Het rekverband van Samen op Weg

Wat moet het gemiddelde gemeentelid er nog van denken? Enige maanden geleden werd op de triosynode een besluit genomen om de beslissing over het samengaan van bovenplaatselijke organen in het kader van Samen op Weg twee jaar uit te stellen. Dit besluit werd genomen nadat grote commotie was ontstaan over het rapport Mensen en structuren, waarin plannen werden ontwikkeld om het dak van de nieuwe kerk al te timmeren, terwijl de behandeling van de kerkorde en de daarmee verbonden voortgang van het Samen op Weg-proces nog helemaal open lagen.

In de voorliggende twee jaar mocht wèl een werkorganisatie zich zetten aan de verdere doordenking van deze zaak. Intussen is enkele maanden na datum duidelijk geworden wat het betreffende uitstel betekent. Afgelopen zaterdag mocht de zogeheten Kleine Synode — een samentrekking van de triosynode (totaal ongeveer 45 leden) — zich buigen over een voorstel met betrekking tot de personele invulling van bedoelde werkorganisatie. Daaraan hing intussen een prijsplaatje van liefst 2.5 miljoen gulden. Desgevraagd heb ik als commentaar op dit voorstel gegeven dat, wanneer de synodeleden dit vooraf geweten hadden, velen tegen het compromisvoorstel op de triosynode zouden hebben gestemd. Nu blijkt pas welke interpretatie we aan dit besluit moeten geven.

Men kan natuurlijk in theorie nog wel zeggen, dat het uiteindelijke besluit over de bovenplaatselijke samenvoegingen nog helemaal open ligt, maar hoe verantwoord is dan een investering van twee en een half miljoen gulden? De zwaarte van de uitwerking van de beslissing op de triosynode, zoals die nu wordt aangediend, betekent, dat in feite gehandeld wordt alsof reeds tot bovenplaatselijke fusie besloten is. Wordt zo niet opnieuw een stap gezet, die niet meer teruggezet kan worden?

Op de kleine synode heeft oud. A. Drost, Veen alsnog tegengestemd en gezegd, dat hij het gevoel had op de triosynode een lolly aangereikt te hebben gekregen en dat hij nu op het stokje zit te bijten. Met ondergetekende sprak hij over 'morsen met geld' of: 'de kerkfusie erdoor drukken alsof niet is besloten om de eindbeslissing twee jaar uit te stellen' (A.N.P.).

Ds. B. H. Weegink, Katwijk aan Zee stemde óók alsnog tegen en zei, dat het net van Samen op Weg zich steeds nauwer sluit.

Opmerkingen van oud. G. C. Korving, Zwolle, dat de kritiek vooraf van ondergetekende 'een Waarheidsvriend te ver was', werden direct gelogenstraft door de directeur van de Generale Financiële Raad, de heer R Dekker, die zei, dat de voorstellen op tafel waren gebracht, zonder dat er vooraf overleg was geweest met de financiële organen, met name dus ook de GFR. Hij sprak verder van 'luxe' en cijferde voor, dat het niet bij de twee en een half miljoen gulden zou blijven maar dat het, inclusief een Sociaal Plan, neer zou komen op zeker vijftien miljoen gulden.

Wanneer de directeur van de GFR zeggen moet niet gekend te zijn in de voorstellen, kan dan volgehouden worden, dat de triosynode geweten heeft wat komen ging? De voorstellen, die nu voorlagen waren, gegeven het beloofde uitstel, heel duidelijk 'een brug te ver'.

Een eenvoudige rekensom leert, dat bovenplaatselijke fusie een bedrag tussen vijf en tienduizend gulden per wijkgemeente gaat kosten. Valt dat nog uit te leggen?

Net

Hoe lang kan het rekverband van Samen op Weg nog worden opgerekt — zo kan men ook weer na deze kleine synode vragen — alvorens het gaat scheuren? Ds. Weegink had gelijk, toen hij zei, dat het net steeds verder wordt aangetrokken.

Het gaat dan ook niet aan om bezwaren hiertegen af te doen met de opmerking, dat de synode geen parlement is (Korving). Met vage taal vanwege vage beloften is momenteel niemand gediend. Daarvoor zijn de ontwikkelingen te ingrijpend.

Is er nog een weg terug? Straks zal blijken hoe de gemeenten over Samen op Weg denken. Vele hervormde gemeenten en classes laten het niet bij louter een beoordeling van de kerkorde maar spreken zich ook uit over de (al of niet gewenste) voortgang van het proces. Intussen rijdt bovenplaatselijk de trein gewoon door over een viaduct, dat zich over de gemeenten heen welft.

Er is, om een voorbeeld te noemen, een Kerkbulletin in het leven geroepen voor de SOW-kerken, nadat het hervormd Weekbulletin was opgeheven. Daarin klinkt de kritische hervormde stem al helemaal niet meer door.

Binnenkort wordt ook Woord en Dienst, het orgaan voor hervormde ambtsdragers, een Samen op Weg-orgaan. Dat betekent alleen al in de voorlichting, dat de Hervormde Kerk een van het proces onafhankelijk medium gaat missen. De kritische stem zal, naar het zich laat aanzien, slechts nog doorkomen vanuit de modaliteitsorganen.

En dan nu weer deze verregaande voorstellen over bovenplaatselijke samenvoeging. De kleine synode heeft weliswaar besloten of móéten besluiten, dat fors op de voorgelegde begroting moet worden besnoeid. Maar intussen gaan de in kleine kring beraamde plannen, voorafgaand aan definitieve besluiten, door.

Het compromisbesluit, genomen op de triosynode, is opnieuw een bewijs ervan, dat verhulling van werkelijke bedoelingen in feite betekent: doorgaan zonder de brede kritiek ernstig te nemen.

Hoe lang kan dit rekverband nog verder worden opgerekt?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen