Meditatie

Om te tekenen wat er met mensen aan de hand kan zijn, heb je aan één verhaal niet genoeg. De geschiedenis van de dwalende zwerver in de woestijn wordt gevolgd door die van de gevangene. Zo is het trouwens met Israël ook gegaan. Israël heeft gedwaald door de woestijn, maar ook gezucht in de gevangenis van de ballingschap.
Want wat is er gebeurd met de Israëlieten, nadat ze uit Egypte en uit de woestijn zijn verlost? Dat is een geschiedenis van honderden jaren; de geschiedenis van richters, koningen en profeten. Het is de geschiedenis van een weerspannig volk. Weerspannig tegen Gods geboden, die ze meegekregen hadden. De richters traden op en de profeten profeteerden omdat het volk van God iedere keer opnieuw de meest afschuwelijke afgoden diende.
En Israël deed dat niet noodgedwongen of onbewust, maar vrijwillig. Ze hebben 'de raad van de Allerhoogste smadelijk verworpen', staat hier. Het is dus niet alleen, dat ze geen geloof hechtten aan God of Zijn goede bedoelingen in twijfel trokken, maar ze smaadden Hem. Ze hebben de HEERE niet alleen de rug toegekeerd, maar Hem openlijk bespot.
En daar volgde gevangenschap op. Eerst werd Israël en toen Juda in ballingschap gevoerd. En de politici zeiden: 'Ja, wat moesten die twee ministaatjes ook tegen de grootmachten Assyrië en Babylonië. Maar hier in de psalm staat wat anders: 'Hij; de HEERE, heeft hun het hart door zwarigheden vernederd'. Dat ze zijn vernederd en gestruikeld en in gevangenschap zijn gevoerd; dat is niet een speling van het lot of de grillige loop van de geschiedenis, of resultaat van de krachtsverhoudingen in het Midden-Oosten; maar dat is de hand van de HEERE.
Zo gaat dat ook straks met de verlossing! Dat de joden zijn teruggekeerd uit ballingschap is niet primair het werk van een Perzisch koning. Die is werktuig in de hand van God.
Deze dingen zijn geschied ons ten voorbeeld. De taal van Israël in de psalmen wordt door de christelijke gemeente heel goed begrepen. We zitten allemaal in Psalm 107. Wordt onze levensgeschiedenis niet door het eerste tafereel geschilderd, dan wel door het tweede; of het derde; of het vierde.
En hoe herkenbaar is niet hier deze weerbarstige, openlijke spotter; die daarna gevangene wordt. Hoeveel mensen, ook 'christenen', zijn niet weerspannig tegen Gods geboden en tegen het Evangelie, dat hun gepredikt is, dat hun voorgeleefd is, en waarmee ze zijn opgegroeid, waarin ze zijn gedoopt? Maar juist dan is er de mogelijkheid om je ertegen te verzetten. De zo gewone rebellie tegen God. Gewoon omdat wij het gewoon vinden om zelf uit te maken wat goed of kwaad is. Maar wat hier wordt genoenid een smadelijk verwerpen van God.
Voor de keerzijde van deze medaille moeten je ogen door de Geest Gods worden geopend. Die keerzijde is, dat deze 'gewone' zondaar zit in duisternis en schaduw des doods. Hij is een gevangene, die wacht in de dodencel op de executie. Je verzetten tegen de Allerhoogste kan nooit anders betekenen dan het tekenen van je eigen doodvonnis. De HEERE laat niet met Zich spotten. Het vonnis van zondaren is geveld; of ze nu in de gevangenis al zitten of nog vrij denken rond te lopen.
Deze gevangen zondaar is overigens ook een gebondene. Aangrijpend getekende werkelijkheid. 'Gebonden met verdrukking en ijzer'. Je hoort de onmogelijk zware ketenen rinkelen. Vastgeklonken aan de kerkermuur. Achter koperen deuren met ijzeren grendels. Behalve dat de zonde tegen God veroordeling met zich meebrengt, wordt een mens er ook een gebondene door. Het is een misvatting te menen, dat je door de keus tegen God in de vrijheid zou komen. Wie vrij denkt te zrjn van God zal vroeg of laat ontdekken een gevangene geworden te zijn. Gebonden aan handen en voeten; aan de zonde; aan het zelfgekozen lot; aan zichzelf.
Deze gevangene kan zichzelf niet losmaken. En hij kan z'n vorige leven ook niet desgewenst terugdraaien. Met de zonde valt niet op te houden. De zonde is een macht op zichzelf. Zelfs kleine overtredingen worden macht der gewoonte, waartegenover we machteloos staan. Zelfs aardige en nette mensen worden gevangen gehouden door dingen die klein zijn begonnen. Wat moeten dan grote zondaren met ingeslepen karakterzonden en volkomen uit de hand gelopen leefpatronen.
Wie dan wakker wordt en tot bezinning wordt gebracht, wordt wakker in de gevangenis. En wat er dan in je omgaat en hoe je hart daaronder wordt verzwaard en vernederd; dat schildert Psalm 107 in aangrijpende kleuren. Vandaar dat ze ook in heerlijke tonen kan zingen van de onverwachte, onverdiende goedertierenheid van de HEERE, Die in deze gevangenis binnentreedt. En dat heeft de HEERE gedaan. Dat heeft de Heere Jezus gedaan. De gevangenis van de wereld is Hij binnengekomen. En de gevangenis van ons bestaan kan Hij ook binnentreden. En wanneer Hij de gevangenis binnentreedt, dan heeft Hij het recht en de macht om ketenen los te maken en deuren te openen.
Wie, die ooit met knipperende ogen zó uit de kerker in het licht werd teruggebracht, kan dit ooit vergeten? En wie kan het nálaten om de Heere te loven voor deze 'wonderwerken voor de kinderen der mensen'?

J. J. Verhaar, Houten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen