Opgepikt van de weg, gestuit op steen

Vogels. We zagen ze al aankomen. Ze strijken neer uit hun gehaaste vlucht. Ze zien zaad liggen en-dan zijn ze er als de kippen bij. Jezus spreekt hier van het werk van de boze. Als er één is die belangstelling heeft voor het zaad, is hij het wel. Daarom, overal waar het Woord gebracht wordt, waar het zaad gestrooid wordt, is hij. Zie ook de volgende gelijkenis. In de kerk probeert hij onze aandacht af te leiden door dit of dat, en... weg is het zaad. Buiten de kerk weet hij door allerlei (schijnbare) onbenulligheden het goede zaad weg te pikken. De boze komt en rukt het weg. We mogen ook vertalen: hij rooft, hij plundert. Terecht wordt hij dan ook vergeleken met een roofdier, met een briesende leeuw. Vanwaar toch die felheid? Nu, zolang het zaad daar aan de oppervlakte blijft liggen, dreigt het 'gevaar' dat het nog eens vrucht zal voortbrengen. De boze weet dat het Woord der genade leven en vrucht in zich heeft. Daarom stelt hij alles in het werk om het gehoorde uit te wissen. Het zaad van het Woord zou eens blijven liggen en het zou eens aan het denken kunnen zetten en tot bekering leiden. Daarom, weg ermee! Een woord dat in het geheugen blijft hangen en verontrust,... hij rukt het weg. Een waarschuwing die als een schampschot dan toch even het geweten raakte,... hij rukt het weg. Denk maar eens aan stadhouder Felix. Even is hij van zijn stuk gebracht door de prediking van Paulus. Maar de satan maakt het direkt weer ongedaan. Hoor wat Felix antwoordt op de preek van de apostel. 'Als ik nog eens gelegenheid zal hebben, ja dan...' En de boze heeft zijn zin. Dat wegpikken van het zaad doet hij op vele manieren. Hij kent onze zwakke plekken. Tegen de één zegt hij: ach, maak je toch niet zo druk. Het loopt allemaal echt niet zo'n vaart. Tegen een ander zegt hij: en mens kan er toch niets aan doen, het moet je gegeven worden, je moet maar afwachten. Maar wat hij ook zegt, hij heeft maar één doel: het zaad wegrukken, mensen verloren doen gaan. De boze zoekt ons verderf. Dat zegt Jezus Zelf: En die bij de weg gezaaid worden, zijn dezen die horen; daarna komt de duivel, en neemt het Woord uit hun hart weg, opdat zij niet zouden geloven, en zalig worden (Luk. 8 : 12). De satan is er doodsbenauwd voor dat we Gods heil- en troostrijk Woord geloven en zalig worden. Tot ons allen klinkt de oproep: wacht u voor de satan, zie toch toe hoe gij hoort!
Wat gebeurde er met het gestrooide zaad in ons leven? Is het tot nu toe allemaal weggepikt? O, die boze toch. Nee, we mogen ons niet achter hem verschuilen. Want waarom kunnen de vogels het zaad wegpikken? Omdat het niet in goede aarde is gevallen, daarom. Nog altijd geen vrucht in uw leven? Zoek de oorzaak daarvan maar dichtbij, in uw hart. Doorgrond en ken mijn hart, en schep mij een nieuw hart, o God.
En, zo gaat Jezus verder, een ander deel viel op steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had. We moeten hierbij niet denken aan een stuk land bezaaid met stenen, maar aan een steenachtige ondergrond, overdekt met een dun laagje aarde. Zo op het eerste gezicht was het goede aarde en het leek allemaal veelbelovend. Want het zaad dat daar terecht kwam, ontwikkelde zich wonderlijk snel. Het ging terstond op (vers 5). Het vertoonde zich zelfs sneller boven de grond, dan het zaad dat in de goede aarde was gevallen. We zijn geneigd te zeggen: wat is dat een uitstekende grond. Maar verkijk u niet, schijn bedriegt. Want Jezus zegt er iets bij: het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had. Regel is dat het zaad zich eerst naar beneden in het wortelleven ontwikkelt, om vervolgens naar boven in de zichtbare halm op te schieten. Dat dit zaad zich zo snel boven de grond vertoont, is een gevolg van het feit, dat het geen wortels heeft. De groei is wel voorspoedig, maar ook oppervlakkig. Er is hier weinig aarde, zodat het zaad niet veel voeten in de aarde kan krijgen. Snel schiet het omhoog, maar dat ten koste van de nodige diepgang. En, let maar op, dat wreekt zich. Het kan in een mensenleven er helemaal op lijken, dat het zaad in goede aarde is gevallen en rijke vrucht zal voortbrengen, zonder dat dit ook maar een ogenblik het geval is. De verschijnselen zijn dan zo, dat men in ei­gen oog en in het oog van anderen ten volle in het geloof leeft, maar op den duur blijkt dit toch een vergissing te zijn geweest.
Op wie doelt de Heere Jezus hier? Op hen die het Woord horen en het terstond met vreugde ontvangen. Zo onaandoenlijk de eerstgenoemden zijn, zo licht aangedaan zijn zij. Nee, het Evangelie laat hen beslist niet koud. En toch zegt Jezus van hen, dat zij voor een tijd zijn. Hun geloof is van voorbijgaande aard. En ook hier ligt het niet aan het zaad, dat er geen vruchten volgen, maar enkel en alleen aan de hoorders. Doe eens een stap dichterbij. Zou het hier soms over u kunnen gaan? Het Woord wordt terstond met vreugde ontvangen. Kan dat dan niet? Zeker wel. Het kan zijn, dat iemand betrekkelijk plotseling en met grote blijdschap het Evangelie ontvangt. Dat kan werkelijk gebeuren. En het gebeurt ook. Alleen wellicht wat minder vaak dan sommige opwekkingsbewegingen ons willen doen geloven.
Terstond met vreugde. Strijd en aanvechtingen kennen deze hoorders niet. Het is voor hen allemaal een vanzelfsprekende zaak. Er is geen besef van eigen onwaardigheid. Het gebed: 'O God, wees mij zondaar genadig', is hun volkomen vreemd.
Als we nu lezen dat zelfs 'geloofshelden' als Abraham en David aangevochten werden in hun geloof, zou het dan mogelijk zijn dat ons geloof een onbestreden zaak is? De duivel laat zijn prooi zomaar niet één, twee, drie los.
Over die vreugde geen kwaad woord. Er mag, ja er moet zelfs vreugde zijn. Dat is voluit bijbels. Dient de Heere met blijdschap (Ps. 100). Verblijdt u in de Heere (Fil. 4). De Heere komt echt niet aan Zijn eer, wanneer we alsmaar klagen en kermen. En dat maakt zeker niet jaloers. Maar er moet ook wortelleven zijn. Waar geen wortel is, daar is geen vastheid en ook geen duurzaamheid. Die is slechts voor een tijd. Het Woord der waarheid blijft in de oppervlakkige sfeer van het gevoelsleven hangen.
Zinsverandering, daadwerkelijke bekering en zelfverloochening worden gemist.
Geen wortel in zichzelf, dat wil zeggen niet door het geloof verenigd met de Heere Jezus Christus. Niet met je zonden en schuld terechtgekomen aan de voet van het kruis. Nog nooit oprecht beleden dat de Borg en Zaligmaker ook voor mijn zonden moest, maar ook wilde sterven aan het vloekhout. Nog nimmer klein geworden onder de liefde van God, Die alles voor ons over had, tot zelfs Zijn eigen Zoon toe.
Wie zonder wortel is, leeft zonder Christus, die moet het hebben van eigen prestaties, die zoekt zijn leven in eigen, al dan niet wettische, godsdienst. En dat houdt geen stand. Die is maar voor een tijd. Want zo meteen gaat de zon schijnen, doet de hitte der verdrukking zich voelen. En, zo zullen we de volgende keer zien, er komt zeker storm. Voor die tijd moeten de wortels zich stevig vastgezet hebben. Dat is levensnoodzakelijk.
Een ernstige gelijkenis, die ons wil aanzetten tot zelfonderzoek: beproef uzelf of u in het geloof bent, of je met Christus verworteld bent.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen