Danken

Danken is in de Bijbel met lofprijzing reageren op de wonderen van Gods genade. In het Oude Testament lezen wij van dankofferen, waarmee men in het heiligdom tot God naderde, en van dankzeggingen, die voor Zijn aangezicht werden uitgezongen. Danken hoort dus thuis in de sfeer, de liturgie, van het heiligdom. Daar mocht het volk gezamenlijk, maar ook de gelovige individueel, met diepe erkenning van Gods onverdiende goedheid tot God naderen. Als na de ballingschap alleen al het fundament van de nieuwe tempel is gelegd horen we het volk al uitbreken in danken: 'En zij zongen bij beurte, met den HEERE te loven en te danken, dat Hij goedig is, dat Zijn weldadigheid tot in eeuwigheid over Israël is' (Ezra 3: 11). Het Hebreeuwse woord 'todah' heeft naast de betekenis van 'dank' ook die van 'belijdenis'. De verbinding van deze twee betekenissen geeft diepte aan het danken. Want het is de zondaar die zijn schuld aan de HEERE moet belijden, die nochtans leert danken omdat God genadig zijn zonden vergeeft. Danken is een uiting van ootmoed en afhankelijkheid voor Gods genadetroon.
In het Nieuwe Testament vinden wij het werkwoord 'eucharisteo'. Daar zit het woord 'chads', dat is 'genade' in. Oorspronkelijk betekende het in het Grieks 'iemand een gunst verlenen'. Van daaruit werd het gevolg van deze gunst, de verplichting om voor die gunst te danken. Zo komen we het telkens weer tegen, vooral in de brieven van Paulus. Het gaat altijd om de dankzegging aan het adres van God. Vaak begint de apostel zijn brieven met danken: 'Eerstelijk dank ik mijn God door Jezus Christus' (Rom. 1 : 8). De dankzegging is de vreugdevolle grondtoon van zijn apostolisch werk, maar ook van het totale leven van iedere gelovige. Het geeft voor het aangezicht van God een heilige ontspannenheid in het leven, getuige het volgende: 'Want alle schepsel Gods is goed, en er is niets verwerpelijk, met dankzegging genomen zijnde' (1 Tim. 4 : 4).
Het kan van alles zijn waarvoor de Heere gedankt en geprezen wordt. Paulus kon de gemeente schrijven hoe blij hij met haar was: 'Daarom ook ik, gehoord hebbende het geloof in den Heere Jezus, dat onder u is, en de liefde tot al de heiligen, houde niet op voor u te danken, gedenkende uwer in mijn gebeden' (Ef. 1 : 15, 16). Paulus is vooral dankbaar als hij merkt dat zijn prediking doorwerking heeft (1 Thess. 2 : 13). Hij kan zijn vreugde soms niet op: 'Want wat dankzegging kunnen wij Gode tot vergelding wedergeven voor u, vanwege al de blijdschap, waarmede wij ons om uwentwil verblijden voor onze God?' (1 Thess. 3 : 9).
Danken gaat tenslotte alleen maar vanwege Christus: 'Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere' (Rom. 7 : 25). Het is immers Zijn heilswerk alleen, waarvoor en waardoor wij danken leren, als we dat persoonlijk mogen kennen en als we dat opmerken bij anderen: 'Ik dank mijn God allen tijd over u, vanwege de genade Gods, die u gegeven is in Christus Jezus' (1 Kor. 1 : 4).
Danken geeft ook iets bevrijdends aan het christelijke leven, dat immers niet afhankelijk is van wat wij wel of niet hebben. Dit is wat ten diepste geldt: 'Dankt God in alles; want dit is de wil van God in Christus Jezus over u' (1 Thess. 5 : 18).

M.A. van den Berg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen