Een boekje over adoptie

Op een vergadering
Onlangs was ik te gast bij de Adoptievereniging Gereformeerde Gezindte, die in Gouda haar jaarvergadering hield.
Het viel me op dat er veel jonge echtparen waren met geadopteerde kinderen. Het uiterlijk van de kinderen maakt duidelijk dat ze niet uit Nederland afkomstig zijn. Er waren ook, zo bleek me uit persoonlijke gesprekken, echtparen die adoptie overwegen.
Op die vergadering werd het boekje aangeboden, waarvan u de gegevens hieronder vermeld vindt. Mij is gevraagd over dat boekje iets te schrijven. Men wilde ook graag dat ik enkele opmerkingen over ambtelijke zorg voor adopterende gezinnen daaraan zou toevoegen.
Eerst dan het boekje. Het is geschreven door twee auteurs, die beiden in eigen gezin met adoptie te maken hebben. Dat maakt het boek levensecht. Zij schrijven uit ervaring en vanuit contacten met andere adoptieouders. Het eerste wat ik van dit boekje wil zeggen is, dat het is geschreven vanuit de praktijk. Ervaringen van ouders voordat de kinderen in het gezin komen, bij het ophalen van de kinderen in het buitenland en bij binnenkomst in het gezin en de familiekring worden duidelijk beschreven.
Belangrijk is ook het hoofdstuk over de geschiedenis van de adoptie en dat over adoptie in bijbels licht. Zelf zou ik hierbij meer de nadruk erop gelegd hebben dat God zondaren (weer) tot Zijn kinderen aanneemt. Dat lijkt mij een bijbelse grond voor adoptie. Titels als 'De procedure', 'Op weg naar je kind', 'Juridische en financiële kanten van adoptie' geven gevoelens weer en tegelijk ook de moeiten die zich voordoen.
Het opvoeden van adoptiekinderen. Adoptiekinderen met een handicap zijn hoofdstukken waarin ouders geholpen worden om de problemen onder ogen te zien en te overwinnen. Het laatste hoofdstuk 'Uitzien naar adoptie' behandelt 'het in genade als kind van God aangenomen worden' – een onderwerp dat bij de bijbelse gegevens een plaats had moeten krijgen, lijkt me.
Het voorlaatste hoofdstuk heeft als titel 'Pastorale begeleiding' rondom de adoptie. Hierin wordt verteld van positieve ervaringen met ambtsdragers. Dat is een voorrecht.

Begeleiding door ambtsdragers
Zelf zou ik graag de begeleiding door de predikant of de wijkouderling (dan wel een andere ouderling of diaken) willen onderstrepen. Wie over adoptie denkt, moet daar niet al te breed met deze en gene over praten. Dat praten kan gebeuren, als het besluit is gevallen. Voordat een echtpaar zover is, moet het met enkele vertrouwde mensen (ouders, zuster of vriendin) er over kunnen praten, en vooral ook met de predikant of de ouderling.
De ambtsdrager moet voor zo'n gesprek openstaan. Hij moet willen luisteren en van advies dienen: niet overhaast handelen, innerlijk ervan overtuigd zijn dat de pogingen Gods goedkeuring wegdragen. Hierop kan men later ook terugvallen.
Als het kindje in het gezin komt, moet er ook belangstelling zijn van de kant van de predikant; niet overdreven, maar wel oprecht en diepgaand. Dit ook met het oog op de doop van het kind. Daarover wordt in dit boekje duidelijk geschreven.
Het kind moet als een gewoon kind van de gemeente en door de gemeente aanvaard worden. Het is een van ons allen, zoals de andere kinderen. Een enkel bezoekje van de dominee of van de wijkouderling doet goed – niet te lang, niet te veel, maar wel getrouw. Als er dan zorgen komen of bijzondere problemen, is er een basis voor pastoraal kontakt. De ouders moeten het gevoel hebben, dat ze niet alleen gelaten worden. Ze moeten bij de dominee terecht kunnen. Hij zal al hun vragen niet kunnen beantwoorden. Dat is ook niet het voornaamste. Het is erg belangrijk dat hij meeleeft, meedenkt en meebidt.
Zonder veel ophef zou ook in de zondagse gebeden aan deze kinderen, die in de weg van Gods voorzienigheid binnen de gemeente zijn gekomen, gedacht kunnen worden. En dat niet om hen in een uitzonderingspositie te plaatsen, maar om hen het gevoel te geven dat ze er helemaal bij horen.
De bijeenkomst waarover ik aan het begin schreef, heb ik ervaren als een ontmoetingsplaats voor velen. Er werden ervaringen uitgewisseld. Er werden vragen gesteld en beantwoord. Er was waardevol onderling kontakt.

Een waardevol boekje
Vooral echtparen die met adoptie te maken hebben, zullen met het hier besproken boekje geholpen zijn. Het kan ook dienen om familieleden (vooral ouders van adoptieouders) met vragen vertrouwd te maken. Ik denk niet in de laatste plaats aan ambtsdragers. Om leden van de gemeente te helpen, doen zij er goed aan van dit boekje kennis te nemen.
Het boekje is mede waardevol door de vermelding van adressen en door een overzicht van geraadpleegde en te raadplegen literatuur.
Het was mij een verrijking de vergadering van de vereniging bij te wonen. Ik twijfel er niet aan dat velen – om verschillende redenen – dit boekje als een verrijking zullen ervaren.

W.H. Velema

Drs. P. P. van Dorp-Stolk, W. Visser, Adoptie. Een christelijke handreiking bij beslissing, procedure en opvoeding, Groen, Leiden, 1993, in de serie Praktisch en Pastoraal, 96 blz., ƒ 18,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen