Wachten op Gods zaligheid

Jacob ligt op zijn sterfbed in het land Gosen in Egypte. Hij laat zijn zonen komen om afscheid van hen te nemen. Ze worden opgewekt om zich te plaatsen rondom het bed van hun vader en om aandachtig naar zijn stem te luisteren. Hij spreekt zijn laatste woorden uit. Het afscheid van Jacob wordt een profetie. Hij spreekt wat de Geest hem te spreken geeft. Aan de ene kant blikt hij terug op het verleden van zijn zonen. Aan de andere kant blikt hij vooruit op wat de stammen, die uit hen voortkomen, te wachten staat. Hij ziet tot in de volheid van de tijd. Bij Juda zegt Jacob: 'De scepter zal van Juda niet wijken, noch de wetgever van tussen zijn voeten, totdat Silo komt, en Denzelven zullen de volken gehoorzaam zijn' (vers 10).
Terwijl hij profeteert spreekt hij ineens over zichzelf. 'Op uw zaligheid wacht ik, Heere'. Deze woorden spreekt hij uit, lettend op zijn kinderen en vooral op Dan. Dan zal zijn als een adderslang. Hij zal sluwe streken uithalen. Daarover is Jacob bezorgd. Zaligheid betekent: redding, verlossing. Het kan slaan op verlossing uit aardse noden. Jacob spreekt uit dat hij wacht op de hulp van de Heere in zijn gehele leven. Het is alsof hij zegt tegen Dan: Jongen, verwacht het toch ook van de Heere alleen. Zonder Hem kom je er niet. Hij geeft zo zijn nageslacht over in handen van Hem, van wie alleen zaligheid te verwachten is.
Zaligheid is in de bijbel meer dan hulp in aardse nood. In de oorspronkelijke taal wordt een woord gebruikt, waarin we de naam Jezus herkennen. We weten wat de naam Jezus betekent. De engel heeft het tegen Jozef gezegd: 'Gij zult Zijn naam heten Jezus; want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden' (Matth. 1 : 21). De Zoon van God komt naar de wereld om de schuld van de zonde te betalen. Hij draagt de zware last van de toorn van God over de zonde op Golgotha. Hij brengt verzoening teweeg. Hij geeft uitzicht over de grenzen van de dood. 'Die God is ons een God van volkomen zaligheid; en bij de Heere, de Heere, zijn uitkomsten tegen de dood' (Psalm 68 : 21).
Is de zaligheid van Jacob onze zaligheid? Het tegenovergestelde van zaligheid is rampzaligheid. Als wij de God van Jacob in ons leven niet kennen, wacht ons de eeuwige verlorenheid. Nu is het de tijd om die God te leren kennen. We leven in het heden van de genade. We mogen de toevlucht nemen tot God met een berouwvol hart. De Heere zal ons niet verstoten. Hij zal ons zijn een oorzaak van eeuwige zaligheid. Temidden van de moeiten van het leven en in het aangezicht van de dood mogen we leren te getuigen: 'Op uw zaligheid wacht ik, Heere'.
Deze zaligheid is niet van onszelf. Er staat niet 'mijn zaligheid', maar 'uw zaligheid'. Jacob beseft dat al te goed. Zijn geloofsbelijdenis is ook een schuldbelijdenis. Hij is een bedrieger in zichzelf. Door bedrog heeft hij de eerstgeboortezegen gestolen. Bij Laban heeft hij ook listen gebruikt. Bij ons is dat niet anders. Als het om ons zou zijn, dan zou er geen zaligheid zijn. Dat is de belijdenis van allen die de Heere vrezen: 'En ga niet in het gericht met uw knecht; want nietnand die leeft zal voor Uw aangezicht rechtvaardig zijn' (Psalm 143 : 2). De zaligheid is de zaligheid van God. In Zijn Zoon verwerft Hij de zaligheid. Door Zijn Heilige Geest deelt Hij de zaligheid uit. Wij ontvangen deze zaligheid in de weg van geloof en bekering. Daar is soms een Pniël voor nodig zoals bij Jacob. Daar leert de Heere ons: 'Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent' (Genesis 32 : 26).
Op die zaligheid wacht ik. Advent is de tijd van de verwachting. Bij ons is dat anders als bij Jacob. Jacob zag uit naar de komst van de Christus. Wij zien terug op Zijn komst. Toch mag er ook bij ons verwachting zijn. Velen verwachten het van wat de wereld te bieden heeft. Zij verwachten het van het hier en nu. En wij? Het wachten op de zaligheid van de Heere is een wachten met een zeer groot verlangen. Dat is iets anders dan afwachten. Afwachten wijst op lijdelijkheid en onverschilligheid. Er wordt gezegd: 'Een mens moet afwachten, of het ook gegeven wordt'. Intussen zijn we niet op de zaligheid betrokken. We geven er niet om. Anders is het met het wachten van Jacob. Dat is een verwachten. Met ons hele leven zijn we erop gericht. We mogen verwachten als bezittende en niet bezittende. We mogen ons verheugen in de zaligheid van de Heere. De zaligheid mogen we nu al genieten in beginsel. 'En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt' (Joh. 17 : 3). Bij de wederkomst zal alles volkomen zijn. Jezus heeft beloofd: 'Ik kom haastiglijk'. Laat ons antwoord zijn: 'Op uw zaligheid wacht ik, Heere'.
De verwachting heeft een goede grond. We zijn niet zelf de grond. De grond ligt in God. De belijdenis van Jacob eindigt met de aanspraak 'Heere'. Dat is de Naam van de God van het verbond. Die Naam betekent: Ik ben Die Ik ben; Ik zal zijn Die Ik zijn zal. Het is de God Die bij Bethel tegen Jacob gezegd heeft: 'En zie, Ik ben met u, en Ik zal u behoeden overal, waarheen gij trekken zult.' (Genesis 28 : 15). Aan die God heeft Jacob zich in zijn leven en op zijn sterfbed vastgeklemd. Hij is de Onveranderlijke. Hij is de Betrouwbare. Zijn beloften zijn in Christus Jezus ja en amen. Hij wil ook voor u en jou zijn Degene Die Hij was voor Jacob.
'Zalig hij, die in dit leven
Jacobs God ter hulpe heeft;
Hij, die door de nood gedreven,
Zich tot hem om troost begeeft;
Die zijn hoop in 't hachlijkst lot,
vestigt op den Heer', zijn God.'
(Psalm 146 : 3 ber.)

J. H. Lammers, Benthuizen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen