Vrolijk kruisdragen

De Heere Jezus maakt in dit woord duidelijk dat de omgang met Hem niet vrijblijvend kan zijn.

Inderdaad, het is een groot goed om de prediking van vergeving der zonden te horen. Het is een zaak van grote vreugde te horen dat er in Christus genade is voor zondaren. Maar als die blijde wetenschap ons niet in beweging brengt, maken wij de genade goedkoop. Want goedkope genade is genade zonder de navolging van Christus.

Daarom stelt dit Heilandswoord voor een beslissing: 'Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme zijn kruis op, en volge Mij. Wie bij Christus wil horen, wie zijn Naam wil dragen, zal Hem ook volgen. De navolging is kenmerkend voor ieder die Zijn discipel wil zijn.

Het is echter geen gemakkelijke zaak om bij de Heere Jezus te blijven. Dat zegt Hij ook zelf Dat heeft alles te maken met het opnemen van het kruis en met zelfverloochening. Maar wat wordt daar nu precies mee bedoeld? Wat betekent het om jezelf te verloochenen en kruisdrager te zijn?

Heel vaak denken we bij een kruis aan leed en moeite. Ieder huis heeft z'n kruis. Er zijn zoveel mensen die gebukt gaan onder een zware last. Ja, ook dat kruis mogen we dragen achter de Heere Jezus aan. Het verdriet dat wij meemaken, de pijn die ons bestaan tekent, mogen we bij Hem kwijt. Christus is immers ook de Knecht (Jes. 53) die onze smarten en ziekten heeft gedragen. De Hogepriester die medelijden kan hebben met onze zwakheden, omdat Hij in alle dingen verzocht is geweest zoals wij (Hebr. 4). Toch heeft het kruis opnemen hier een andere betekenis. Het ziet in het bijzonder op het lijden om Christus' wil. Het heeft te maken met vervolging vanwege het geloof Of nog breder: het is delen in de smaadheid die ons niet overkomen zou zijn als we niet achter Christus waren aangegaan. En dat komt een stuk dichterbij huis. Als we genegeerd worden omdat we bij de Heere Jezus horen. Als er gelachen wordt omdat wij God willen dienen op school en op ons werk.

Misschien is die spot niet dagelijks ons deel. Het zou kunnen zijn dat wij op een beschutte plek leven. Maar aan het opne men van het kruis zit ook nog een andere kant. Een aspect waar iedere volgeling van Christus mee te maken krijgt. En dat is wat de Heere Jezus noemt de zelfverloochening.

Zelfverloochening. Dat is het diepste van het kruis. Niet jezelf handhaven tegenover Christus, maar jezelf als arme zondaar prijsgeven aan Hem en leven van Zijn genade. Het kruisigen, het opgeven van al die wensen en verlangens die niet samenvallen met de wil van de Heere. Zelfverloochening wil zeggen: je leven helemaal richten op wat de Heiland zegt. Je treden zetten in Zijn spoor.

Nu, dat is de weg die de Heere Jezus ons voorhoudt: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme zijn kruis op, en volge Mij. Bepaald geen rustige route. Het volgen van Christus gaat gepaard met strijd, teleurstelling en moeite. Maar is dat een blijde Boodschap? Wat is er aantrekkelijk aan om zo'n kruisweg te gaan?

De Heere Jezus stelt een tegenvraag (vs. 26): wat baat het een mens zo hij de gehele wereld wint en lijdt schade aan zijn ziel? Wat is er aantrekkelijk aan een comfortabel en succesvol leven dat niet beantwoordt aan z'n doel? Wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen. Wanneer God tegen ons is, wie of wat is er dan nog voor ons? Wat blijft er dan nog over?

De weg van de navolging van Christus is de weg van de ware vreugde, het pad van het ware leven. Want kruisdragen en zelfverloochening vormen geen doel in zichzelf Het gaat door lijden heen naar de overwinning. Wie hier het kruis achter Jezus draagt, zal straks met Hem in de heerlijkheid zijn.

Hoe wij dat weten? De Heere Jezus is zelf die weg gegaan. Van lijden naar overwinning. Van kruis en opstanding. We lezen: (vs. 21): Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te vertonen, dat Hij moest heengaan naar Jeruzalem, en veel lijden van de ouderlin gen, en overpriesters en Schriftgeleerden, e gedood worden, en ten derden dage opgewek worden.

Christus Jezus, de overste Leidsman en Voleinder van het geloof is zelfde kruisweg tot het bittere einde toe gegaan en heeft overwonnen!

We moeten ons daarom niet blindstaren op het kruis en de zelfverloochening. Want dan worden we nooit navolgers. De schijnwerper van het Woord valt eerst op Chris­ tus die de weg heeft gebaand. Die de zonden heeft verzoend en de dood overwonnen. Het geloof ziet op Jezus. Jezus met dé doornenkroon. Jezus die met eer en heerlijkheid gekroond is. Nee, genade is niet goedkoop, want het heeft Hem alles gekost! En komt er dan geen verlangen om Christus te volgen? Als wij dat weten, tot in het diepst van ons hart, welke weg Hij is gegaan, wat Hij heeft volbracht. Groeit er dan geen verlangen om in te gaan op Zijn nodiging? Om je zelf meer en meer te verloochenen en het kruis op je te nemen? Wanneer Christus ons te sterk is. Als Hij ons troost met Zijn liefdevolle nabijheid? Titus Brandsma bad — enkele maanden voordat hij in 1942 in gevangenschap stierf in Dachau:

O Jesus, als ik U aanschouw, dan leeft weer, dat ik van U hou, en dat ook Uw hart mij bemint nog wel als een bijzonderen vrind. Al vraagt mij dat meer lijdensmoed ook alle lijden is mij goed omdat ik daardoor U gelijk en dit de weg is naar Uw rijk.

Het zien op Jezus is het geheim van wat ons doopformulier noemt 'vrolijk kruisdragen'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen