Boekbespreking

Eugen Drewermann, Hij legde hun de handen op, De wonderen van Jezus, Meinema Zoetermeer, 176 blz., ƒ 27,50.
Nog niet eerder las ik een benadering van Jezus' wonderen, zoals hier geboden wordt. Drewermann is pastor en therapeut. Het boek is eigenlijk een 'wonderlijke' prekenbundel. Uit de tijd dat Drewermann als katholiek priester voorging in diensten in zijn woonplaats Paderborn, stammen zijn preken over de wonderverhalen. Die zijn hier gebundeld. Het bijzondere is daarin gelegen, dat de schrijver achter de wonderen tast en ernaar staat om mensen genezend, troostend en helpend tegemoet te komen. Het uiterlijke wonder is in feite van geen belang voor hem. Het gaat veelmeer om ver-wondering. Hij doorbreekt een causaal verband tussen zonde en ziekte enerzijds en verlamming, blindheid en melaatsheid anderzijds. Vooral de psychologie krijgt een grote plaats, opdat mensen tot een ander inzicht en gevoelen over zichzelf, de ander en de wereld om hen heen komen. Liefde en vertrouwen zijn de eye openers. Mensen leren hun angsten onder ogen te zien en ermee te leven. De wonderverhalen krijgen zo een vertaling naar het concrete leven. De wijze van omgaan met de doelgroep en de doelstelling van de schrijver spreken aan, maar zijn aanpak en invulling roepen tal van vragen op. Gaan psychologie en eigentijdse probleemstelling niet heersen over de wonderverhalen? Daarbij komt toch dat de wonderen op zich als machtsopenbaring van Jezus recht van bestaan hebben? Ze zijn legitieme tekenen van het gekomen en komende Rijk Gods. Daarbij blijft het dan mogelijk om indringende vergelijkingen te maken, zoals Drewermann meer dan eens doet. Bijvoorbeeld als het gaat over de huidziekte melaatsheid. Ik citeer: 'Men zou de huid het grootste orgaan van ons hele lichaam kunnen noemen, blijk van onze gevoeligheid en zelfs overgevoeligheid. Onze huid kan gezien worden als de uitdrukking van alles wat er aan innerlijke tegenstrijdigheden in ons besloten ligt en er van buitenaf van ons wordt geëist. Dit orgaan, dat de verbinding vormt tussen ons leven buiten en dat binnen ons, kan ziek worden onder invloed van koude en van vijandigheid, onder invloed van leed dat lichamelijk is of ook psychisch… Al naar ieders individuele emotionele achtergrond kan dezelfde aanraking van de huid bij de een een oeroud verdriet oproepen en bij de ander een begin van blijdschap. De ziekte van de melaatsheid kan ons hele lichaam, het oppervlak van onze gevoeligheid, pijn berokkenen'. Zo slaat de schrijver keer op keer de brug naar het concrete leven. Vanwege een deel van de titel 'Hij legde hun de handen op' zou de gedachte kunnen ontstaan, dat het hier over handoplegging gaat. Dat is niet zo. Bij Eugen Drewermann is Jezus meer dan eens zelf het kernpunt in het wonder, maar in datzelfde wonder bloeit een onverwoestbaar vertrouwen op in de mens, en tussen mensen onderling. Een vertrouwen, waarin de mens bij alles wat hem belaagt, bedreigt en aantast, rust, houvast en zekerheid vindt. Toch pleit ik ervoor om het zwaartepunt van dat vertrouwen maar in God te laten. Hij is ons in Jezus Christus genezend, troostend en helpend tegemoet gekomen. En dan… inderdaad: Alleen wie zich verwondert, leert het wonder kennen.
C. van Sliedregt Nunspeet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen