de Heere vermenigvuldigd worden en al deze landen zullen het erfdeel zijn! Maar lest best: 'En in uw zaad zullen gezegend worden alle volken der aarde!' Even zulke woorden klonken eenmaal tot Abraham! De belofte van de geboorte van de Christus ligt daar en blijft daar liggen! Want in Hem zullen de volken gezegend worden. De Doop is er het sprekend bewijs van, dat ook wij met onze kinderen in dat Israël geteld en ingelijfd worden! Dat werk vindt doorgang! Nog worden ze toegebracht in de lijn van de geslachten. Nog worden er erfgenamen Gods geboren! Maar leven wij daarbij als gemeente en gezinnen? De Heere zegt nog: 'Daarom, dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is...' Zo mogen Godvruchtige ouders ook vandaag nog weten, dat de Heere hun Godsvrucht belonen wil! U maakt u zorgen over uw kinderen.

De pubertijd is zo'n moeilijke leeftijd. Ze worden zelfstandiger, ze gaan hun weg. Ze krijgen straks hun eigen leven. Vrees is een slechte raadsvrouwe. Laten we in kinderlijk vertrouwen op Gods Woord en Beloften mogen zien. De vreze des Heeren is het beginsel der wijsheid! En de vreze des Heere, dat is in de eerste plaats, hetgeen wij bij Abraham zien en nu ook bij Izak ontdekken: 'Alzo woonde Izak te Gerar'. Naar Zijn bevel en gesterkt door Zijn beloften! Laten ook wij wonen en leven op het terrein, dat afgebakend wordt Door Zijn Woord en Gebod. Dan zijn we ook op onze plaats. Hij zal het waarmaken, dat ook onze kinderen Hem toebehoren! Hij zal hun hart neigen. Neigen naar Zijn Woord en dienst, gelijk wij dan weten, dat Hij ook ons hart daarheen dagelijks neigt. Dan weten wij onszelf, ons gezin, onze kinderen onder Zijn hoede!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen