Herbergzaamheid

Het gaat wellicht te ver om het woord 'herbergzaamheid' een bijbels kernwoord te noemen, in die zin dat het als zodanig veel wordt gebruikt in het hart van de heilsverkondiging. Zo vaak komen we dit woord in de Bijbel niet tegen. De zaak waarom het gaat is echter toch zo belangrijk dat er met nadruk een apostolische vermaning wordt gegeven om het niet over het hoofd te zien: 'Vergeet de herbergzaamheid niet; want hierdoor hebben sommigen onwetend engelen geherbergd' (Hebr. 13 : 2). Wij weten trouwens ook welk een centrale betekenis het woordje 'herberg' inneemt in het Kerstevangelie. Daar was immers 'geen plaats' voor de Heiland, Die kwam tot het Zijne, maar niet gastvrij werd ontvangen. We zien dus hoe ernstig het kan zijn als de herbergzaamheid, de gastvrijheid ontbreekt! Wat een wonder van genade trouwens dat de Heere Jezus zich door onze onherbergzaamheid niet heeft laten weerhouden om toch te komen!
Hoe ernstig het gebrek aan herbergzaamheid is, als die ten aanzien van Christus ten einde toe volhardt, zien we in de aanklacht van het laatste oordeel: 'Ik was een vreemdeling; en gij hebt Mij niet geherbergd' (Matth. 25 : 43).
Het woord 'herbergzaamheid' is in het Grieks 'filoxenia'. Dat betekent letterlijk: liefde tot de vreemdeling. Het is makkelijk om vrienden en verwanten gastvrij te onthalen. De roeping is echter om juist de vreemdelingen binnen de poorten als gasten centraal te stellen. Herbergzaamheid is zo het directe tegendeel van vreemdelingenhaat. Dit laatste is een kwaad dat van alle tijden is, en dat ook in de laatste tijd weer schrikbarend de kop opsteekt. De vreemdeling heeft voor ons gevoel eigenlijk altijd twee kanten aan zich. Aan de ene kant vinden wij hem als vreemde, die ongevraagd binnenkomt in onze vertrouwde werkelijkheid, bedreigend. Vandaar de vrees. Wij mogen daar echter geenszins aan toegeven. Integendeel, de Heere zegt door Mozes: 'Daarom zult gijlieden den vreemdeling liefhebben, want gij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland' (Deut. 10 : 19). Zo mag de vreemdeling voor ons tot gast worden die wij aan onze tafel noden en onder ons dak bescherming bieden. Dat is in de Bijbel uiteraard wezenlijk meer dan een zaak van medemenselijkheid. Het behoort tot het hart van het christelijke leven. Paulus roept ertoe op: 'Deelt mede tot de behoeften der heiligen. Tracht naar herbergzaamheid' (Rom. 12 : 13). Je moet er dus met hart en ziel naar zoeken om gastvrijheid te mogen betonen. Dat is nog heel wat meer dan alleen afwachten of er iemand een beroep op je doet. Ook al is het niet altijd zo gemakkelijk om een plaatsje in te ruimen, er mag geen tegenzin zijn. Zo vermaant Petrus het met deze woorden: 'Zijt herbergzaam jegens elkander, zonder murmureren' (1 Petr. 4 : 9).
Tenslotte valt nog op te merken dat herbergzaamheid een van de vereiste eigenschappen van de opziener in de gemeente is. Hij moet een man zijn 'die gaarne herbergt' (Titus 1 : 8). Zo is hij een goed getuigenis van zijn Heere en Heiland, de Gastheer boven allen, die niet is gekomen om gediend te worden, 'maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen' (Markus 10 : 45).

M.A. van den Berg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen