Boekbespreking

Dr. W.J. Ouweneel, De kleine kudde. Uitg. Buijten en Schipperheijn, Amsterdam 1989, 382 blz., prijs ƒ 34,50.
De schrijver van dit boek, dr. W.J. Ouweneel, behoeft bij de lezers van ons blad niet geïntroduceerd te worden. Velen zullen via de radio zijn stem al vele malen hebben gehoord, en misschien dat ook velen wel een of ander boek dat door hem geschreven is onder ogen hebben gehad.
Maar het boek, dat wij hier aankondigen, is in het geheel van Ouweneels werken iets aparts. Het is een historische roman. En nu weet ik niet of ik er nadruk op moet leggen dat het een roman is of dat het een historische roman is.
Een 'roman' stelt bepaalde eisen, maar ik acht mij niet bevoegd om te oordelen of dit boek aan deze eisen voldoet, dat moet ik aan àndere recensenten overlaten.
Wat mij in dit geval het meest interesseert is het stukje kerkgeschiedenis dat hier in ieder geval op een heel appetijtelijke wijze de lezers en lezeressen wordt opgediend.
Al is hier en daar de godsdienstige richting van de schrijver, die, zoals men wel zal weten, lid van de Vergadering der gelovigen is, merkbaar; dat is toch niet in die zin belemmerend voor christenen van gereformeerde huize, dat zij daarom dit boek zouden moeten laten liggen.
Het verhaal speelt zich af in een bepaalde fase van het Hugenotisme in Frankrijk, de zeer moeilijke tijd na de opheffing van het Edict van Nantes, tijdens koning Lodewijk XIV. Verreweg de meeste predikanten waren verdreven, gevlucht of gevangen genomen, en de arme protestantse christenen maakten een tijd van herderloosheid en verdrukking door. Er vertoonden zich in die tijd sporen van 'profetisme', waar terecht, onder andere hier in Nederland, zeer kritisch tegenaan gekeken werd. De zaak is in Zuid-Frankrijk ontspoord. Pas later, toen er opnieuw predikanten kwamen, werd er weer leiding gegeven.
Ouweneel kijkt tegen het een en ander anders aan dan ik, maar kritiek wil ik liever achterwege laten. Het boek geeft een betrouwbare indruk van het bitter lijden van onze geloofsgenoten in een vroegere eeuw. Indrukwekkend!

K. Exalto

A.H. van Zijl, 1 Samuel, deel II, uitg. G.F. Callenbach, Nijkerk, 1989, 207 blz., geb. ƒ 65,50.
De periode die in dit deel II beschreven wordt is vol van bewogen, diep ingrijpende gebeurtenissen. Maar dit blijft: De Heere leidt de geschiedenis van mensen en volken. Saul werd verworpen als koning en David tot koning gezalfd. Saul heeft geen begrip van zijn zonden en geen daadwerkelijk berouw. Sauls weg gaat naar omlaag en daartegenover Davids weg naar omhoog. Saul gehoorzaamde aan de wij van het volk en niet aan de wil des Heeren.
David had geen vrees voor de Filistijnen noch voor hun afgoden. De Heere leidt en bestuurt de geschiedenis. Een zware wending onderging Sauls leven; hij werd beïnvloed door een boze geest. Zijn gehoorzamen aan de wil van het volk had niet anders dan rampzalige gevolgen voor Israël. Op één van de laatste bladzijden van dit deel lezen we: Voor Saul loopt alles verkeerd. Hij geeft de hoop op. De Geest des Heeren wijkt van Saul en werkt in David. Een boze geest van de Heere verschrikte Saul. Op een gebed kreeg hij geen antwoord. De ondergang van Saul betekende een nieuwe leider in David: Er is hoop voor Israël. Het was een uur, waarin Saul beefde.
'k Grijp enige tijd terug — de tijd van David. Hij is in hoog aanzien. Maar Saul is verworpen door zijn ongehoorzaamheid. Hij heeft geen daadwerkelijk berouw. Hij volgt de wil van het volk, heeft geen bewustzijn van zonde en schuld. Hij trachtte David aan de wand te spietsen. Maar de Heere was met David, die niet vreesde. De Heere verschafte David vrije aftocht. De Heere leidt en bestuurt de geschiedenis. Duidelijk komt uit, dat Saul moedeloos David achtervolgt. 'Wie recht tegenover God staat kan rekenen op diens hulp en leiding. David is op verschillende manieren gesterkt in zijn vertrouwen op God. De verschijning van de overleden Samuel. Sauls hart beefde, 'voor de eerste keer in zijn leven'. Hij zocht wanhopig steun bij de waarzegster van Endor. De Heere antwoordde niet. Zijn hart beefde. Hij vond geen baat.
Het was de eerste keer van zijn leven. Saul was in grote nood, bang: God was voor hem geweken en antwoordde niet meer. Hij was Sauls vijand geworden. Dat was de oorzaak van 's Heeren zwijgen. Saul wil ingelicht worden over de toekomst. Hij gaf gehoor aan de wil van het volk. Dat betekende weerstandigheid tegen Jahve. Saul beefde: De Heere is van hem geweken, een vijand geworden. 'Het oordeel zal komen over Saul en zijn kinderen en over geheel Israël. 'De Heere is van u geweken en uw vijand geworden. Sauls eerbetoon baat niet...
Het geheel is een waardevolle studie.
H. Bout

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen