'Belijdenis doen - een terugblik'

Ter inleiding

Enkele weken geleden is er in veel gemeenten belijdenis gedaan. Jongeren en ook ouderen hebben hun ja-woord gegeven. In enkele gemeenten moet de belijdenisdienst nog plaatsvinden omdat het gebruikelijk is dat deze rond Pinksteren wordt gehouden. Het gaat om een hoogtepunt in het gemeenteleven en niet te vergeten in het leven van de nieuwe lidmaten zelf. Het is een teken van Gods trouw als ieder jaar opnieuw mensen in het openbaar willen belijden wie de Heere voor hen is. Zijn werk gaat door.

Aan een groep jonge lidmaten heb ik gevraagd of ze een terugblik wilden geven op het belijdenis doen. Hoe zijn ze tot deze stap gekomen? Dat heeft enkele treffende brieven opgeleverd. Het blijkt dat ze het ook voor zichzelf fijn en verhelderend vinden om een en ander op papier te zetten.

Bovendien is het voor jezelf als catecheet goed om te horen hoe de belijdeniscatechisatie ervaren is. Daar kun je je winst mee doen.

Vanuit de brieven wordt duidelijk dat mensen langs heel verschillende wegen tot het doen van belijdenis komen. Anderzijds is er veel gemeenschappelijks als het om het wezen van belijdenis doen gaat. Wat me sterk is opgevallen is de vraag om en de noodzaak van een vervolg. Ik kom daar aan het eind van dit artikel op terug.

Langs verschillende wegen

Met toestemming van degenen die hebben geschreven geef ik enkele fragmenten aan u door. En jonge moeder vertelt dat ze naar de belijdeniscatechisatie is gekomen na de doop van een kind. Voordien durfde ze het niet aan om belijdenis te doen. Maar het afleggen van de doopgelofte heeft een keerpunt betekend. 'Ik ben erg veranderd na de geboorte en de doop van mijn kinderen. Ik heb bij hun doop een gelofte gedaan aan God. In de praktijk is dit niet gemakkelijk.

Ik heb er Gods hulp hard bij nodig. En daardoor ben ik meer over belijdenis doen gaan nadenken.'

Een ander geeft aan dat ze met veel twijfel naar de catechisatie gekomen was. Ze had zich van te voren behoorlijk verdiept in de vraag wat belijdenis doen inhoudt. Maar ze was er bij lange na niet uit. Ze schrijft: 'Nadat ik had besloten om de belijdeniscatechisatie te gaan volgen, twijfelde ik nog. Ik dacht: ik doe een jaar mee, en dan zie ik wel of ik belijdenis doe'. Gelukkig heeft ze inderdaad haar ja-woord gegeven. 'Tijdens deze winter groei je naar een keuze toe, ook al blijf je wel eens twijfelen', schrijft ze even verder in haar brief.

Een derde is nog weer anders aan deze catechese begonnen. Vanuit een sterk en zeker verlangen om belijdenis te doen. Ze schrijft veel te hebben nagedacht over de vraag waarom ze gelooft en waarop ze dat geloof bouwt. 'Bijbelstudies en preekbesprekingen vond ik heerlijk. Steeds keek ik of er teksten te vinden waren op basis waarvan ik mocht geloven. Ik kwam tot de conclusie dat ik echt wel mocht geloven dat de Heere Jezus ook voor mijn zonden was gestorven.'

Nog weer een ander schrijft eerlijk dat ze met weinig verwachting gekomen was. Al verschillende jaren had ze geen catechisatie meer gevolgd. Ze kwam meer uit plichtsgevoel. Ze zat gevangen in een schematische manier van denken, en ze hield eigenlijk geen rekening met het ingrijpen t van God in haar leven. 'Ik leefde met een bepaalde indeling van: zonden kennen - God kennen - misschien nog eens Christus kennen - en dan ooit nog eens aan het Avondmaal. En aangezien ik mijn zonden niet zag, dacht ik dat God mij nog wel helemaal niet zou zien.'

Pastorale aandacht

De diversiteit binnen een belijdenisgroep kan enorm groot zijn. Verschil in opleiding en werksituatie. Achtergronden die verschillen. Ook en juist kerkelijk. Met name in de gesprekken rond het Heilig Avondmaal is dit duidelijk merkbaar. Het vraagt veel om daar op een goede wijze mee om te gaan. Zodat de belijdeniscatechisatie pastorale catechese is. In onze eigen situatie is het gebruikelijk dat de wijkouderlingen een gesprek hebben met degenen die belijdenis gaan doen. Een extra stukje pastorale zorg naast het persoonlijke gesprek dat je als predikant met ieder hebt. In een consistorievergadering komen we op de gevoerde gesprekken terug, zodat we als kerkeraad gezamenlijk de zorg voor de nieuwe lidmaten dragen.

Uitkomen bij hetzelfde punt

Het is mooi om te zien hoe er in een winter veel gebeuren kan. Mensen raken in gesprek. Ze herkennen bij elkaar dezelfde vragen. Samen luisteren we naar de Bijbel en de belijdenis van onze kerk. Vragen worden beantwoord. En gaandeweg komen de meesten tot het besluit om in het openbaar de Heere Jezus te belijden. Dan blijkt dat nieuwe lidmaten ondanks de verschillende wegen die ze zijn gegaan, tóch op hetzelfde punt uitkomen. Leest u maar wat ze schrijven. 'Ziende op jezelf kun je nooit belijdenis doen en Avondmaal vieren, maar ziende op Christus kan het wel.

Hij zal je bijstaan, ook in het dagelijkse leven. God was de Eerste in mijn leven bij de Doop, en als antwoord daarop mocht ik belijdenis doen.' En een ander: 'Ik wil met mijn ja-woord zeggen dat God goed is, ja goed voor mij is geweest. Het verbaast me nog iedere dag dat de vreugde vooral ligt in het feit dat je dit niet zelf in handen hebt (wat in de dagelijkse gang van zaken dikwijls zekerheid geeft), maar dat de zekerheid van het geloof bij een Ander, in Christus ligt'. Het is een zegen als catechisanten zover komen, dat ze hun heil in Christus zoeken en vinden. Dan komen ze uit bij het fundament van het levende geloof.

Zien op Christus! Met al je zonden en je nood tot Hem vluchten. En steunen op het vaste Woord van de belovende God.

Leerpunten

Als afsluiting enkele aandachtspunten ter overweging. Daarbij denk ik vooral aan de ambtsdragers.

1. In veel kerkbodes wordt in september geschreven dat het voor het volgen van de belijdeniscatechisatie niet nodig is dat je op dat moment al zeker weet of je belijdenis doet. Dat is terecht. De ervaring bevestigt dat de Heilige Geest het catecheseseizoen gebruikt om mensen tot hun jawoord te brengen. Ook de catechisatieruimte is een werkplaats van de Geest.

2 Eén catechisante deed samen met haar man belijdenis na de doop van een kind.

Laat er extra aandacht worden besteed aan (jonge) ouders die hun kindje willen laten dopen, terwijl ze nog geen belijdenis hebben gedaan. De Heere kan voor verrassende openingen zorgen. Probeer duidelijk te maken dat deze beide ja-woorden bij elkaar horen. We mogen best klemmend zijn. Tegenover God dient een eerlijke gelofte te worden afgelegd.

3. Hoe verder na de belijdeniszondag? Een meisje schrijft: 'Er is veel gebeurd op palmzondag. En dan is alles voorbij waar je een winter naar toe hebt geleefd. De maandag erna stond je direct weer in het normale dagelijkse leven. Daar wist ik niet goed raad mee'. Een ander schrijft over verslapping die ze bij zichzelf bespeurt.

Nog weer een ander: 'Twijfelen aan je eigen geloof en aan het bestaan van God komen iedere keer weer naar boven. Zeker ook na het belijdenis doen. Steeds weer heb je het gevoel te weinig voor je geloof te doen.

Daarom is het ook moeilijk deel te nemen aan het Heilig Avondmaal'. Nieuwe lidmaten vallen in een gat. De wekelijkse uren worden gemist.

Het viel me op dat in alle brieven het Heilig Avondmaal wordt genoemd. De meesten zien tegen de viering van dit sacrament op.

Ik heb dat nu verder laten rusten. Maar er is een duidelijke vraag om verdere begeleiding. Na de belijdenisdienst is het niet af.

Laten de kerkeraden zich buigen over die vraag. In sommige gemeenten gaan belijdenisgroepen verder als een bijbelkring. In onze gemeente hebben we van de winter een voortgezette catechisatie gegeven. Eén keer in de drie weken. Een andere mogelijkheid is alle nieuwe lidmaten persoonlijk uitnodigen voor een bestaande activiteit in de gemeente. Huiswerk voor de zomermaanden om ons hier op te bezinnen.

Want het is niet de bedoeling van dit artikel dat we in een terugblik blijven steken. We kijken terug om vooruit te komen. Opdat we hen die de Naam des Heeren hebben beleden, ook verder mogen leiden. Opdat ze niet terugvallen maar groeien in de kennis en de genade van Christus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen