Boekbespreking

H.J. Hegger, Oog in oog met jezelf. Ondertitel: De geschiedenis van 47 jaar zelfontlediging. Uitg. Boekencentrum, 144 blz., ƒ 21,90.
De schrijver, bekend vanwege zijn overgang uit de rooms-katholieke kerk tot de reformatorische kerk en mede-oprichter van o.a. 'In de Rechte Straat', de Evangelische Omroep en 'Woord en Daad', vertelt openhartig hoe hij 47 jaar lang gemiddeld drie uur per dag aan zelfontlediging heeft gedaan, o.a. door de techniek van het inhouden van de adem. Daarmee geeft hij een heel stuk van zijn zieleleven bloot, waardoor hij kwetsbaar staat tegenover hen die daar niet op de juiste wijze mee omgaan. Wie zou de neerslag van deze zelfontlediging, die een diep-menselijk verhaal is geworden, willen bekritiseren? Het boek is geschreven in de hoop dat mensen, die gebukt gaan onder psychische stoornissen door lezing ervan geholpen zullen worden. De schrijver zegt: gemiddeld drie uur per dag gedurende 47 jaar is een enorm lange tijd om van minderwaardigheidsgevoelens, schuldgevoelens en andere complexen af te komen. Is er voor de gelovige geen betere weg, namelijk die van het geloof in Christus en van de kracht daarvan? Toch heeft hij zijn dagelijkse oefeningen doorgezet. Ik waag het om voorzichtig de vraag te stellen: is de schrijver niet teveel op zichzelf geconcentreerd? Nodigt het evangelie vermoeiden en belasten niet om van zichzelf af te zien en op Jezus Christus te zien? Waarmee ik niet wil zeggen, dat deze zelfanalyse in strijd is met het evangelie. Door zulke uitspraken legt men (de schrijver zegt het zelf ook) nog zwaardere lasten op mensen, die toch al zwaar gebukt gaan onder psychische stoornissen.
Het eerste gedeelte van het boek is een heel persoonlijk verhaal van de enorme spanningen, schuldgevoelens, aanvechting en strijd, die de schrijver had. Halverwege gaat het boek over op de beschouwende toon, waardoor niet uit de verf komt hoe de techniek van het inhouden van de adem en de zelfanalyse in zijn werk ging. Wat moet ik me voorstellen bij een zin als: 'Volledig in het onbewuste weggedrukte lustgevoelens zijn heel moeilijk door zelfanalyse op te sporen; dat kan alleen maar door het inhouden van de adem'? En: 'Alleen door het inhouden van de adem geeft het onderbewustzijn al zijn geheimen kwijt'? De schrijver heeft me niet overtuigd van de waarde of de noodzaak van de techniek van het inhouden van de adem. Wat niet wegneemt dat van dit boek veel te leren valt voor mensen, die onder psychische lasten gebukt gaan en voor zielszorgers. Overtuigend is wat de schrijver in het laatste hoofdstuk zegt over bijbelse antwoorden op minderwaardigheidsgevoelens, schuldgevoelens, faalangst, eenzaamheid, wantrouwen en angst. Daarin klinkt de kracht van het geloof in Christus en het evangelie voluit door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen