Meeste scholieren hebben kerk nog nooit van binnen gezien
Een onlangs gehouden onderzoek onder leerlingen, die een opleiding in het voortgezet onderwijs volgen, heeft uitgewezen, dat slechts twee op de tien jongeren min of meer wekelijks naar de kerk gaan. Vier op de tien jongeren gaan nooit naar de kerk. Volgens de onderzoeker hebben jongeren geen afkeer van levensbeschouwelijke organisaties, maar staan ze er volslagen onverschillig tegenover.
De meeste jongeren zijn van mening, dat ze geen levensbeschouwelijke organisaties nodig hebben. Ze hebben meestal nog nooit een kerk van binnen gezien.
We kunnen uit dit onderzoek afleiden, dat er geen afkeer, maar laksheid tegenover levensbeschouwing bestaat.
Het 'christelijk' gezin...
Uit gesprekken met jongeren blijkt steeds meer, dat de leegloop van de kerken niet tot bloei van alternatieve levensbeschouwelijke bewegingen en organisaties leidt. Hun aantrekkingskracht is zelfs nog geringer dan die van de kerken.
We ontmoeten veel jongeren, die zo goed als niets meer geloven en die slechts leven voor hun werk, hun hobbies en hun vriend(inn)en. Er is sprake van een radikale ontkerstening.
De losweking van de kerk van jonge mensen begint niet pas na het verlaten van het ouderlijk huis. Veel jongeren hebben reeds in een eerder stadium dit proces doorlopen.
Het is gebleken, dat in een heleboel gevallen van huis uit de kerk en het christelijk geloof zonder wezenlijke inhoud zijn gebleven.
De oorzaken van de ontkerstening van jongeren liggen in een geloven-zonder-inhoud èn in het ontbreken van een betekenisvolle godsdienstige opvoeding.
Dit heeft in de meeste gevallen een definitieve breuk met de kerk tot gevolg. Veel jongeren merken in hun gezin nauwelijks iets van de betekenis van de Bijbel, het geloof en de kerkgang. Hoe ligt dat in ons gezin?
Is er in ons gezin sprake van innerlijke secularisatie? Ontbreekt in ons gezin een godsdienstige opvoeding, waarbij leer en leven een eenheid vormen?
Het is een voorrecht als er in ons gezin met de kinderen over deze zaken wordt gesproken. We doen onze kinderen tekort als de godsdienstige opvoeding beperkt blijft tot uiterlijke vormen. Niet onze vakantie, onze hobby of ons plezier moet het belangrijkste in ons leven zijn, maar de dingen die voor de tijd èn de eeuwigheid van het allergrootste belang zijn!
Waarom gaan we naar de kerk?
Gaan we naar de kerk, omdat we er in opgevoed zijn? Omdat het zo hoort?
Omdat je het niet kunt maken thuis te blijven?
Of hebben we het verlangen om Gods Woord te horen en bezig te zijn in Zijn dienst?
Onze God heeft Zelf de rustdag gegeven om speciaal op die dag na te denken over de dingen van de eeuwigheid. Het doel van de rustdag is om God groot te maken.
Daartoe komt de gemeente samen!
Misschien zeggen wij — ouders — of onze kinderen: 'Ik zit al zoveel jaren in de kerk, maar er is nog niets veranderd in mijn leven. Hoe komt dat?'
Komt dat omdat we denken dat we zelf ons leven wel kunnen inrichten? Of omdat we met vooroordelen of kritiek naar de kerk gaan? De kerk is de plaats, waar de Heere vanuit Zijn Woord ons aanspreekt. We mogen opmerkzaam zijn op Zijn woorden en Gods bedoeling met ons leven vernemen.
We mogen met de christelijke gemeente zingen:
'Ik ben verblijd, wanneer men mij
Godvruchtig opwekt: zie, wij staan
gereed om naar Gods huis te gaan!'
Het gezin in de kerkelijke gemeente
De christelijke school is geen vervanging van de opvoeding van de kinderen in de dingen van Gods Koninkrijk, maar een uitvloeisel van de verantwoordelijkheid van de ouders. Evenmin mag de verantwoordelijkheid voor de christelijke opvoeding op de christelijke gemeente worden afgewenteld. Dit gebeurt helaas maar al te vaak.
De christelijke opvoeding moet in het gezin de belangrijkste plaats innemen. De normen en waarden, zoals die door middel van de Bijbel tot ons komen, moeten we overdragen op onze kinderen. Bij dit alles hebben ouders de leiding van Gods Geest hard nodig. Ouders moeten hun kinderen voorleven maar ook met de kinderen over deze zaken spreken. Dit moet op jonge leeftijd worden geleerd, zodat er op latere leeftijd een vervolg kan zijn. Ze moeten er alles aan doen om een goed contact te hebben met hun opgroeiende kinderen. In veel gezinnen groeien ouders en kinderen uit elkaar. Juist op de tienerleeftijd begint bij velen de vervreemding van de kerk. Des te meer is het nodig, dat ouders in biddend opzien tot de Heere het contact met hun kinderen proberen te bewaren. Ouders kunnen hierin worden gesterkt door de verkondiging van Gods Woord, waarin tegenover onze onmacht Zijn almacht wordt gepredikt.
Dan mogen ouders weten, dat hun kinderen in het gebed van en voor de gemeente betrokken zijn. De kinderen mogen dan elke zondag horen, dat het gaat om de hoogste belangen voor de eeuwigheid en de tijd! Tijdens de catechisatie-uren mogen ze zich verdiepen in Gods Woord. Kennis van Gods Woord is van fundamentele betekenis. Het is een grote rijkdom als we de Heere reeds jong mogen zoeken èn vinden!
Onze jongeren moeten ook de gelegenheid krijgen elkaar op te zoeken en door middel van gesprekken steun aan elkaar te hebben. Daarom is het verenigingsleven voor veel jongeren een uitzonderlijke ontmoetingsplaats. Binnen de christelijke gemeente kunnen jongeren op veel manieren verantwoord bezig zijn. Laat hen die mogelijkheden benutten, zodat ze binnen die gemeente een eigen plaats hebben. Een verantwoorde plaats!
God spreekt tot onze kinderen!
Toen onze kinderen werden gedoopt, sprak de Heere hen persoonlijk aan en noemde hen bij hun naam. Daar gaat Hij tot op de dag van vandaag mee door. Hij omringt onze kinderen ermee van de morgen tot de avond, thuis, op school of op het werk.
Jonge mensen geven aan, dat ze de Bijbelse boodschap vaak zo moeilijk vinden. En toch is de kern van deze boodschap zo eenvoudig, dat een kind het kan begrijpen. Deze boodschap is juist voor wijzen en verstandigen verborgen, maar wordt aan de kinderen geopenbaard.
Door de verlichting met de Heilige Geest is deze boodschap te verstaan. Dan mogen onze kinderen de kracht van Gods spreken ervaren.
We mogen het als een groot wonder ervaren als de Heere tot onze kinderen spreekt. Dat spreken is — in zeker opzicht — anders dan het spreken tot Samuël. Onze kinderen worden niet aangesproken door visioenen en dromen, maar door het geopenbaarde Woord.
Daarom is het van wezenlijk belang om met onze kinderen naar de kerk te gaan.
Dan kunnen ze niet alleen de kerk van binnen zien, maar door het geloof leren zien op Christus!
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 mei 1990
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 mei 1990
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's