Wandelen

Wandelen is in de Bijbel heel wat meer dan een onschuldig tijdverdrijf. Het is het uiterst serieuze levensbedrijf dat met dit woord wordt aangeduid. Het is in de Schrift meer dan het vrijblijvend verzetten van de voeten. Wandelen is een woord dat de meeste keren betrokken kan worden op de houding van het hart, van waaruit het leven religieus en ethisch gestalte krijgt. In het O.T. wordt het leven in de omgang met God, in de tere vreze van Zijn Naam, een wandelen voor Zijn aangezicht genoemd.

Van gelovigen zoals Henoch en Noach, die vertrouwelijk met de Heere om mochten gaan, geldt het dat zij wandelden met Gode (Gen. 5 : 22 en 6 : 9). Een voorwaarde voor een leven dat wandelen is voor God en met God is uiteraard dat het de Heere Zelf ook is, Die wil wandelen. Immers, 'zullen twee te zamen wandelen, tenzij dat zij bijeengekomen zijn? ' (Amos 3 : 3). Het initiatief ligt altijd bij God, die met Zijn volk wil wandelen. Daarin geeft de opzoekende liefde tot zondaren de toon aan. Immers voor het eerst is er sprake van Gods stem die wandelt in de hof, als Adam en Eva vanwege hun zonde al bevende voor Hem vluchten (Gen. 3:8). God geeft Zijn belofte in de weg van het verbond, dat Hij met hen wil wandelen: En ik zal in het midden van u wandelen, en zal u tot een God zijn, en gij zult Mij tot een volk zijn' (Lev. 26 : 12). In een latere terugblik op de woestijntijd, die voor Israël heel bijzonder een school was waarin zij leerden met God te wandelen, zegt de Heere: Want Ik heb in geen huis gewoond, van dien dag af, dat Ik de kinderen Israels uit Egypte opvoerde, tot op dezen dag; maar Ik heb gewandeld in een tent en in een tabernakel' (2 Sam. 7 : 6). De Heere ging veilig voor ze uit de woestijn, als een Strijder en Verkenner, Die Zijn volk de weg baande, en Die ze verloste uit de hand van de vijanden: Want de Heere, uw God wandelt in het midden van uw leger om u te verlossen' (Deut. 23 : 14). Daarom was er voor Gods volk niets gelukkiger dan de Heere achterna te wandelen.

Dat kreeg gestalte in een gaan in het spoor van Zijn inzettingen en rechten. De praktijk van het geloofsleven klinkt in de psalmen waarin gezongen wordt van een wandelen in Gods waarheid (Ps. 26 : 3), in het 'licht der levenden' (Ps. 56 : 13), in 'oprechtheid' (Ps. 84:11). Heeriijk is de uitnodiging van de genade: Komt, gij huis van Jacob, en laat ons wandelen in het licht des Heeren' (Jes. 2:5). Hoe ernstig is echter het oordeel Gods over het tegendeel, als Zijn volk met Hem in 'tegenheid' wandelt (Lev. 26 : 23), of de afgoden nawandelt. Die naar het goeddunken van hun eigen hart wandelen, gaan in de duisternis. In het Nieuwe Testament komen we het woord tegen in de neutrale zin. Veriamden die door Christus' genezingswonder hun benen weer kunnen gebruiken, gaan weer wandelen. Van Jezus wordt meermalen gezegd dat Hij wandelde, zelfs op de zee. Dat is meer dan eenvoudigweg een verwijzing naar Zijn lopen. Het is net als in het Oude Testament de genadige aanwezigheid Gods, dat Hij wilde wandelen temidden van een verloren wereld, als het Lam Gods (Joh. 1 : 36). Evenals in het Oude Testament wordt het woord ook gebruikt voor de levenspraktijk. Het gaat om een eerlijk wandelen in 'nieuwigheid des levens' (Rom. 6:4), waardiglijk het Evangelie van Christus en de roeping Gods. Kortom: Indien wij door de Geest leven, zo laat ons ook door de Geest wandelen' (Gal. 5:25).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen