Boekbespreking

M.H. Guyt-Guyt en A.C. Meijwaard-Fuite, Geroepen als vrouw, Groen Leiden 1992, 220 blz., ƒ 27,50.
Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de Bond van Nederlands Hervormde Vrouwenverenigingen op Gereformeerde Grondslag werd het Boek 'Geroepen als vrouw' uitgegeven. De Vrouwenbond werd in 1952 opgericht met het doel vrouwen te brengen tot meer kennis en inzicht van Gods Woord. Binnen diezelfde doelstelling past dit nogal lijvige boek, dat werkelijk uit het leven gegrepen is. Met dat laatste bedoel ik dat het leven met de Heere en het dagelijks leven harmonisch met elkaar verweven zijn. Al lezend proeven we de eigen tijd, waarin wij zelf leven en werken. En dan zo dat tevens wordt ingegaan op verschillende vragen en problemen die vrouwen – en vanuit een wat andere invalshoek evenzeer mannen – bezighouden.
Na de inleiding, waarop ik aan het slot van deze bespreking terugkom, vormen de hoofdstukken 2 en 3 de basis van het boek. Het gaat daar over de vrouw in het Oude en Nieuwe Testament.
Mevr. Buitink merkt onder andere op dat samenwonen geen bijbels alternatief is, omdat een samenlevingsvorm, waarin wel de seksuele gemeenschap plaatsheeft, maar waarin de burgerlijke consequenties niet getrokken worden, met zichzelf in tegenspraak is. Men moet bedenken dat het burgerlijke en godsdienstige huwelijk oudtijds samenvielen.
Mevr. Tukker laat duidelijk uitkomen dat de normen van Paulus' nieuwe levensbeschouwing niet in een cultuur, maar in het Woord van God liggen. En dat Woord is niet tijdgebonden.
De bijdrage van mevr. Kommers over de christenvrouw in de Afrikaanse cultuur verschaft heel wat stof tot nadenken. Bepaalde dingen blijven je na lezing bij, zoals van die getrouwde echtparen die tot geloof kwamen. Zij wilden alsnog kerkelijk trouwen en hun huwelijk laten inzegenen. Ds. Kommers trouwde wel vijf stellen tegelijk over, compleet met bruidsjurk en bruidstaart. Met z'n vijven druk je immers de kosten… en één echtpaar had al kleinkinderen. Daar denk je dan verder over na en je vraagt je af: zouden wij daar kerkelijk ruimte aan geven? En… is er ruimte voor samenwonenden om vanwege een vernieuwd bijbels inzicht alsnog kerkelijk te trouwen? Er is overigens nog meer dat in genoemde bijdrage tot nadenken stemt, wanneer we de situatie daar en hier met elkaar vergelijken. Ik denk bijvoorbeeld aan hoe mannen en vrouwen daar met elkaar omgaan, ik denk verder aan het moederschap, het vele en zware werk van vrouwen, het grote belang van het familieverband. De grote familie is intussen wel de beste bejaardenverzorging! Ontroerende getuigenissen maken duidelijk hoe de Heere ook daar in vrouwen wonderlijk werkt. Wat ver van ons weg staat, kan heel dichtbij komen. Dat gebeurt als mevr. Kommers ons tenslotte de spiegel voorhoudt door te vragen: wat denkt u echter van de vele Surinamers, Turken, Marokkanen, Afrikanen en zovele anderen, die midden onder ons wonen, soms zelfs voor de tweede of derde generatie. Hoe treden we deze mensen tegemoet? We kunnen niet meer zeggen: ik heb hier geen (Evangelie) Boodschap aan.
Ik moet mij beperken, al wil dat niet zeggen dat wat volgt geen recht op evenveel aandacht zou hebben. Het hele boek is lezenswaard.
Mevr. Sluiter heeft openhartig geschreven over de jong gehuwde vrouw. Het al of niet werken, de voorbeeldfunctie naar onze kinderen, de huisgodsdienst, de persoonlijke omgang met God, tot en met abonnementen en media worden door haar ter sprake gebracht.
Bijzonder verrijkend is de bijdrage van mevr. Volders over de niet gehuwde vrouw in de gemeente. Wat moeten wij mannen en vrouwen nog veel werken aan onze beeldvorming. Vreemde gedachten en voorstellingen dienen gecorrigeerd te worden. Daar helpt mevr. Volders ons voortreffelijk bij. Met die 'ons' bedoel ik ook mannen, waaronder ambtsdragers. Leerzaam die passage over de relatie tussen karakter en alleen zijn. Het gehuwd zijn is een gave en het ongehuwd zijn kan evenzeer een gave zijn. Inderdaad moeten we het gehuwd zijn niet idealiseren, want er is genoeg lijden aan het huwelijk… In Christus is inderdaad noch man noch vrouw. In de nieuwe hemel en op de nieuwe aarde, zegt mevr. Volders, is er geen man of vrouw. Is dat zo? Er zal geen huwelijk meer zijn, maar God, die man en vrouw naar Zijn beeld heeft geschapen, zal toch zeker man en vrouw vernieuwen, zodat beiden verzadigd zullen zijn met zijn goddelijk beeld?! Daarin zullen zij zonder onderscheid één zijn. Als dat bedoeld wordt, dan akkoord.
Mevr. Kamerbeek heeft zelf als oudere gehuwde vrouw praktisch en bijbels geschreven over omgang met oudere kinderen, gehuwd of samenwonend, loslaten en vasthouden. Ook het studentenhuwelijk geeft zij een plaats. Zij gaat verder in op de relatie met de echtgenoot, het wegvallen van de partner, de zakelijke kant van 'uw huis bereiden'. Notarieel dienen dingen vastgelegd te worden en ook in verband met de begrafenis dient reeds een en ander geregeld te worden. Zij adviseert er niet te lang mee te wachten, want gelijk het gras is ons kortstondig leven.
Mevr. Boon schrijft in verhaalvorm over de 'onbekende' vrouw, de vrouw van een gehandicapte man, de moeder van een zorgenkind, de niet-meer gehuwde vrouw, de vrouw van een ongelovige man, de oudere vrouw en tenslotte over ouders van kinderen die gaan scheiden. De schrijfster geeft zelf min of meer aan dat de opbouw van het hoofdstuk wat fragmentarisch is, maar het is goed gespreksmateriaal.
Tenslotte schrijft mevr. Wassinkmaat over het eigen leven van de vrouw, waarbij zij de geestelijke vorming en de persoonlijke vorming benadrukt. Gebed, stille tijd en bijbellezen hebben daarbij voorrang. Ook het vrouw-zijn in relaties brengt zij naar voren, waarbij die naar de echtgenoot en die naar een eventuele vriendin op de voorgrond staan.
Alle hoofdstukken worden afgesloten met vragen. Ter afsluiting iets over de inleiding van het boek. In hoofdstuk 1 geven de oud-presidente mevr. Meijwaard en de huidige presidente mevr. Guyt aan hoe de vrouwen dit boek op de verenigingen als werkboek kunnen gebruiken. Ook schrijven zij over de christen vrouw in deze moderne tijd, waar wij te maken hebben met een veranderd levenspatroon. In deze tijd, zo schrijven zij, heeft God ons geplaatst en worden wij als vrouw geroepen aan de goddelijke opdracht gehoor te geven.
Die woorden verklaren de titel van het boek. Terloops kwam een gedachte bij mij boven, die ik maar doorgeef. Misschien dat onze Mannenbond nog eens moet werken aan een publikatie: Geroepen als man. Immers beiden, man en vrouw, zijn van Godswege geroepen aan hun goddelijke opdracht gehoor te geven.
C. van Sliedrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen