Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Charismatische prediking (4)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Charismatische prediking (4)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Evangelisatie

Een geestelijke opwekking kan zich dan pas werkelijke 'breed maken', als het letterlijk buiten de kerkgebouwen treedt.

In dit verband komt Spurgeon's pleidooi voor openluchtprediking in het vizier; daartoe waren immers Whitefield en Wesley destijds ook overgegaan? !

Over geheel Engeland zag hij tienduizenden, in de steden, de dorpen en de gehuchten, die van het Evangelie nooit zouden horen, zolang de openluchtprediking verwaarloosd werd. Het mocht een verheugende zaak worden genoemd, dat God hen toestond in kerken en 'chapels' te preken. Alleen, hij durfde niet te pretenderen, dat hiervoor enig apostolisch precedent te vinden zou zijn, in ieder geval was dit er niet om de Evangelie-bediening tot zulke plaatsen te beperken.

Spurgeon was van mening, dat het toegestaan was zulke aparte gebouwen te hebben voor de verkondiging van het Evangelie, zo lang dit orde en stichting ten goede kon komen, maar nergens zag hij een Schriftuurlijke legitimatie om zulke plaatsen 'heiligdommen' of'huizen van God' te noemen, want deze plaatsen waren alleen heilig zo lang daar 'heilige mensen' vergaderden.

Voorts achtte hij het beslist een kwalijke zaak om de prediking binnen de muren van een gebouw te beperken. Immers, Jezus preekte niet alleen in synagogen, maar toch ook vanaf een berghelling of vanaf een boot of op een publieke plaats? ! Voor Jezus was een gehoor het enige noodzakelijke.

Het treft opnieuw, dat Spurgeon's Geest doortrokken prediking tegelijk tijd-doortrokken en tijd-betrokken is geweest. Dat bracht het Woord mee, dat hij in de Geest preekte. En dat bracht de Geest mee, waarin hij het Woord preekte.

Evangelisatie-methoden

Spurgeon was beducht voor evangelisatiemethoden, waarbij het 'naar voren komen' geïdentificeerd werd met het 'komen tot Jezus'.

Want wie echt overtuigd werd van de waarheid Gods, die zou de laatste zijn om in te stemmen met publieke akties, als waartoe een 'oproep om naar voren te komen en zo te kiezen voor Jezus' zo iemand wilde forceren.

Meestal zou immers een gewond geweten veel liever alleen zijn om in het verborgen te bloeden. En het was heel erg moeilijk om echt helemaal bij iemand te komen, die onder overtuiging van zonde leefde, want hij kroop dan zover mogelijk in zich zelf weg, dat het onmogelijk was om hem te volgen. Afkeurend constateerde Spurgeon het ontbreken van Schriftuurlijke normen, die als 'tests' aangelegd zouden moeten worden bij hen, die voorgaven bekeerd te zijn: 'Ik heb jonge mensen horen zeggen: Ik weet, dat ik verlost ben, omdat ik me zo gelukkig gevoel! Wees daar maar niet zo zeker van. Vele mensen denken van zichzelf, dat ze erg gelukkig zijn, terwijl ze toch niet verlost zijn'.

Spurgeon prefereerde de 'ouderwetse' vormen van overtuiging van zonde, want naar zijn oordeel 'produceerden' zij betere en stabielere gelovigen dan de moderne oppervlakkige methoden.

Met klem wees hij dat soort opwekkingsprediking af, dat het niveau van de waarheid op vele punten doet dalen om de mensen toch vooral maar te kunnen bemoedigen.

Hij wenste geen 'succes' in zijn bediening, als God hem dit niet gaf En het was zijn gebed, dat dit mocht gelden voor ieder, die in Gods koninkrijk werkte. Want al zouden we zoveel bekeerlingen kunnen ophopen als het zand aan de oever van de zee, bekeerlingen, die we gemaakt hadden door middel van dwaze en onchristelijke methoden, dan zouden ze toch weer verdwijnen zo gauw er weer een ander getij opkwam.

Normaal

Spurgeon was ervan overtuigd, dat zijn Tabemacle-gemeente een geestelijke opwekking had doorgemaakt. Dat was gedurende deze twintig jaar eigenlijk een 'normale toestand' voor ons - zei hij in 1874. Zonder enige onderbreking had God het aantal mensen, dat gered was geworden door de prediking van de waarheid, destijds doen stijgen.

Toch was hij niet licht tevreden: 'Wanneer zal er een grotere zegen komen? Hoe kunnen wij haar verkrijgen? Wanneer zullen we de grote massa van de goddelozen onder de indruk kunnen krijgen? '

Evenzo was hij ten aanzien van het imago van zijn 'revival' niet geheel gerust. Voor overspannen opwinding en excessen - die zovele opwekkingen hadden gekenmerkt - was hij beducht. Anderzijds riskeerde hij liever de gevaren van een 'tornado' van religieus enthousiasme, dan zich tevreden te stellen met 'stilstaande lucht in een dood formalisme'.

Maar gevaarlijk bleef dat 'enthousiasme' in zekere zin wel weer, want plaatsen, die het grootste religieuze enthousiasme hadden meegemaakt, waren later vaak weer moeilijk te 'bereiken'. Want de zintuigen van de mensen waren dan hard geworden in de oven van het fanatisme.

Het moest eigenlijk gaan om een echte en continue herleving.

Idealisering

Enerzijds verbond Spurgeon zijn 'revivalverwachtingen' te sterk aan het verleden - waarbij hij niet ontkwam aan idealisering. Anderzijds verbond hij zijn verwachting van een 'revival' sterk aan de prediking van de 'gereformeerde leer', waarbij hij geen oog had voor het verschil tussen het 'Reformatie-revival' en het 'Methodistisch-revival' - de laatste was immers sterk verwant aan het Puritanisme, dat voor Spurgeon identiek was met de leer van de Reformatie.

Geconstateerd moet worden, dat zijn relatering van de 'revival-verwachting' aan de historie van de achttiende eeuw dienaangaande, sterker is geweest dan aan de Reformatie van de zestiende eeuw.

Omgekeerd was de prediking van C. H. Spurgeon te reformatorisch - in vergelijking met de methodistische prediking van G. Whitefield - om een gelijk effekt te kunnen sorteren.

Als Spurgeon min of meer teleurgesteld was, als hij 'zijn revival' vergeleek met 'dat van Whitefield enz.', dan moet - bij nader inzien - de vergelijking toch positief uitvallen ten gunste van hemzelf

Prediking

De opwekkingsbrief van Spurgeon was Bijbelse prediking, of beter: zijn Bijbelse prediking was opwekkingsprediking ofwel charismatische prediking, die een geestelijke opwekking met zich mee bracht.

Zijn Baptisme in de voedingsbodem van het Puritanisme bracht uiteraard eigen accenten mee, maar deze effectueerden een gradueel en geen essentieel verschil met het Calvinisme.

Rotterdam,

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 juni 1989

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Charismatische prediking (4)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 juni 1989

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's