Globaal bekeken

In 'De Wachter Sions' (Geref. Gemeenten in Nederland) schreef dhr. Florijn te Scherpenzeel onder de titel 'Vakantietijd' het volgende over de dichter Willem Sluiter:

'Willem Sluiter (1627-1673), afkomstig uit een zeer gegoed milieu, had een grote voorliefde voor het landleven. In zijn poëzie komt de natuur dan ook regelmatig ter sprake. Toch voert zij niet de boventoon, want het belangrijkste voor Sluiter was de eer van God. Vandaar dat hij in zijn werk van de schepping naar de Schepper wees. En zo hebben zijn gedichten nog steeds waarde.

In het hier volgende gedicht - afkomstig uit het derde boek van Sluiters "Gesangen van heylige en Godvruchtige stoffe" - wordt gewezen op de ontspanning die de natuur met zich mee kan brengen, maar reeds het opschrift van het gedicht geeft aan dat er meer Is. De titel luidt: Geen vermaak noch wellust kan buiten Jezus het verslagen hart verkwikken. Een paar strofen worden hieronder - in spelling aangepast - weergegeven.

Het refrein, de laatste vier regels, heeft Sluiter slechts één keer voluit geschreven, daarna gaf hij het aan met "Etc".

De zoete zomertijd
Lokt vee en mensen uit;
't Schijnt nu te zijn verblijd
Wat uit de aarde spruit
Maar ach, mijn hart wordt door 't gezicht
Van zulk een vreugd niet mede verlicht
Troost Gij toch mij, o Jezu,
troost mij weer.
Want anders zal ik overal
Ontrust zijn evenzeer

Geen gouden dageraad
Noch klare zonneschijn
Kan mij In zulk een staat
Tot ware blijdschap zijn
Zo Gij Uw stralen niet verspreid,
O Zonne der gerechtigheid.
Troost Gij / Etc.

Wat zuiv're beek,
wat vliet Wat kristallijne bron
Zou mij toch helpen iets
Indien ik niet en kon
Tot U, Fontein des levens, gaan.
En mijner zielen dorst verslaan.
Troost Gij / Etc.

Als Gij mijn ziele rust
O zoete Jezu! geeft
Is zij op 't hoogst verlust.
't Genoegen dat zij heeft Is
groter dan ook alle vreugd
Waardoor ooit iemand is verheugd.
Troost Gij / Etc.

Laat al wat juichen kan
Dan vreugde brengen bij
Ik zal nog meerder van
Uw goedheid roemen blij
'k Zal mij verheugen door de Geest
In U mijn Schepper allermeest
Troost Gij/Etc.'

In Diakonia (hervormd en gereformeerd diakonaat) werd het volgende stukje van de hand van ds. Jurjen Zeilstra 'uitgelicht' uit het kerkblad van Hilversum:

'In mijn vorige gemeente Austerlitz bij Zeist is uigezocht hoe de diakonie in de 19e eeuw functioneerde. Dat was een ramp. Jarenlang (1844-1856) werd er bijvoorbeeld touwgetrokken tussen de Hervormde diakonieën van Zeist en Driebergen over de vraag wie er voor de armen die er woonden in de bossen bij Austerlitz moest opdraaien. Er was toen geen kerk in Austerlitz. De kerkeraden van Driebergen en van Zeist weigerden kinderen uit de buurt bij Austerlitz te dopen. Als men dat deed, erkende men namelijk verantwoordelijkheid en kwamen de kinderen ten laste van de diakonie. De enige reden waarom de dominee van Zeist een kind eventueel wilde dopen was omd de vader anders misschien naar de Roomse kerk zo gaan. Er werd geprocedeerd bij de classis Amers foort, die bepaalde dat Zeist moest dopen. Het gebeurde in die tijd soms dat er werd gedoopt onde voorwaarde dat het kind 'tot armoede vervallend, niet ten laste van de diaconie zoude komen.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen