Kruisdagen toen en nu

Jezus vraagt de aandacht.
Passie en Pasen. Kruis en Opstanding.
Hij krijgt aandacht. Toen en nu.
Ook de soldaten hebben alle aandacht voor Hem.
Nog nooit hebben ze het 'konings-spel' zo kunnen spelen. De Koning der joden hebben ze in hun midden.
Met Hem wordt een spelletje gespeeld.
Toen en nu
In de kazerne doen ze Zijn intocht in Jeruzalem dunnetjes over.
Daar komt Hij. In purper gehuld. Een krans van brandhout is Zijn kroon.
Welkom Koning der joden! Alle knie buigt voor Hem.
Schokkend.
De Zijnen hebben Hem niet aangenomen.
Schokkend.
De heidense soldaten onteren Gods Gezalfde.
Het is waar: Christus is de joden een ergernis en de Grieken een dwaasheid.
Ik hoorde vaak: we hebben God van Zijn eer beroofd.
Ik hoor het weer.
Nu geloof ik het. Het spel met Jezus moet nu uit zijn.

Uittocht
De soldaten kunnen er geen genoeg van krijgen. Ze zijn blijkbaar verslaafd aan het spel. Verslaafd aan het onteren van God en Zijn Gezalfde.
Onderweg van de kazerne naar Golgotha spelen ze voort.
De Koning wordt voorzien van enig gevolg.
Een joods onderdaan moet de last achter zijn heer en meester aandragen. Uit de menigte wordt een man in zijn kraag gegrepen. Gearresteerd. Ene Simon van Cyrene. Tot zijn grenzeloze verbazing voelt hij zich het kruis opgelegd.
De soldaten schateren het uit. Het kan niet op. Vrolijk pasen.
De Koning der joden wordt plechtig uitgeleide gedaan. Zijn uittocht.
Ene Simon maakt de uittocht mee.
Een gedwongen volgeling.
Een gedwongen kruisdrager.
Een uitverkoren kruisdrager.
Kruisdragen onder smaad en spot. Toen en nu.
Kruisdragen onder spotlach en schimpscheuten. Toen en nu.
Kom, laat ons buiten de legerplaats gaan. Zijn smaadheid dragende!
Het volk van de Uittocht is niet meer dan haar Koning.
Hij ging, dragende Zijn kruis, uit!
En ik moet in Zijn gevolg mee. Uit.

Bloedwoord
Kruis. Zijn kruis.
Simon heeft er alle moeite mee. Hij protesteert.
Wat heeft hij, eerbare burger, te maken met dit alles?
Hij onder het kruis? Straks hangen ze hem er aan. Stel je voor.
Ik, Simon van Cyrene tot een vloek. Ik, kind van het Verbond.
Kruis.
Jezus heeft er het rechte zicht op. Hij heeft er weet van. Hij, meer dan enig mens er ooit weet van hebben zal.
Kruis.
Wij versieren het. Schuren het glad. Maken er iets moois van.
Ach ja, zo heeft elk huis-je zijn kruis-je.
Kruis. Er wordt wat mee gespeeld. Toen en nu.
Alsof het geen bloedwoord is. Vloekwoord.
Vervloekt is een ieder die aan het kruishout hangt! Vervloekt is de Kruisdrager.
Zijn kruis. Jezus' kruis.
Geen hulp aan Zijn zijde!
Al draagt Simon Zijn kruis mee, hij kan er niet inkomen.
De last die Jezus draagt, is veel te zwaar voor een mens. We zouden er eeuwig onder moeten bezwijken.
Wat dat betreft: Simon van Cyrene kan niets voor Hem doen.
Hij wil het ook niet.
Hij hoeft het ook niet.
Simon draagt alleen het hout van het kruis.
Het kruis draagt Jezus. Hij draagt de toorn van God. Hij draagt de vloek weg.
Hier gaat het om de verzoening. Zaak tussen God en. Zijn Christus.
God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende...
Toen. Daar. Er is geschied. Het staat geschreven.
Mijn zaak. Hun zaak. Kruis. Bloedwoord. 't Meldt mij mijn heil!

Huis-je en kruis-je
Met het woord 'kruis' wordt maar wat gespeeld.
Lijden in het algemeen wordt kruisdragen genoemd. Mens-zijn wordt gelijk gesteld met kruisdrager zijn. We drukken ons graag 'christelijk' uit. En toch, we zijn goed fout bezig wanneer we in een te huiselijke sfeer blijven steken.
Zeker. Elk huisje heeft zijn kruisje. Elk hart heeft zijn smart.
Wie is niet meer dan eens sprakeloos vanwege het leed, de zorgen, het verdriet wat mensen moeten ondervinden?
Maar zijn het allen kruisdragers?
Kruisdragen dat vindt plaats in de sfeer van het Koninkrijk van God.
Kruisdragen is lijden om Christus' wil.
Kruisdragen heeft alles te maken met het volgen van Jezus.
Kruisdrager word je in de ontmoeting met Jezus.
In die levendmakende ontmoeting met Hem, door Woord en Geest, doe ik belijdenis. En: belijden voert tot kruisdragen.

Belijden
Hoe is het begonnen?
Wie er van weet, staat even met een mond vol tanden.
Een andere vraag. Wie is begonnen?
Dat is buiten alle twijfel. De almachtige God en Vader van onze Heere Jezus Christus door Zijn Heilige Geest.
Sinds ik door genade Zijn kruis. Hem dagelijks navolgende, dragen mag, weet ik wel wanneer ik het kruis opgelegd gekregen heb.
Bij mijn doop. De doop, het sacrament van de inlijving. Ingelijfd in Christus. Ingelijfd in de gemeenschap van Zijn kruisdood.
Ik ben gedoopt. Ik heb er niet om gevraagd. Het gebeurde zoals met dat kruis bij die Simon van Cyrene. Er zo bij betrokken.
Pure genade.
En nu kan er tussen het kruis opgelegd krijgen en kruisdragen heel wat liggen. Anders gezegd: nu kan er tussen Doop en 'Zijn Naam belijden' heel wat liggen. Maar, iemand zegt — en meerderen vallen hem bij —: het is er toch van gekomen. Onder dat kruis kan ik niet meer uit. Wil ik niet meer uit.
Ik leerde ten diepste mijn doop verstaan. Ik behoor tot de Gemeente onder het Kruis.
Net als Simon van Cyrene zag ik Hem, dragende Zijn kruis.
Ik ontdekte dat Hij het droeg vanwege mijn zonden. Dat hout leverde ik. Dat kruishout: mijn zonde, mijn oordeel, mijn vloek.
Het kruis opgelegd krijgen. Ik belijd: verdiend Heere. Zegt U: vervloekt is een ieder die niet blijft in al het geschreven is in het boek der wet. Dan belijd ik, die vervloekte ben ik.
Wij toch rechtvaardig.
De Heilige Geest wijst mij op Jezus.
Kruisdragen achter Jezus aan.
Een ter dood veroordeelde wordt de weg achter Jezus aan gewezen.
En weet u waar je dan terecht komt?
Op Golgotha. Net als die Simon.
Op Golgotha wordt geruild. Daar wordt het lied van de lijdende Knecht des Heeren gezongen. Hij... ons. U kent het toch wel als uw geloofsbelijdenis? Jesaja 53.
Als kruisdrager mag ik Jezus in het oog houden.
De Heilige Geest attendeert me er dagelijks op: verlies Hem niet uit het oog. Ik heb genoeg aan Hem en ik kan geen genoeg van Hem krijgen. Het zij verre van mij dat ik anders zou roemen dan in Zijn Kruis.
Hij draagt en ik draag, doch niet meer ik, maar Christus draagt voor mij Kruisdragen. Ik ben er toe geroepen. Ik word er toe geroepen.
Zijn Naam belijden.
Belijden voert tot lijden.

Lijden
Kruisdragen. Je loopt voor gek in de wereld.
Je loopt voor gek in je familie.
Je loopt voor gek op school.
Je loopt voor gek op je werk.
Je loopt hier en daar voor gek in de kerk.
In voorspoed en in tegenspoed, in belijdenis en leven, in handel en wandel Zijn Naam belijden.
Uit angst het kruis niet laten staan. Er niet omheen lopen. Onze eer, ons gemak, ons leven, de gunst van mensen niet liever hebben dan de gunst van God.
Je doop verstaan is niet alleen gemeenschap hebben aan Zijn dood. Het is ook met Hem opstaan in een nieuw leven. Zijn Kruis Hem dagelijks navolgende vrolijk dragen.
Lijden.
Achter hem aan. Hoe dichter ik achter Hem ga, hoe vrolijker ik draag. Achter Hem aan en zien op de Overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus. Die het Kruis heeft verdragen en schande heeft veracht.
Achter Hem aan over hoogten en diepten, door eer en oneer, door goed en kwaad gerucht, door smaad en laster.

Intocht
Die vrijdag is voor Simon van Cyrene echt een Goede Vrijdag geworden.
Deze gedwongen kruisdrager is een gewillige kruisdrager geworden. En niet alleen hij, maar Alexander en Rufus, zijn twee zonen en zijn vrouw zijn leden van de christelijke Gemeente geweest. Kruisdragers. Goede Vrijdag en Pasen en hemelvaart en Pinksteren en wederkomst. Intocht. Jezus is in aantocht.
We verwachten Hem. Kruisdragers worden afgelost. De dag komt, dat we onder het kruis vandaan gehaald worden. Dan zal Hij, het geslachte Lam, het stralende middelpunt zijn van alle belijders die lijders werden.
Eeuwige aanbidders zullen wij dan zijn.
Nog niet.
Evenwel:
Nu reis ik getroost onder 't heiligend kruis
naar 't erfgoed daar boven in 't Vaderlijk huis:
mijn Jezus geleidt mij door d'aardse woestijn:
'Gestorven voor mij!' zal mijn zwanenzang zijn!

Onderschrift foto:
'En zie, twee van hen gingen op die dag naar een vlek, dat zestig stadiën van Jeruzalem was, welks naam was Emmaüs.'

'En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij wandelende onder elkander verhandelt, en waarom ziet jij droevig.'

'En zij dwongen Hem, zeggende: Blijf met ons, want hij is bij de avond en de dag is gedaald. En Hij ging in, om met hen te blijven.'

'En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem; en Hij kwam weg uit hun gezicht.'

'En zij opstaande terzelfder ure, keerden weder naar Jeruzalem, en vonden de elven samenvergaderd, en die met hun waren.'

'Ik ben het, vrees niet!'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen