Zeventig x zeven

Nu ik het toch over belangrijke getallen heb wil ik met u nadenken over het zeventig x zevenmaal vergeven (Mattheüs 18 : 21, 22). Ik heb het hier nogal eens meegemaakt dat gemeenteleden met elkaar in aanvaring kwamen. Ook tuchtprocedures waren soms nodig. Nu moet ik daar niet al te veel van opkijken. Wat wilt u als gemeenteleden elkaar goed leren kennen (ook van hun zwakke kanten!), omdat ze elkaar niet alleen 's zondags maar ook doordeweeks tegenkomen. Wat wilt u als velen thuis eerder voor galg en rad opgegroeid zijn dan voor God en Zijn Rijk. Van een goede karaktervorming kan bij velen geen sprake zijn. En als je bekeerd wordt betekent dat niet, dat je dan opeens al je vervelende karaktereigenschappen verliest. Daarbij komt dat we hier samen in een crisistijd leven. Vroeger was er soms schaarste, maar nu is de toestand nog schrijnender. Nu is er van alles (vooral geïmporteerd!) te krijgen, maar velen kunnen het niet kopen. Amper kunnen ze met een slecht samengesteld menu overleven. Wordt dan maar eens de egoïstische en de jaloerse verlangens de baas! Bedwing je dan maar eens, als je de kans krijgt ergens beter van te worden! Nodig maar eens vijf vrouwen uit om samen te werken in een gaarkeukenproject. Doe maar eens een oproep om schoonmaak- en bouwklusjes te doen voor de kerk zonder dat je ervoor betaald wordt. En zij die zich wèl inzetten kunnen 't op den duur niet uitstaan, dat de anderen de kantjes eraf lopen en zelfs nog anderen bekritiseren ook. Als gemeente een leefgemeenschap zijn, is echt niet gemakkelijk vanwege de oude mens die telkens weer uit zijn zondegraf wil opstaan. Positief is het ook dat men hier de tucht serieus neemt. En waar gehakt wordt vallen spaanders.
Ik heb nogal wat tuchtprocedures fout zien gaan omdat de procedure zelf niet goed doordacht was. De vier stappen van Matth. 18 : 15-18 zijn wel hoofdmomenten, maar vooral tussen de tweede en derde stap mag er in de lEPP nog wel wat nader gereglementeerd worden. Hoe is b.v. de verhouding tussen de kerkeraad en de classis en tussen de gemeentevergadering en de kerkeraad? Kortom: de aanvaringen tussen gemeenteleden zijn steeds duidelijker te verklaren. Tussen leden van 't zelfde gezin nog veel meer in deze algehele crisistijd. Daarom kan ik me steeds beter inleven in Petrus die zijn beste (geloofs)beentje voorzet en hoge ogen gooit met zijn voorstel om zijn broeder zevenmaal te vergeven. Was het in zijn dagen niet al heel mooi en vroom als je de driemaal haalde? De gemiddelde jood dacht dat God zèlf ook niet vaker dan drie maal iemand kon vergeven. En de mens kan toch niet meer dan God! Des te verrassender is het bezwerende antwoord van Jezus: Niet zevenmaal maar zeventig x zevenmaal! Sommigen vertalen zevenenzeventigmaal. Hoe dan ook, 't gaat erom dat Jezus wil zeggen dat er geen grens is aan het vergeven. Bovendien koppelt Hij het van God vergeving ontvangen voor je zonden aan de opdracht om je broeder van harte te vergeven (vs. 35). Wie zijn broeder niet vergeeft, moet zijn eigen schuld tegen­over God tot de laatste cent terugbetalen (vs. 34) en dat lukt iemand nooit. U mag best weten dat ik moeite heb met dat zeventig X zeven. Zevenmaal zou van ons al erg veel gevraagd zijn. Maar gebeurt het wel ooit echt dat iemand zevenmaal per dag tegen je zondigt en dat 'ie zevenmaal om vergeving komt vragen, zoals Lucas 17 : 3 en 4 veronderstelt? Laat staan zeventig x zevenmaal. Zo vaak kom je elkaar toch niet tegen om op elkaar te botsen? Wellicht alleen als je een slecht huwelijk hebt. Bovendien bouwt Lucas een voorwaarde in: 'Indien het hem leed is'. En als het hem geen leed is? Dan komt het niet tot verzoening en dan blijft je in wezen doorzondigen. Elke keer als we de zon laten ondergaan over onze toorn en zonder ver-zoen-ing gaan slapen maken wij de schuldberg groter. En ondanks de vele boter op ons hoofd zijn wij er toe in staat anderen te bekritiseren van een gebrek aan liefde en vergevingsgezindheid. Als we meer zondekennis zouden krijgen, zouden we wel degelijk leren toestemmen dat we erg vaak tegen onze (dichtstbijzijnde) broeders en familieleden zondigen en vaak niet eens om vergeving vragen. Soms gaan er meer dan zeventig x zevenmaal dagen voorbij om schuld te bekennen en om vergeving te vragen of om de minste te zijn en de eerste stap te doen, ook al is de ander meer schuldig dan wij. En wat kost het ons verschrikkelijk veel moeite om iemand die ons of de gemeente schade berokkend heeft ècht te vergeven. En dan niet éénmaal maar zeventig x zeven keer. Dan roepen wij met de apostelen uit: 'O Heere vermeerder ons het geloof' (Lucas 17 : 5). Ja er is geloof in Christus nodig om anderen te kunnen vergeven. Ons ligt van nature de wereld van Lamech. Wij voelen ons veel meer thuis in 'zeventig x zevenmaal wraak!' 'Ik zal hem terugpakken.' 'Als ik hem in m'n vingers krijg dan is 'ie nog niet jarig.' De wereld van Jezus lig ons niet. 't Lijkt op 't eerste gezicht alleen geschikt voor zachte eitjes en goedzakken, die om de lieve vrede wil over zich laten lopen en met zich laten sollen. Wij vragen naar de grens: Wanneer heb ik nu genoeg vergeven en wanneer hoef ik niet meer de eerste stap te doen. Je kunt toch geen eindeloos geduld met iemand hebben! En vergeleken bij anderen (die driemaal al heel wat vinden) ben je onderhand een held en engel met je zevenmaal. Maar dan moet je met Petrus opnieuw bij Jezus op catechisatie. Juist leiders moeten het leren: zeventig x zevenmaal. Steek het zwaard maar in de schede. Petrus! Zelfs voor zijn vijanden bad Jezus aan het kruis: 'Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen'. Ik weet niet, lezer, in welke onmin u met een broeder of zuster leeft; in welke familievete u verstrikt bent geraakt; wie u het leven zuur maakt met zijn geroddel; hoe moeilijk het voor u is om met een onuitstaanbare collega samen te werken; hoeveel weerstanden u voelt om de eerste stap tot verzoening te doen; één ding weet ik: wie iets leert verstaan van de onverdiende en onbegrensde vergevingsgezindheid van God in Christus zal het met veel vallen en opstaan leren, (juist ook met behulp van een broeder Matth. 18 : 19) om geen grens te stellen aan zijn eigen geduld en vergevingsgezindheid t.o.v. anderen. Alleen waarachtige genadekennis maakt waarlijk mild. Wie de geloofsogen open gaat voor Christus, wordt niet verblind door wraak, maar krijgt de lef om van harte te vergeven. Eenmaal, tweemaal, driemaal tot zeventig x zeven maal. Het maximum aanbod van Petrus is in Gods ogen nog een miserabel minimum. Beneden de volle maat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen