Wedergeboorte

Het zal op het eerste gezicht geen uitleg nodig hebben dat het woord 'wedergeboorte' thuis hoort temidden van de 'Woorden van Leven'. Als wij echter de teksten in de Bijbel opzoeken waarin 'wedergeboorte' voorkomt, vinden we er slechts twee in het Nieuwe Testament, en verder niet meer dan een tiental andere aanduidingen die in dezelfde richting komen. Slechts één keer is er in de Griekse vertaling van het Oude Testament een gelijkluidende frase, in Job 14 : 14 'Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou'. Wat met 'komen van verandering' vertaald is, komt in de buurt van het woord 'palingenesia', wedergeboorte.
In Matth. 19 : 28 is 'wedergeboorte' de aanduiding van de uiteindelijke wederoprichting van alle dingen in de heerlijkheid van Christus' Koninkrijk. Deze notie van het woord 'wedergeboorte' vinden we ook in de wereld van het Griekse denken, waar het duidde op een kosmische vernieuwing tot hogere staat. Daarnaast kon het ook individuele, persoonlijke, betekenis dragen van een 'nieuwe geboorte' van de ziel voor een nieuwe wereldperiode.
Al heeft men buiten Gods heilsopenbaring ook over een nieuwe geboorte gedacht, toch kan deze alleen als een wonder van de levende God worden verwacht. Dat maakt Christus duidelijk in Zijn gesprek met Nicodemus als Hij over de wedergeboorte spreekt als een 'wederom geboren' worden, dat is een 'van boven', van God uit geboren worden. Alleen als er sprake is, in de meest radicale zin, van nieuw leven, een nieuw begin, dan zal er ingang zijn in het Koninkrijk Gods. Het gaat om de vernieuwing van het bestaan die geheel buiten het bereik van de verloren mens ligt, maar die God in Zijn genade uit Christus geeft. Daar spreekt Paulus ook van: 'Maar wanneer de goedertierenheid van God, onzen Zaligmaker, en Zijn liefde tot de mensen verschenen is, heeft Hij ons zalig gemaakt, niet uit de werken der rechtvaardigheid, die wij gedaan hadden, maar naar Zijn barmhartigheid, door het bad der wedergeboorte en vernieuwing des Heiligen Geestes' (Tit. 3 : 4, 5). Het gaat om de radicale vernieuwing van het leven van een mens, die dood was door zonden en misdaden maar door de Heilige Geest levend wordt gemaakt, om voortaan te leven uit Christus, door het geloof. Ook Petrus getuigt daar in zijn brieven van, als hij in de lofprijzing wijst op de kracht en de oorsprong van de levensvernieuwing: 'Geloofd zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden' (1 Petr. 1 : 3). Die wedergeboorte, de geboorte uit God en niet uit vlees en bloed, heeft plaats door het Woord van God. De Geest geeft het leven door de prediking van het Woord, dat Hij bevestigt aan het hart als een 'kracht Gods tot zaligheid'. Zo schrijft Jacobus: 'Naar Zijn wil heeft Hij ons gebaard door het Woord der Waarheid, opdat wij zouden zijn als eerstelingen Zijner schepselen' (Jac. 1 : 8). Ook hier zien we dat de wedergeboorte in de zin van de persoonlijke levensvernieuwing door de Geest en uit Christus' opstanding, betrokken blijft op de uiteindelijke verwachting van de wedergeboorte van alle dingen in de heerlijkheid van Zijn Koninkrijk.
M. A. van den Berg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen