Het functioneren van de gemeente (3)

De gaven
Maar met de vruchten van de Heilige Geest alléén zijn we er nog niet. De Schrift kent ook de geestelijke gaven, de charismata. In 1 Cor. 12 worden ze genoemd: 'Want dezen wordt door de Geest gegeven het woord der wijsheid, en een ander het woord der kennis door dezelfde Geest. En een ander het geloof door dezelfde Geest en een ander de gave der gezondmaking door dezelfde Geest. En een ander de werkingen der krachten en een ander profetie en een ander de onderscheidingen der geesten. En een ander menigerlei talen en een ander uitlegging der talen'.
Met deze gaven of charismata is het wat moeilijk gesteld in de gemeente. Het gaat dunkt me niet aan ze tijdgebonden te verklaren. Waarom zouden we uitspraken van Paulus b.v. ten aanzien van het ambt voor de vrouw niet tijdgebonden achten en dat wat de Schrift zegt over de charismata wel?
Met bepaalde gaven hebben we normaliter in de gemeente geen moeite. In een goede gemeente komen deze gaven, zeg ook vruchten, voort. Wat is een gemeente zonder geloof, kennis en wijsheid? Anders staat het echter met de gaven van profetie, gezondmaking en talen. Waarom hebben we deze drie gaven geëlimineerd uit het gemeentelijke leven? Vaak wordt gezegd, dat deze gaven tot de eerste bedeling, tot de vroeg-christelijke gemeente behoorden en daarna niet meer voorkomen. Verklaren we echter de Schrift op deze punten dan niet tijdgebonden?
De uitvoerige verhandelingen, waarin argumenten worden aangedragen om de gaven in de Schrift tussen haken te zetten, hebben me nooit kunnen overtuigen. Ds. G, Boer schreef in de tijd, dat de kwestie van de vrouw in het ambt speelde, dat we de Geest vrij hebben te laten, wanneer Hij ook vandaag de gaven laat functioneren in de Gemeente.

Schriftplaatsen
Ik laat nu volgen enkele schriftplaatsen, waar van bijzondere gaven sprake is. Vooropgesteld zij, dat de ambten zèlf gaven zijn van de Heilige Geest. Het is de hoge greep van de Reformatie geweest, dat men uit de veelheid van de Schriftgegevens de drie ambten heeft gedestilleerd, te weten het ambt van herder en leraar, het ambt van opziener over de gemeente (de oudste of de ouderling) en het ambt van diaken, de uitdeler in dienstbetoon. Als zodanig behoren de charismata ook in de ambten vertegenwoordigd te zijn. Ambtsdragers zèlf kunnen met bijzondere gaven bedeeld zijn. Zouden zij soms ook niet de bijzondere gaven van Galaten 5 kunnen bezitten?
De apostelen zelf bezaten de gaven van gezondmaking en van krachten. Petrus wekte zelfs Tabitha op en Paulus Eutichus. Petrus en Jacobus genazen een kreupelgeborene (Hand. 3). Ook de prediking van Filippus ging met krachten en tekenen gepaard (Hand. 8). Zelfs de schaduw van Petrus had genezende kracht (Hand. 5). Deze geestelijke gaven betroffen echter niet alleen de apostelen. In Joh. 14 : 2 zegt Christus: Die in Mij gelooft, de werken die Ik doe, zal hij ook doen en zal meerdere doen dan deze'.
Zou dit ook niet mogen slaan op de ambten, die in de apostolische navolging staan? Tegelijk staat het in de Schriften ook in het kader van het ambt aller gelovigen. In Markus 16 : 18 noemt Jezus zelfs onder de onzen, die de gelovigen na Zijn hemelvaart zullen volgen, dat zij op kranken de handen zullen leggen en zij zullen genezen. Maar in Jacobus 5 : 14 wordt dit toch weer betrokken op het ambt van ouderling. De gelovigen wordt aangeraden bij ziekten de ouderlingen te roepen, opdat het gebed van de ouderlingen de ziekte genezen zal.
Zo is het ook met de gave van de profetie. Van Silas wordt vermeld, dat Hij een profeet was (Hand. 15 : 32). Agabus voorspelde een naderende hongersnood (Hand. 11 : 28) en de gevangenneming van Paulus te Jeruzalem (Hand. 2 : 11). In Efeze 4 : 11 wordt dan ook gezegd, dat God in de gemeente gegeven heeft sommigen tot profeten, sommigen tot evangelisten en apostelen, sommigen tot herders en leraars. Ook in Handelingen 13 wordt onderscheid gemaakt tussen profeten en leraars. Weliswaar is profetie in de eerste plaats vertolking van Gods openbaring, zodat deze in iedere dienst des Woords plaatsvindt, maar in genoemde gevallen is toch duidelijk sprake van bijzondere inzichten in de bedoelingen Gods aangaande verleden, heden en toekomst. Deze gave van de profetie heeft in de christelijke gemeente ook na de Reformatie een plaats gehad. Er zijn profeten en profetessen geweest, die bijzonder inzicht door de Heilige Geest hebben ontvangen in dingen, die stonden te gebeuren of in een doorschouwing van de tijd naar de toekomst toe. Zo is er ook van tijd tot tijd de gave van de gezondmaking geweest.

Kenmerk
Ter afsluiting zij gezegd, dat de bijzondere gaven geen kenmerk vormen voor de echtheid van het geloof. Zou dat het geval zijn, dan zou er van echt geloofsleven in de gemeente nauwelijks sprake zijn. We denken hier aan de kwalijke uitwerking van de Pinkstergemeenten, die wanneer de gave van de gezondmaking niet functioneert, tot de conclusie komen, dat er dan van geen geloof sprake is. Desalniettemin moeten we zeggen, dat genezing op het gebed Goddank ook in de christelijke gemeente voorkomt. Misschien moeten we vandaag zeggen, dat we wel eens al te veel hebben gesteund op rietstokken, die onze hand doorboren, namelijk dat we ons onvoorwaardelijk hebben overgegeven aan de gaven van de medische wetenschap en niet meer rekening houden met de mogelijkheid, dat God op het gebed geneest. Nog een stap verder: de tekst uit Jacobus 5 : 14, waarin de gelovige wordt opgeroepen bij ziekte ouderlingen te roepen, functioneert in het geheel niet meer. Hebben we hier dan de Schrift tijdgebonden verklaard? Dit laatste vraag ik ook ten aanzien van het spreken in tongen. Paulus relativeert deze gave in 1 Cor. 14 : 18 als hij zegt: Ik dank mijn God, dat ik meer vreemde talen spreek dan gij allen, maar ik wil liever in de gemeente vijf woorden spreken met mijn verstand, opdat ik ook anderen moge onderwijzen, dan tienduizend woorden in een vreemde taal.'

Echter ontkent hij de gave van de talen niet. Hij is de laatste, die het als een wet voor allen wil opleggen. Ook deze gave is geen kenmerk van echt geloof. Maar nergens spreekt hij het bestaan van deze gave in de christelijke gemeente tegen. Paulus plaatst ze slechts in de kontekst van het totale werk van de Heilige Geest. Er is verscheidenheid van gaven naar de genade, die ons gegeven is, zegt hij in Romeinen 12. Dat betekent, dat hij er wel de ruimte voor laat. Het Woord van God is niet gebonden en dit Woord is het voertuig van de Heilige Geest, die ook gaven tot der mensen troost uitdeelt in het midden van de gemeente. Het zou kunnen zijn, dat vernieuwing van de gemeente vandaag samenhangt met het opnieuw ontdekken van de gaven van de Heilige Geest ná en naast de vruchten van de Heilige Geest. Al besef ik, dat grote behoedzaamheid hier geboden is. Van Spurgeon is bekend, dat hij in tongen heeft gesproken. Hij heeft deze gave van de Geest niet aan zijn hoorders, niet aan de gemeente opgelegd. Maar hij heeft ook nooit weersproken, dat deze gave in de gemeente zou kunnen functioneren. Zonder de prediking van Blumhart is de gave van de gezondmaking aan het licht getreden, zonder dat deze erop uit was om spectaculaire zaken op te roepen in het midden van de gemeente.
Eenvoudige godvruchtigen in de gemeente hebben soms ook voorzien wat in de nabije of verrdere toekomst zou geschieden. Zij waren bedeeld met een charisma van de Geest om de eigen tijd en de toekomst te schouwen.

Vrijheid
Welnu, waar de Geest des Heeren is, is vrijheid. Wanneer de gaven van de Heilige Geest wettisch worden gehanteerd, is er iets mis in de gemeente. Maar wanneer de gaven van de Geest ontbreken, leeft de gemeente ook onder haar bijbelse niveau. De gemeente mag de ambten ontvangen als een gave van de Heilige Geest, maar de gemeente kan ook niet buiten een charismatische geleding. Gemeenteleden afzonderlijk hebben ook, als het goed is, gaven van de Geest ontvangen, die ze ten nutte van de gehele gemeente mogen aanwenden. Laten we bidden om een doorbraak van de Heilige Geest, opdat de gemeente mag worden vernieuwd. Die doorbraak van de Geest zal gekenmerkt zijn door uitbranding van alles wat zich niet verdraagt met het Woord Gods, door verheerlijking van Christus. De Heilige Geest neemt het altijd uit Christus, verkondigt het ons en brengt ons tot vervulling met de Heilige Geest. Wanneer de Geest in de gemeente werkt, gebeurt er in de harten van mensen een en ander. De Heilige Geest werkt innerlijk. We spreken dan ook over het inwerk van de Heilige Geest. En verder, de Heilige Geest werkt tot levensheiliging, maar ze werkt ook tot ontplooiing van de gaven en de vruchten. Och, dat al het volk des Heeren profeten waren!
Bij verrassing las ik de kanttekening van de Statenvertaling bij Zach. 14 : 8 iets, dat ons tot nadenken stemmen mag. In Zach. 14 : 8 wordt gesproken over de 'levende wateren die uit Jeruzalem vlieten zullen'. De kanttekenaren zeggen dan: Hier moet men verstaan de gaven des Heiligen Geestes, die Christus overvloedig onder Zijn Kerk uitstrooien zal'.
Daarom benadruk ik nog eens, dat de Heilige Geest vrij is op Zijn tijd en wijze de gaven, naast de vruchten te doen functioneren. Dan gaat het niet om een opgelegde wet, maar om een rijke zegen des Geestes. Wat zou de gemeente diep en rijk functioneren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen