Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geloof in de Levende

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geloof in de Levende

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Loos beukenootje
'Als Jezus niet is opgestaan, is de apostolische prediking zo leeg als een loos beukenootje. Het christelijke geloof is dan precies even leeg. Het is dan volstrekt waardeloos' (prof. dr. A.A. van Ruler).
Deze kernachtige woorden geven scherp en helder aan hoe allesbepalend voor het geloof Jezus' opstanding is. Je kunt terecht stellen dat Jezus' dood en opstanding het eind- en hoogtepunt vormen van de evangeliën en tegelijk ook het beginpunt zijn waarin het geloof van de vroegste gemeente zijn oorsprong vindt (prof. dr. J.J. Thierry). De preken van de apostelen, ons vooral bekend uit de Handelingen der Apostelen, laten zien hoezeer daarin het heilsfeit van de opstanding centraal staat. In Petrus' Pinksterpreek is de verrijzenis van Jezus het eigenlijke thema. De irritatie over èn de afwijzing van de christelijke prediking worden opgeroepen door het steeds herhaalde thema van Jezus' opstanding. Op de Areopagus roept deze boodschap spot op (Hd. 17, 32). Een Festus' reactie is kort en bondig: Je bent gek, Paulus, de grote geleerdheid brengt u tot razernij (Hd. 26, 24). Maar ondanks de intellectuele moeite en het haaks staan van deze boodschap op het levensgevoel van die dagen, hebben de apostelen hun prediking niet aangepast. Geloof is nu eenmaal niet het resultaat van logisch denken, doch vrucht van de Geest die zich verbindt aan het Woord.
Intussen bleek de prediking dan ook niet leeg als een loos beukenootje, maar vol van de kracht van de Opgestane. Het verslaat zijn duizenden en zamelt de oogst in voor Hem die de Opgestane blijkt te zijn, ook juist in die overrompelende start. Hoe groot is de kracht van Christus! De gekruisigde naar het leek machteloze Heiland, verovert veler harten. Daar Hij de Levende is.
Kruis en opstanding van Christus staan centraal in de verkondiging. Want ook daarover blijkt bij de eerste getuigen geen enkel misverstand te hebben bestaan: er loopt een regelrechte lijn van kruis en graf naar verrijzenis. Historische feiten dragen de apostolische prediking. Er worden geen verzinsels bedacht of verdichte fabelen nagevolgd. Het verhaal heeft zijn grond in de feiten. In de tijd voltrekt zich de kruisiging. In de tijd voltrekt zich ook de opstanding. Wie in de traditie der apostelen wil staan, kan niet anders dan de historische realiteit van Jezus' opstanding belijden.
Welnu, het feit dat Jezus leeft, komt openbaar in de opstandingskracht die sinds Pasen is vrij gekomen.

Kracht van opstanding
De Levende wandelt in het midden van Zijn gemeente in de gestalte van het levenwekkende Woord en ademt zo voortdurend Zijn levenmakende Geest uit. Hij raakt mensen aan, dood en verloren in zichzelf, omsloten door het graf van ellende en verlorenheid. De aanraking door de levende Christus wekt ons op uit ons zondegraf. Hoewel we dood waren door de misdaden, heeft God ons samen met Christus levend gemaakt (Ef. 2, 5). In Christus zijn we mee opgewekt, getuigt de apostel. Hoe dan wel? Door het geloof van de werking Gods Die Hem uit de doden opgewekt heeft (Col. 2, 12). De kracht van de Levende manifesteert zich met name in en via de verkondiging van het Evangelie waardoor geestelijk doden leren opstaan tot een nieuw leven. Er komt energie openbaar in de wijze waarop God Christus opwekt uit de dood. Diezelfde energie komt nog vrij waar deze Christus wordt gepredikt. Deze 'energeia' veroorzaakt geloof Geloof in Christus de Levende. Dat geloof zet ons uit de dood van Adam over in het leven van Christus. De apostel getuigt: We weten dat we uit de dood zijn overgegaan in het leven (1 Joh. 3, 14).
Opstandingskracht kwam aan het licht in de verrijzenis van Jezus. En wel zoveel kracht dat ze als een energiebron een gemeente heeft gesticht en vervolgens nog altijd in stand houdt. Energie vanuit de Levende. Wij leven uit Christus. Uit Christus Die ons leven is (Col. 3, 4). We zijn opgewekt, wakker gewekt. En God sprak: Opstaan, mijn kind! We zijn opgestaan en tot de Vader gegaan.
Geloof is maar niet een visie hebben ergens op of een opinie aanhangen of een levensbeschouwing huldigen. Het is opnieuw geboren worden door het geloof in Christus. Geloof legt de band en vervult de relatie en slaat de brug vanuit de Levende naar de levendgemaakte. 'Dit is de wedergeboorte, de vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt... Het is een bovennatuurlijke, zeer krachtige en tegelijk zeer zoete, wonderbare, verborgen en onuitsprekelijke werking, die... niet minder of geringer van kracht is dan de schepping of de opwekking der doden...' (Dordtse Leerregels, hfdst. 3, pag. 13).
Wie kent een machtiger vijand dan de dood? Wie krijgt hem klein? Daar is kracht voor nodig. Ze kwam openbaar in Jezus' verrijzenis uit de dood. De macht en de heerschappij van de dood is gebroken. De majesteit van deze kille heerser is ondermijnd. 'Zoals men een lat hout over z'n knie neemt en met een krachtige slag doormidden breekt, zo heeft de Zoon van God de dood over z'n knie genomen en met één slag gebroken. Hij heeft de dood de dood aangedaan' (A.A. van Ruler).
Wat een kracht heeft deze Levende! Kracht die openbaar komt in Zijn Kerk. Kracht die een uitweg zoekt en vindt via de verkondiging die geschiedt in betoning van Geest en kracht.

Vorm van christelijk geloof
In het lezenswaardige geschrift 'Opstandingsgeloof in de vroeg-christelijke kerk' (A'dam, 1978), waaruit we al eerder citeerden, gaat dr. Thierry in een apart hoofdstuk in op 'Paasgedachten van Augustinus'. Voor Augustinus was in zijn Paaspreken steeds het uitgangspunt: de lichamelijke opstanding van de Heer. De Heere is lichamelijk (in carne) opgestaan. Wie deze lichamelijke opstanding ontkent, ontneemt de gemeente haar uitgangspunt en bestaansrecht. 'Het voor ons historisch niet verifieerbare, voor het geloof niettemin werkelijke feit was voor Augustinus uitgangspunt' (a.w. blz. 112). We citeren uit een preek van Augustinus: 'De opstanding van de Heere Jezus Christus is de vorm (forma) van het christelijk geloof. Dat woord 'vorm' betekent: de natuur, het eigenlijke wezen, dat waar het om gaat. Moet de gemeente dit feit dan steeds weer horen en dient het daartoe ook steeds weer verdedigd te worden? Augustinus wist dat dat niet direct nodig was. Hij zegt: 'Maar ik ken uw geloof, dat wil zeggen het geloof van deze hele menigte hier en van hen die hier vandaag niet zijn, maar toch gelovigen zijn; ik weet dat hun geloof zo zeker is van de waarheid der evangelisten dat zij mijn uiteenzetting niet nodig hebben... Want bij de verdediging van het geloof worden de wonden van twijfel of ongeloof genezen. Wie dus het geloof verdedigt is een goede arts. Maar u wordt niet gekweld door de ziekte van het ongeloof.
Ik vermoed dat verdediging vandaag wel nodig is. Er ligt enig recht in de discussie die vorig jaar in onze kerk ontstaan is. Anderzijds valt naar onszelf te zeggen dat het, bijbels gesproken, al te mager is je zo druk te maken over de historiciteit van de lichamelijke opstanding van Jezus, terwijl je zelf niet als een opgewekte en opgestane leeft. Als wij ons geschokt toonden door opmerkingen over de opstanding die ons het gevoel gaven dat getornd werd aan de waarheid en betrouwbaarheid van Gods daden in Christus, dan dienen we naar onszelf toe de vraag te stellen: leven wij, die zo graag staan voor het werkelijkheidsgehalte van de heilsfeiten als bijvoorbeeld de opstanding van Christus, dan ook zelf die opstanding aan anderen voor? Komt er onder ons opstandingskracht openbaar in een helder en klaar leven des geloofs? Of klopt alles in theorie wel, maar bevinden we ons praktisch even ver onder de maat als we dat anderen verwijten?
Augustinus zei soms: De opstanding van onze Heere Jezus Christus is het nieuwe leven van hen die in Jezus geloven. Jezus' opstanding vernieuwt ons. Het eens geschiede heil buiten ons, voor ons, wordt heil in ons. De opstanding van Christus is in ons, realiseert zich in ons als ons oude leven erbij sterft en het nieuwe leven dagelijkse groei vertoont. Anders is ons protest slechts verbaal geweld, een loos beukenootje, hete adem waar je alleen maar onpasselijk van wordt omdat ze bedorven geurt.
Geloof in de Levende. We zoeken Hem toch niet onder de doden? In het graf van eigen wetten en gedragspatronen? Of in een systeem waar alle leven uit verdwenen is? Hij is hier niet. Aan de overzijde van alle dood en graf is Hij opgestaan. Hij is niet waar wij Hem claimen of vermoeden. Hij is in de dood geweest en verrezen tot het leven Gods.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 april 1990

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Geloof in de Levende

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 april 1990

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's