Profeten, profeteren, profetie (4)

De profetie in de chr. gemeente
Mocht ik in twee artikelen schrijven over het profeet-zijn in uitgebreide zin in het Oude Testament, gaarne wijd ik er ook twee aan gegevens in het Nieuwe Testament. Er is reden om afzonderlijk nog terug te komen op de gave van de profetie zoals deze binnen de christelijke, Nieuw-testamentische gemeente ontplooid werd.

In Korinthe
Sla ik met u op en open 1 Korinthe 12, dan wordt daarin van een en dezelfde Geest en onderscheiden gaven gesproken, ook over de gave van de profetie, vs. 10. Buitengewone krachten en betoningen van de Heilige Geest zijn openbaar geworden.
Met het woord profeteia zal hier wel bedoeld zijn, dat Gods Geest in Zijn vrijmacht bepaalde personen heeft geroepen en bekwaam gemaakt om openbaringen van God aan Zijn Kerk door te geven. We kunnen niet bepaald wijzen op uitspraken van profeten, zoals zo vaak in het Oude Testament. We kunnen bijna zeggen dat de apostelen min of meer in de plaats van de profeten zijn gekomen in hun grondvestend werk van de Kerk. Maar naast de apostelen waren er profeten, dan wel profetisch begaafden, die soms in zeer bijzondere tijden en onder bijzondere omstandigheden openbaringen of aanwijzingen hebben gedaan. We wezen reeds op een man als Agabus. Dezen hebben niet zozeer de Kerk Gods als geheel gebouwd, maar zijn wel tot vertroosting van Zijn gemeente geweest.

Uitleg
In vs. 3 van 1 Kor. 14 wijst Paulus erop dat — in tegenstelling tot de tongentaal — de profetie veel meer tot nut en stichting van de gehele gemeente is. Deze profetie kan immers door ieder terstond worden verstaan en benut. De profetisch begaafde brengt de gemeente tot opbouw en bloei, er gaat vermaning en vertroosting van uit. Ook hier moet bij de profetie bedacht worden, dat de Heere door bijzondere openbaring Zijn kinderen kan te kennen geven wat in en voor bepaalde tijden nodig was, zonder dat altijd de Kerk van later eeuwen erdoor gediend werd. De profetie, zoals Paulus ook hierover schrijft, is veel meer van direct nut voor de in die tijd levende gelovigen. Het profeteren heeft de opbouw van heel de gemeente op het oog, er is directe uitleg en geestelijk verstaan bij, en dat is met tongentaal niet het geval. De laatste gave staat ook trouwens geheel achteraan bij de gaven, die genoemd worden. Men moet niet in overdreven geestdrijverij stellen 'wie niet in tongentaal spreekt, is geen kind van God'. Hoe bezonnen en bijbels-nuchter is het onderwijs van de apostel Paulus. Profetie is ook voor de gelovige zelf een heerlijke bevestiging door de Heilige Geest geleid te worden en is tot heil van de gehele gemeente, onderricht Paulus in vs. 5. Men moet ook hier de zaak niet omkeren. Niet dus zeggen: 'wie eerst de gave der profetie heeft, is een kind van God'. Dat is de vrijmacht van Gods Geest insnoeren. Neen, omgekeerd, de Heere geeft Zijn kinderen soms op bepaalde tijden de gave der profetie, wanneer deze ook tot nut van gemeente. Kerk en ambtsdragers is. En Gods kind ontvangt dan zelf een heerlijke bevestiging in het geloof.

In Efeze
Ook aan de gemeente in Efeze schrijft Paulus in zijn brief — 4 : 11 — over profeten naast apostelen als een hemelvaartsdonatie van de verheerlijkte Christus. Profeten zijn ook hier mannen die hier en nu krachtens Gods genadegave het Woord brachten. Ze worden hier meteen bij de apostelen genoemd — met deze betiteling zal Paulus de twaalven en zichzelf hebben aangeduid — om duidelijk te maken, dat zij ook de grondleggers van de christelijke gemeente tot bijzondere steun zijn geweest. De verheerlijkte Koning der Kerk stelde niet alleen de ambten in maar Hij gaf ook bepaalde personen die door hun genadegaven geschikt waren de Kerk te bevestigen in het Woord.

En dan Timotheüs
Aan Timotheüs was Paulus wel heel bijzonder verbonden! Hij was 'de geestelijke zoon' van de apostel. En zijn leermeester en vader schrijft aan deze zoon, dat hij de gave niet moet verzuimen die hij door de profetie heeft ontvangen, 1 Tim. 4 : 14.
Timotheüs moet er zich zeer wel van bewust zijn, dat de Heere hem bijzondere gaven schonk ter toerusting. We krijgen voorzichtigerwijze gezegd de indruk, dat hier met het woord 'profetie' nog iets anders is bedoeld dan tot dusverre gezegd. Profetisch werden sommigen uit de gemeente wel aangewezen, tot een bepaalde taak geroepen en afgezonderd. Hand. 13 : 2. Dat gebeurde met medewerking van de gemeente zelf. Niet alleen de persoon zelf is in het geding, niet alleen maar een persoonlijk besef van geroepen te zijn was nodig, ook de gemeente begeleidde hem. Blijkbaar waren aan de aanstelling van Timotheüs profetieën in de gemeente voorafgegaan. Anderen dan hij hadden in deze zaak 'licht gekregen', zoals we bij voorbeeld ook ontroerend kunnen lezen over de aanstelling van John Kershaw onder de 'strict Baptists', waarbij de godvrezende John Warburton maar ook anderen in de gemeente betrokken waren. Men kan zichzelf de profetenmantel omwerpen. Maar wat is men dan te beklagen. De Heere werkt door Woord en Geest ordelijk en maakt sommigen in de gemeente menigmaal werkzaam met anderen die worden afgezonderd. Dat geeft ook des te meer vrijmoedigheid.
In een volgend artikel geef ik een korte rondblik in de kerkgeschiedenis om dan 'ter toepassing' met enkele opmerkingen af te sluiten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen